"... Οι αγωνίες για εθνικά και κοινωνικά ζητήματα δεν αποτελούν ιδιοκτησία κανενός, συνεχίζει στο ίδιο σημείωμα ο Δ. Τσακνής. Δεν είναι το αμπέλι που κληρονομήσαμε από κανέναν, για να το περιφράξουμε, αφήνοντας απέξω όλους όσοι έχουν διαφορετική προσέγγιση για τα πράγματα. Οι ανησυχίες για το μέλλον αυτού του τόπου είναι κοινή υπόθεση για τους πνευματικούς ανθρώπους και το τραπέζι του διαλόγου στρωμένο με τις καλύτερες προθέσεις, για επικοινωνία και συνεχή προβληματισμό.

Ολον αυτόν τον καιρό, συζητώντας με φίλους, καινούριους και παλιούς, και διαπιστώνοντας συμφωνίες ή και διαφωνίες, αισθάνομαι πως έγινα πλουσιότερος. Και ο λόγος είναι προφανής.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, επαναλαμβάνω κάτι, που είπα στο συμπαθή, κατά τα άλλα, δημοσιογράφο και τηλεπαρουσιαστή κ. Χατζηνικολάου, ο οποίος αναιτίως ενοχλήθηκε και μου επιτέθηκε, χωρίς καν να μου δώσει την ευκαιρία να του απαντήσω: Αρκετά, μας λοιδόρησαν κάποιοι. Αρκετά, με τα όσα συκοφαντικά γράφτηκαν αναφορικά με τις προθέσεις μας. Αρκετά, με τα γελάκια κάποιων κρατικοδίαιτων φίλων του Μαξίμου. Κι αν χρειαστεί, θα το ξαναπώ, όχι μόνο από το μικρόφωνο οποιουδήποτε ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού, αλλά κι απ' αυτό της κρατικής ΕΡΤ. Κι όχι μόνο εγώ, όλοι μας. Σκέφτομαι, όμως, πως καλύτερα είναι να το πω στα οδοφράγματα που έρχονται".