Ξαφνικά προκύψανε "διπλωματίες" και "πρωτοβουλίες". Οπως σε κάθε κρίση, πόσο περισσότερο σε πόλεμο, προκύπτουν, σχεδόν πάντα, οι μαυραγορίτες. Εκείνοι, δηλαδή, που κοιτούν μέσα στο γενικό χαμό το τι θα αρπάξουν. Ακόμα και όταν το άμεσο κέρδος από τη "διπλωματία - πρωτοβουλία" φαίνεται να είναι μια "τρύπα στο νερό", πάλι εκείνοι που "κοιτούν μακριά" ξέρουν πως, "αν κινούνται τώρα", δε θα μείνουν χωρίς το "κάτι τι τους" αργότερα... Ακόμα και η ευκαιρία που δίνεται σε μερικούς να βρεθούν για λίγα λεπτά, ίσως δευτερόλεπτα, ανάμεσα στις ειδήσεις των βομβαρδισμών, στις οθόνες των ΜΜΕ, είναι ...κέρδος. Σημασία έχει να σε ξέρουν και να σε αναγνωρίζουν οι μελλοντικοί ψηφοφόροι. Το τι έκανες, το τι είπες, το τι "πέτυχες", υπάρχουν τρόποι στο σημερινό κόσμο, να ξεχνιέται. Να θυμούνται το όνομά σου έχει σημασία...

Αν έτσι μόνο έχουν τα πράγματα, "κομμάτια να γίνει" θα λέγαμε, αφού είναι δεδομένοι οι κανόνες και το ήθος της λεγόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ομως, στις σημερινές συνθήκες του πολέμου, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Για παράδειγμα, από την πρώτη μέρα των απάνθρωπων ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, η ελληνική κυβέρνηση έχει βαλθεί, να πείσει τον ελληνικό λαό, πως προωθεί κάτι "πρωτοβουλίες", ασκεί κάτι "διπλωματίες" και δώστου διαρρέει ανάλογες "πληροφορίες...", όταν δε βγάζει και απ' ευθείας διαγγέλματα.

Κατανοητός ο "πόνος" της, να προσπαθεί να φτιάξει "αντιαεροπορικά αντίμετρα", στη δεδομένη αλήθεια ότι συμφώνησε με τους βομβαρδισμούς και, επίσης, συμμετέχει με κάθε τρόπο στο έγκλημα. Ομως, δεν πρόκειται ούτε γι' αυτό μόνο. Οι "πρωτοβουλίες" και η άσκηση "διπλωματίας" από την ελληνική κυβέρνηση είναι τέτοιου περιεχομένου, που μόνο τις επιθυμίες των ΑμερικανοΝΑΤΟικών προωθούν. Απλά, με τη γλώσσα του "φίλου", λένε στον γιουγκοσλαβικό λαό να κάνει αυτά που του λένε καθημερινά να κάνει οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί. Πάρτε για παράδειγμα το περιεχόμενο του προχτεσινού διαγγέλματος του πρωθυπουργού. Ούτε τελεία δεν ξέφευγε από τις ΝΑΤΟικές απαιτήσεις.

Τέτοιοι καλοθελητές να λείπουν, αφού η "υπηρεσία τους" είναι, την ώρα που οι "άλλοι" βάζουν το "πιστόλι στον κρόταφο", εκείνοι να υπαγορεύουν τους όρους, στηρίζοντας και το χέρι που "κρατάει το πιστόλι". Λες και αυτοί που δέχονται τους βομβαρδισμούς και υπομένουν δεν ξέρουν τους δικούς τους όρους, για όποιους συμβιβασμούς και όποια ειρήνη, στα μέτρα της αξιοπρέπειας και της εθνικής κυριαρχίας... Θα τους υπαγορεύσει η ελληνική ή όποια άλλη "διπλωματία", που μετέχει στο έγκλημα...

Ομως, ούτε αυτός μόνο είναι όλος ο εκ του πονηρού σκοπός, περί τάχα "πρωτοβουλιών" και "κινητικότητας", αφού ταυτόχρονα σημαδεύει και άλλο "τρυγόνι". Αφήνοντας στα ανοιχτά διαγγέλματα και στις κρυφές διαρροές την εντύπωση ότι "κάτι γίνεται", σκορπίζει αυταπάτες στο λαϊκό κίνημα, που φουντώνει, ότι "κάτι μπορεί να γίνει και ας περιμένει...". Ετσι, κερδίζει λίγο χρόνο χειρισμών διγλωσσίας και, με την ευκαιρία, γιατί όχι, παίρνει και δυο βαθιές ανάσες και το Χρηματιστήριο, όπως φάνηκε τις δυο τελευταίες μέρες... Αν κατόρθωναν "να παγώσουν" για λίγο τις διαμαρτυρίες ενάντια στους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς, κερδισμένοι θα ήταν αυτοί και το ΝΑΤΟ τους.