Μπροστά στις τραγικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών είναι αδιανόητος ο παραμικρός εφησυχασμός. Δε χωρά η παραμικρή αδράνεια, καμιά παθητικότητα και οχαδερφισμός. Ο πόλεμος, πλέον, έχει έρθει δίπλα μας. Και είναι φανερό, πως μόνον η αποφασιστική, μαζική και μαχητική κινητοποίηση των εργαζομένων και της νεολαίας μπορεί να υπερασπίσει το ειρηνικό και ασφαλές αύριο της χώρας και του λαού μας. Μόνον η κινητοποίηση αυτή μπορεί να υποχρεώσει την κυβέρνηση, να προχωρήσει σε όποια, προς την κατεύθυνση αυτή, πρακτικά και συγκεκριμένα μέτρα, με πρώτο και κύριο τον ουσιαστικό απεγκλωβισμό της Ελλάδας από τα πολεμοκάπηλα σχέδια και πρακτικές του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια.

Προς αυτή την κατεύθυνση έχει πρώτιστο χρέος να κινηθεί σήμερα κάθε φίλος της ειρήνης και πατριώτης, κάθε σκεπτόμενος πολίτης. Εχουν πρώτιστο χρέος, ιδιαίτερα οι άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, οι παράγοντες της κοινωνικής και δημόσιας ζωής της χώρας. Το θετικό προηγούμενο, με την περίπτωση της παράδοσης του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, και πρόσφατο είναι, και παράδειγμα προς μίμηση αποτελεί.