Το ΝΑΤΟ, μια βδομάδα μετά τη στρατιωτική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, συνεχίζει και εντείνει τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς, με πλήρη εξέλιξη όλων των ΝΑΤΟικών "φάσεων", δεν αναγνωρίζει ότι υπάρχει οποιαδήποτε πολιτική διαπραγμάτευση σε εξέλιξη,διογκώνει την προπαγάνδα για "γενοκτονία" των Αλβανοφώνων του Κόσσοβου, απαιτεί από το Βελιγράδι την υπογραφή άνευ όρων του Ραμπουγιέ, με στόχο την απόσχιση του Κόσσοβου και την πτώση Μιλόσεβιτς και δε συζητά την "ομοφωνία" των 19 κρατών - μελών, την οποία θεωρεί δεδομένη στο διηνεκές. Η πλήρης εξέλιξη όλων των φάσεων στρατιωτικής επέμβασης συνάδει και επεξηγεί πλήρως τον πολιτικό στόχο, που ήταν εξ αρχής - και παραμένει - η απόσχιση μέρους η όλου του Κόσσοβου, η μετατροπή του σε ένα ακόμη προτεκτοράτο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και η πολιτειακή αλλαγή στη Γιουγκοσλαβία, με συρρίκνωση της πολιτικο- οικονομικής και γεωγραφικής σερβικής ισχύος. Η ασφυξία της Σερβίας στην ενδοχώρα των Βαλκανίων αποτελεί στρατηγικό στόχο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ από την αρχή της γιουγκοσλαβικής κρίσης, εδώ και μια δεκαετία.Εξάλλου, ο Ρώσος ΥΠΕΞ Ι. Ιβάνοφ δήλωσε προχτές ότι το "αλβανικό" UCK (ΑΣΚ) αποτελεί ουσιαστικά ένα ΝΑΤΟικό προγεφύρωμα στην περιοχή.
***
Η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) έχει πλήρη ευθύνη για το σύνολο της ΝΑΤΟικής επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία. Τα ευρωπαϊκά κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ αποφάσισαν "ομόφωνα" τη στρατιωτική επέμβαση στο Κόσσοβο, εδώ και ένα χρόνο περίπου,συνυπογράψανε όλες τις σχετικές αποφάσεις των ΝΑΤΟικών συνόδων υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας, όπως αυτή του Ιούνη 1998 και του Δεκέμβρη 1998 και προετοίμασαν τη ΝΑΤΟική επέμβαση, οξύνοντας τις απειλές τους τις τελευταίες μέρες με τις "ομόφωνες" αποφάσεις των 15 ΥΠΕΞ στις Βρυξέλλες (22 Μάρτη) και βέβαια με την επαίσχυντη "ομόφωνη δήλωση" των 15 αρχηγών - κρατών και κυβερνήσεων από το Βερολίνο, την Τετάρτη, 24 Μάρτη, λίγες ώρες πριν από την έναρξη των βομβαρδισμών. Ακόμη και η πολυδιαφημισμένη σαν διαφοροποιημένη "πρόταση Ντ' Αλέμα" δεν αποτελεί παρά μια επιπλέον επιβεβαίωση της πλήρους σύμπλευσης των Ευρωπαίων με τις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, αφού ουσιαστικά - και μετά την έναρξη των επιχειρήσεων - ο Ιταλός πρωθυπουργός απαίτησε "πολιτικά" ό,τι προσπαθούν να επιτύχουν οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί "στρατιωτικά".Η "εθελοντική" αποχώρηση της Σερβίας από την επαρχία της του Κόσσοβου, σημαίνει αυτόματα απόσχιση μεγάλου μέρους της περιφέρειας και πτώση του Μιλόσεβιτς.
Οσον αφορά την Ελλάδα, η "ιδιαιτερότητα" της στάσης της δεν αφορά ούτε καν στοιχειώδη σύμπλευση με τη Σερβία, αλλά απεγνωσμένη προσπάθεια αποτροπής της "διολίσθησης" της κρίσης του Κόσσοβο στα βόρεια και ανατολικά σύνορα της χώρας. Η εμπλοκή από τον Κλίντον της Ελλάδας ως "μέρος της κρίσης" ήδη από το πρώτο διάγγελμα στα πλαίσια της στρατιωτικής επέμβασης, αποτελεί ταυτόχρονα παραμερισμό και προειδοποίηση της Αθήνας. Για τις ΗΠΑ, η περιοχή "από τον Δούναβη ως τον Ευφράτη" αποτελεί, μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, "ενιαία γεωστρατηγική ζώνη". Η Ελλάδα, εδώ και καιρό, αποτελεί "μέρος" σε μυστικά αμερικανικά "σχέδια" για την περιοχή. Δε διαμορφώνει η ίδια την πολιτική της, αλλά ενεργεί σύμφωνα με τις εντολές των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με τις πολιτικές των οποίων, φυσικά, έχει εκ των προτέρων συμφωνήσει.
* * *
Οταν τον Ιούλη του 1997, ο Αμερικανικός στρατηγός Γ. Κλαρκ, στρατιωτικός "σύμβουλος" του Ρ. Χόλμπρουκ τη διετία 1994 - 1995 στη Βοσνία, αναλαμβάνει την ηγεσία του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, κανείς δεν τον συνέδεσε αμέσως με τη Γιουγκοσλαβική κρίση. Μόνο ένα χρόνο μετά, στις ΝΑΤΟικές συνόδους του Ιούνη 1998, όταν οι ΗΠΑ απαίτησαν και πέτυχαν "ενεργοποίηση" της ΝΑΤΟικής πολεμικής μηχανής "εν όψει" επέμβασης στο Κόσσοβο, έγινε αντιληπτό τι "πλεονεκτήματα" είχε ο στρατηγός Γ. Κλαρκ, ώστε να διοριστεί "SACEYR", δηλαδή ανώτατος διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη. Γυρνώντας κανείς προς τα πίσω, μπορεί πλέον να "φωτίσει" σωρεία καθημερινών γεγονότων, από την κρίση στην Αλβανία μέχρι την ξαφνική εμφάνιση των κουκουλοφόρων πάνοπλων "αλβανόφωνων" του ΑΣΚ (UCK) στο Κόσσοβο. Τα ΝΑΤΟικά σχέδια επέμβασης στο Κόσσοβο ολοκληρώθηκαν επίσημα τον Οκτώβρη του 1998 και ψηφίστηκαν από τους 16 Υπουργούς Εξωτερικών και Αμυνας του ΝΑΤΟ στις δύο υπουργικές Συνόδους του Δεκέμβρη του 1998. Η επέμβαση είχε προαναγγελθεί.Τη Δευτέρα 22 Μάρτη στις Βρυξέλλες, οι 15 ΥΠΕΞ της ΕΕ υπέγραψαν "ομόφωνα" ένα κατάπτυστο κείμενο που κατηγορούσαν αποκλειστικά τις σερβικές δυνάμεις στρατού για "απολύτως απαράδεκτη πολιτική καμένης γης" στο Κόσσοβο και απαιτούσε "συμμόρφωση" του Μιλόσεβιτς στις "συμφωνίες του Ραμπουγιέ", δηλαδή στην απόσχιση του Κόσσοβου και στην αυτοκαθαίρεσή του (!!!).
Την Τετάρτη, 24 Μάρτη, στο Βερολίνο, λίγες ώρες πριν την έναρξη των βομβαρδισμών, οι 15 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ εξέδωσαν "ομόφωνη δήλωση". Πρόκειται για ένα λίβελο κατά της Σερβίας και του Μιλόσεβιτς με εκφράσεις όπως "θέλουμε να θέσουμε τέλος σ' αυτά τα εγκλήματα της ανεύθυνης γιουγκοσλαβικής ηγεσίας", "η Ευρώπη δεν μπορεί να ανεχθεί στους κόλπους της μια ανθρώπινη καταστροφή", "ένας εισβολέας πρέπει να γνωρίζει ότι θα πρέπει να πληρώσει υψηλό τίμημα". Οι 15 της ΕΕ χαρακτηρίζουν "εισβολέα" τον Μιλόσεβιτς και "εισβολή" τις επιχειρήσεις του σερβικού στρατού στο Κόσσοβο, επαρχία του ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους της Νέας Γιουγκοσλαβίας. Το ίδιο βράδυ αρχίζουν οι βομβαρδισμοί, χωρίς, βέβαια, καμιά "νομιμοποίηση" από ΟΗΕ και διεθνές "δίκαιο". Το ΝΑΤΟ ανακοινώνει "δύο φάσεις" της στρατιωτικής επέμβασης. Η "πρώτη φάση" αφορούσε αεροπορικούς βομβαρδισμούς με πυραύλους κατά "επιλεγμένων" στόχων σ' όλη τη Γιουγκοσλαβία ώστε το ΝΑΤΟ να αποκτήσει την "ηλεκτρονική" κυριαρχία και να εξουδετερώσει την αντιαεροπορική άμυνα των Σέρβων. Βομβαρδίζεται και το Μαυροβούνιο και η βόρεια "αυτόνομη" περιοχή της Βοϊβοδίνας, με στόχο την εμπλοκή στην κρίση και τη δημιουργία φυγόκεντρων διαδικασιών εντός της "Νέας Γιουγκοσλαβίας", πέρα και έξω από το Κόσσοβο. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις αποκαλύπτουν αμέσως τον πολιτικό στόχο,δηλαδή την απόσχιση του Κόσσοβου "κατ' αρχήν".
Την Παρασκευή το βράδυ το ΝΑΤΟ ανακοινώνει, προς γενική έκπληξη ότι:
1) η "φάση 1" συνεχίζεται και εντείνεται και
2) "ενεργοποιείται η δεύτερη φάση".
Η πρώτη εκτίμηση είναι ότι οι "έξυπνοι" βομβαρδισμοί πέτυχαν "μέτρια αποτελέσματα". Το Σάββατο το βράδυ η κατάρριψη του "άτρωτου" F-117A από σέρβικα πυρά αποδεικνύει την αλήθεια: οι βομβαρδισμοί απέτυχαν στην "εξουδετέρωση" της σερβικής αντιαεροπορικής άμυνας. Η "φάση 2" προβλέπει γενικευμένη αεροπορική επίθεση σε πολλαπλούς "ακίνητους και κινητούς στόχους" (ραντάρ, αντιαεροπορικούς πυραύλους, αεροπλάνα, στρατόπεδα, μονάδες τεθωρακισμένων, μηχανοκίνητα, όλα τα κέντρα διοίκησης και ελέγχου, πολεμικά εργοστάσια), κάτω από τον 44ο παράλληλο, δηλαδή Κόσσοβο, Μαυροβούνιο, και Κεντρική Γιουγκοσλαβία μέχρι λίγο έξω από το Βελιγράδι. Κρίσιμο ρόλο αναλαμβάνουν τα ΝΑΤΟικά επιθετικά ελικόπτερα,ιδιαίτερα κατά των σερβικών τανκς Μ-84.
***
Ο ΓΓ του ΝΑΤΟ Χ. Σολάνα δηλώνει ότι "Για την ενεργοποίηση της φάσης 2, έχω τη συμφωνία όλων των συμμαχικών κυβερνήσεων". Η ταυτόχρονη εξέλιξη τηςδιττής επιχείρησης αποσκοπεί στην εξουδετέρωση του Βελιγραδίου ("φάση 1") και στη στρατιωτική εξασθένηση του "εχθρού" κάτω από τον 44ο παράλληλο ("φάση 2"). Ταυτόχρονα, η προπαγάνδα μετατρέπει την αναγκαστική και "κατευθυνόμενη" έξοδο του πληθυσμού από το Κόσσοβο ως "γενοκτονία" των σέρβικών δυνάμεων. Το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε προχθές ότι οι αλβανόφωνοι πρέπει να εγκαταλείψουν κάποιες πόλεις γιατί διαφορετικά "θα σφαχτούν".Γίνεται φανερό ότι η "διπλή" εξέλιξη της επιχείρησης αποβλέπει στην ήττα του σερβικού στρατού σε μια ευρύτερη περιοχή γύρω από το Κόσσοβο.Σύμφωνα με το ΝΑΤΟικό σχέδιο απομένει ακόμη ένα "δεύτερο στάδιο" της "φάσης 2" με το οποίο προβλέπονται γενικευμένες επιθέσεις στο σύνολο της Γιουγκοσλαβίας.Δεν υπάρχει πρόβλεψη, ούτε εξουσιοδότηση για τη "φάση 3" (χερσαία επίθεση). Αλλά, αν η Σερβία δεν υποκύψει από εξωγενείς λόγους, η ίδια η εξέλιξη της ΝΑΤΟικής επέμβασης καθιστά υποχρεωτική τη χερσαία επίθεση στο Κόσσοβο, ως "ολοκλήρωση" των αεροπορικών επιδρομών της "φάσης 1 και 2".Και τότε το ΝΑΤΟικό "άρβυλο" θα πρέπει να αναμετρηθεί "με τα Βαλκάνια".
Βησ. ΓΚΙΝΙΑΣ
Feeds
Ξεπούλημα διάρκειας
