Τον πρωτογνωρίσαμε σαν συνάδελφο, με το εξαιρετικό ήθος, τη σεμνότητα, την ευγένεια, την εργατικότητα, τη μεγάλη καλλιέργεια που διέκρινε την καλή προδικτατορική γενιά των δημοσιογράφων. Εδώ και αρκετά χρόνια τον γνωρίσαμε και σαν πολύ καλό συγγραφέα (έχει στο ενεργητικό του δεκαοκτώ βιβλία). Τώρα αποκαλύπτεται και το βαθύ ποιητικό του αίσθημα, παρότι μορφολογικά πεζογραφικό είναι το τελευταίο βιβλίο του "Μεσογείων η οδός" (εκδόσεις "Βιβλιοφιλία",Μαυρομιχάλη 7)). Λέμε για τον Τάκη Δ. Ψαρράκη και το θαυμάσια, με ψυχή γραμμένο, "πεζοπορίας εγκώμιον",όπως εύγλωττα υποτιτλίζει το βιβλίο του, το ευφυώς εικονογραφημένο με φωτογραφίες οδοιπορούντων και ορθοστατούντων ειρηνόφιλων, στη δεκαετία του '60.

Συστήνουμε ανεπιφύλακτα στους αναγνώστες μας να διαβάσουν το μαραθω-ειρηνοδρομίας εγκώμιον του Τ. Ψαρράκη. Οι παλιοί μαραθωνοδρόμοι, που προδικτατορικά βάδισαν στα χνάρια του Λαμπράκη, θα θυμηθούν και θα συγκινηθούν από τα συναισθήματα, τα "χρώματα", τις "μοσχοβολιές" της γης που αναδύει το βιβλίο, από εκείνες τις ειρηνοδρομίες. Από τη φωνή του Αλέκου Αλεξανδράκη,που "έδινε με το "Χαιρετισμό στον Ηλιο" τη διεγερτική ώθηση στους πεζοπόρους να μη φοβηθούν τα χιλιόμετρα της διαδρομής, για την οποία οι προνοητικοί διοργανωτές είχαν βάλει όλον το δημιουργικό τους ζήλο. Ωστε να εξελιχθεί ευφάνταστα και αποτελεσματικά". Και οι νέοι ειρηνοδρόμοι θα μάθουν για τη χαμένη φυσική ομορφιά της θέας του Υμηττού και των συνοικιών στις υπώρειες του Υμηττού, αλλά και πώς να διαφυλάξουν τη διαχρονική αξία και ομορφιά της ειρηνοδρομίας.

Να διαφυλάξουν και να λένε στις επόμενες γενιές για "τις μαγικές Κυριακές της Ανοιξης. Τότε που η Μεσογείων γέμιζε στα φωτεινά και μεγάλα απογεύματα, ή και στις ξαφνικές μπόρες, τραγούδια και ποτάμια από κόσμο". Τότε, που "η αύρα των φυτών γινόταν ένα με την αύρα των οδοιπόρων. Των πεζοπόρων που διαρκώς περνούσαν και όλο περνούσαν (...) χωρίς να κουράζονται, χωρίς να εγκαταλείπουν. Μια και από μέρες τώρα είχαν καλά προετοιμαστεί και αφομοιώσει το "Δωδεκάλογο του καλού οδοιπόρου":

"Βαδίζω στον ίδιο δρόμο του αρχαίου Μαραθωνοδρόμου που ξεκινώντας από αυτήν τη δοξασμένη αφετηρία έφτασε κάτω από την Ακρόπολη για να αναγγείλει τη νίκη της Ελευθερίας, την επιβολή της Ειρήνης και το θρίαμβο του Πολιτισμού. Βαδίζω στα βήματα του Λαμπράκη. Δίπλα στο Μπέρτραντ Ράσελ, τον Λάινους Πάουλινγκ, το Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και τον Ελία Ερενμπουργκ. Οδοιπορώ μέσα από τόπους σπαρμένους από μνημεία πολιτισμού, σημαδεμένους από την Ιστορία. Και σηκώνω στους ώμους την κοινή ευθύνη να μην επιτρέπω στον όλεθρο να αφανίσει τη ζωή από τον πλανήτη και από τη γη των πατέρων μας. Πιστεύω στον άνθρωπο"".

Α. Ε.