Εχει ψευδαισθήσεις η κυβέρνηση αν νομίζει ότι θα περιορίσουμε τις κερδοσκοπικές αυξήσεις τιμών, για να μειωθεί ο πληθωρισμός, τόνισε χτες ηγεσία του ΣΕΒ, ενώ αξίωσε και σκλήρυνση των μέτρων λιτότητας για να εκπληρωθεί ο "εθνικός στόχος" της ΟΝΕ
Κάνει λάθος η κυβέρνηση, αν περιμένει από εμάς, τους εμποροβιομηχάνους, να συμβάλλουμε στη συγκράτηση του πληθωρισμού με τη μείωση των κερδών μας. Αυτό ήταν σε ελεύθερη μετάφραση το μήνυμα που έστειλε χτες η ηγεσία του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) στην κυβέρνηση, εκφράζοντας έτσι την απροθυμία των μεγαλεμπόρων και μεγαλοβιομηχάνων να περιορίσουν την κερδοσκοπική τους ασυδοσία και να συμβάλλουν στη μείωση του πληθωρισμού. Και βέβαια, η ηγεσία του ΣΕΒ, θεωρώντας ένα το κρατούμενο τη συνέχιση της προδιαγεγραμμένης οικονομικής πολιτικής λιτότητας για να εκπληρωθούν οι στόχοι της ΟΝΕ, όχι μόνο απέκλεισε το ενδεχόμενο προεκλογικών παροχών από την κυβέρνηση (ενόψει ευρωεκλογών), αλλά αξίωσε νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Τις παραπάνω θέσεις και τη γενικότερη απροθυμία των μεγαλεμπόρων και μεγαλοβιομηχάνων να περιορίσουν την αισχροκέρδεια, τις διατύπωσαν χτες οι δύο πρόεδροι του ΣΕΒ, κατά τη διάρκεια της καθιερωμένης συνέντευξης Τύπου.Σχολιάζοντας το περιεχόμενο έκθεσης του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, σύμφωνα με την οποία για τον υψηλό πληθωρισμό στην Ελλάδα φταίει και η κερδοσκοπία των επιχειρήσεων, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Ι. Στράτος,απάντησε με υψηλή δόση κυνισμού: "Δε φανταζόμαστε ότι έχουν την ψευδαίσθηση (σ.σ. η κυβέρνηση και οι συντάκτες της έκθεσης) πως θα πειστούν οι επιχειρηματίες να περιορίσουν τα κέρδη". Παράλληλα, με πίνακες που έδωσε στη δημοσιότητα ο πρόεδρος του ΣΕΒ, χωρίς να αμφισβητεί την υψηλή κερδοφορία των επιχειρήσεων, επιχείρησε να αποδείξει ότι η κερδοφορία τους οφείλεται στο... φιλότιμο των βιομηχάνων που κάνουν επενδύσεις. Πάντως, ο Ι. Στράτος, δε δίστασε να... "καρφώσει" την κυβέρνηση - η οποία ξαφνικά και... όλως τυχαίως παραμονές των ευρωεκλογών ανακάλυψε την κερδοσκοπική ασυδοσία των εμποροβιομηχάνων - ότι πίσω από τη διαρροή της έκθεσης του υπουργείου ΕΘνικής Οικονομίας, "υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα".
Στο ίδιο μήκος κύματος, κινήθηκαν και οι θέσεις του Α. Κανελλόπουλου, ετέρου προέδρου του ΣΕΒ, ο οποίος εκφράζοντας την πρόθεση των βιομηχάνων και εμπόρων να συμβάλλουν στην αποκλιμάκωση του πληθωρισμού με τις "συμφωνίες κυρίων", δήλωσε: "Δεν πιστεύω στα παγώματα (σ.σ. τιμών). Βασικός μηχανισμός συγκράτησης των τιμών, δεν είναι τα παγώματα, αλλά η καλή λειτουργία του ανταγωνισμού"!
Αξιοποιώντας το γεγονός ότι οι ηγεσίες όλων των άλλων κομμάτων - πλην ΚΚΕ - συναγωνίζονται μεταξύ τους για να αποδείξουν πως κάνουν ό,τι μπορούν για την εκπλήρωση του "εθνικού στόχου" που είναι η ΟΝΕ, ο Ι. Στράτος υπέδειξε στην κυβέρνηση Σημίτη να τηρήσει απαρέγκλιτα την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική. Στο όνομα της ΟΝΕ απαίτησε - ούτε λίγο ούτε πολύ - τη λήψη και άλλων αντεργατικών μέτρων, όπως την παραπέρα αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, καθώς και νέα προνόμια για τους βιομηχάνους. Αφού επανέλαβε τις θέσεις του συνδέσμου για τη μείωση της φορολογίας, τη μείωση της τιμής των καυσίμων, την απορρόφηση των κονδυλίων από το Γ' ΚΠΣ μέσω "γεφύρωσης" με το Β' ΚΠΣ, προσπάθησε να αποδείξει ότι οι βιομήχανοι είναι οι αδικημένοι αυτού του τόπου...
Σχετικά με το θέμα του 35ωρου, ο Ι. Στράτος σημείωσε ότι ο ΣΕΒ δεν το διαπραγματεύεται και είναι κάθετα αντίθετος, αφού συμβάλλει αρνητικά τόσο στον τομέα της ανταγωνιστικότητας, με την αύξηση του κόστους εργασίας, αλλά αυξάνει και την ανεργία. Για να κάνει και πιο πειστικό το επιχείρημά του, δηλαδή ότι η μείωση του χρόνου εργασίας αυξάνει την ανεργία, έφερε ως παράδειγμα τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, οι οποίες έχουν αυξημένες ώρες απασχόλησης και μειωμένη ανεργία! Μάλιστα είχε έτοιμη και πρόταση για τη μείωση της ανεργίας, αφού είπε ότι αυτή θα προέλθει μέσα από την παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και την αύξηση των ωρών απασχόλησης. Εξέφρασε επίσης και την πικρία του για το ότι, ο πρόσφατος τερατουργηματικός νόμος 2639/98 δεν επιτρέπει στους βιομηχάνους από μόνοι τους να καθορίζουν το μοντέλο της εργασίας που θεωρούν καλύτερο, τονίζοντας ότι πρέπει να καθιερωθεί το καθεστώς των ατομικών συμβάσεων και να παραμεριστούν τα σωματεία, των οποίων ο ρόλος είναι γνωστός... Σ' αυτό το σημείο τόνισε ότι "ίσως είναι ιστορική αναγκαιότητα η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας".