ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.-

Πολύς θόρυβος και λόγος γίνεται για μία επαπειλούμενη καθαίρεση (εξαιτίας μιας γελοίας αφορμής), που το πιο πιθανό είναι να μην επιτευχθεί ποτέ. Επί της ουσίας, η μέτρηση δυνάμεων ανέδειξε και τα δύο "αντιμαχόμενα" στρατόπεδα ισόπαλα. Ουδεμία ψήφος δε διέφυγε προς τον αντίπαλο...

...Αφού σύσσωμα και τα 21 μέλη της Δικαστικής Επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων που ανήκουν στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα, ψήφισαν υπέρ της παραπομπής και κατά αυτόν τον τρόπο ενέκριναν και το τέταρτο και τελευταίο άρθρο της πρότασης για την καθαίρεση του Αμερικανού Προέδρου Μπιλ Κλίντον,που αναφέρεται στις εναντίον του κατηγορίες για κατάχρηση εξουσίας σχετικά με το ρόλο του στην υπόθεση Λεβίνσκι. Αντίθετα, συσπειρωμένα εμφανίστηκαν και τα 16 μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος που, φυσικά, ψήφισαν κατά.

Συνολικά εγκρίθηκαν κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου και τα τέσσερα άρθρα της παραπομπής, χωρίς μάλιστα να περάσει η πρόταση για μια εναλλακτική λύση όπως είχε προταθεί από τους Δημοκρατικούς, επομένως σύμφωνα με τη διαδικασία που ισχύει, τα τέσσερα άρθρα θα υποβληθούν τώρα στην ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων, όπου θα διεξαχθεί ψηφοφορία μέσα στηβδομάδα, συγκεκριμένα όπως έχει οριστεί από τον παραιτημένο πρόεδρο του Κογκρέσου, Νιουτ Γκίνγκριτς,την Πέμπτη, 17 Δεκέμβρη. Σε περίπτωση που η ολομέλεια της Βουλής εγκρίνει έστω και ένα άρθρο, τότε η υπόθεση παραπέμπεται στη Γερουσία. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, θα είναι η δεύτερη φορά στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών που η αμερικανική Γερουσία θα κληθεί να αποφασίσει εάν ο πρόεδρος πρέπει να απομακρυνθεί από τα καθήκοντά του. Ομως εκεί τα πράγματα για τους ρεπουμπλικάνους δεν είναι "ρόδινα", καθώς υπολείπονται της αναγκαίας απόλυτης πλειοψηφίας για να εγκριθεί η καθαίρεση. Οι Ρεπουμπλικάνοι μπορούν να εξασφαλίσουν μέχρι και 55 ψήφους, αλλά χρειάζονται 67. Αυτό ήταν και το μεγάλο "στοίχημα" των Ρεπουμπλικάνων κατά τις πρόσφατες ενδιάμεσες εκλογές. Να μπορέσουν να αυξήσουν τις δυνάμεις τους, ώστε να εκλέξουν τον αναγκαίο αριθμό των γερουσιαστών που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να ολοκληρωθεί η ατιμωτική απόλυση του Προέδρου από το ύπατο αξίωμα των ΗΠΑ.

Το μη-επιθυμητό αποτέλεσμα των εκλογών δεν έκαμψε παρ' όλα αυτά τις αντιστάσεις του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Μπορεί να παραμερίστηκαν οι υψηλοί τόνοι και οι ηθικολογικές ρητορικές, όμως εξακολουθούν την τακτική τους, που είναι να δημιουργήσουν σοβαρό πολιτικό πρόβλημα ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2000. Εξάλλου είναι μάλλον και το τελευταίο τους "χαρτί", αφού δεν έχουν πλέον να χάσουν τίποτα.

Για το λόγο αυτό ο πρόεδρος της Δικαστικής Επιτροπής αμέσως μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος της ψηφοφορίας, ρεπουμπλικάνος Χένρι Χάιντ,κάλεσε τον Κλίντον να παραιτηθεί, τονίζοντας ότι η παραίτησή του θα έδινε ένα "γρήγορο και ριζικό τέλος" στο σκάνδαλο. Την απάντηση όμως την έλαβε σχεδόν αμέσως από τον Κλίντον και μάλιστα από την Ιερουσαλήμ όπου βρίσκεται, όπου δήλωσε ρητά ότι "δεν παραιτούμαι".