Γιατί ο ΣΥΝ κόπτεται για την εφαρμογή των πολιτικών συμμαχιών σαν "αριστερό κόμμα"; Είναι όμως; Σε τι αποβλέπει και επενδύει το στόχο του;

Στο δημοσιογραφικό όργανό του, την εφημερίδα "Αυγή" (στις 15.11) και με την ευκαιρία των αποτελεσμάτων των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, γράφτηκε άρθρο. Απευθυνόταν, στο ΚΚΕ, καταπιανόταν με το "κομβικό ζήτημα" (σημ. αρθρ. ) στρατηγικής σημασίας. Ούτε λίγο ούτε πολύ, μεμφόταν το ΚΚΕ ότι, αν και αριστερό κόμμα, εφαρμόζει λαθεμένα την πολιτική των συμμαχιών και έχει απομονωθεί "πολιτικά"! Το άρθρο της "Αυγής" που "στηρίζεται" "ντοκουμενταρισμένα" (!), παραφράζοντας τον Λένιν, "αμπελοφιλοσοφικά", (κατά το επιθυμητό)... λέει, για το - θεμελιακό - ζήτημα στρατηγικής, την πολιτική συμμαχιών των αριστερών κομμάτων: Σε αντίθεση με το ΚΚΕ που με την τακτική του λαθεμένα το αντιμετωπίζει, ο ΣΥΝ το αντιμετώπισε και το εφαρμόζει ορθά. Και - φυσικά - πρώτα πρώτα έκανε πρόταση στο ΚΚΕ χωρίς να βρει ανταπόκριση (!) και απορρίφθηκε... Ωστόσο, όμως, το άρθρο της "Αυγής" λέει ότι το ΚΚΕ ακολουθεί λαθεμένο δρόμο γιατί δεν επαρκεί μόνο η συσπείρωση των κοινωνικών δυνάμεων του μετώπου πάλης των εργαζομένων, αποκομμένων από τις πολιτικές δυνάμεις που τους εκφράζουν. Ας δούμε τι λέει ο Λένιν, στις Θέσεις του Απρίλη για το κρίσιμο ζήτημα: "Ολοκληρωτική ρήξη με όλα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου" - (όχι απατηλά φτιασιδώματα στη λύση των προβλημάτων των εργαζομένων, Μ. Π. ). Με ελεημοσύνες - ΕΚΑΒ - και ψευτομικροπαραχωρήσεις, αυξήσεις 2% στους χαμηλοσυνταξιούχους (πολιτική της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ), που συμπλέει και στηρίζει ο ΣΥΝ, δε γίνεται αντιμετώπιση προς όφελος του εργαζόμενου λαού. Χρειάζεται ριζική αλλαγή - ανατροπή αυτής της κυβερνητικής πολιτικής, όποιος και αν είναι ο φορέας της. Ποια είναι η θέση του ΣΥΝ στο συνδικαλιστικό κίνημα; Συντάσσεται στην πράξη με την αντιδραστική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και, στα λόγια, σε δευτερεύοντα ζητήματα, βγάζει αγωνιστικές κορόνες, ενώ στην ουσία κάνει το κάθε τι να μην πραγματοποιηθούν - υπονομεύει τους αγώνες των εργαζομένων και τους αδρανοποιεί. Στους ηρωικούς αγώνες που έκαναν οι αγρότες, οι αγροτιστές του ΣΥΝ, του στείλανε μήνυμα, ότι εάν δεν αλλάξουν τακτική θ' απομονωθούν από το αγροτικό κίνημα. Την ίδια πολιτική ακολουθεί και στους ΕΒΕ υπονομεύοντας τους αγώνες τους, υποστηρίζοντας την αντιλαϊκή κυβέρνηση του Σημίτη. Επίσης υπερασπίζεται το μονόδρομο της ΕΕ και της ΟΝΕ του Μάαστριχτ, ασπάζεται την πολιτική του "νεοφιλελευθερισμού", την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, της παιδείας και υπονομεύει τους λαϊκούς αγώνες ενάντια στην αντιμεταρρύθμιση Αρσένη. Το ίδιο πράττει και στον τομέα της λαϊκής υγείας με τη διάλυση των νοσοκομείων και το ξεπούλημά τους. Ακόμη, συμφωνεί με την υποταγή και εξάρτηση στον ιμπεριαλισμό, ιδιαίτερα τον αμερικάνικο. Ολη αυτή η πολιτική του ΣΥΝ δε συνάδει, όπως θα 'λεγε κι ο ποιητής, με το να θέλει να μοιάζει σαν αριστερό κόμμα με το ΚΚΕ. Δεν έχει σχέση καμιά μαζί του, είναι κόμμα οπορτουνιστικό (και καλό είναι να κοιτάξει ο ΣΥΝ τι λέει ο Λένιν για τον οπορτουνισμό, σημ. ΜΠ).

Τέλος, ποιος είναι ο στόχος του ΣΥΝ, να επιμένει και διακηρύττει με την κάθε ευκαιρία ότι είναι αριστερό κόμμα; Στο ζήτημα αυτό, πόσο αγγίζει την πραγματικότητα, το είπαμε παραπάνω. Ο ΣΥΝ δεν είναι αριστερό κόμμα, γιατί βρίσκεται στην απέναντι "όχθη" των συμφερόντων του εργαζόμενου λαού μας. Θέλει όμως, να έχει τέτοια κομματική "όψη" ώστε να μπορεί να παίζει το ρόλο του στη σκακιέρα της κυβερνητικής πολιτικής εξουσίας και να έχει οφέλη πολύπλευρα. Να δίνει τη δυνατότητα στο ΠΑΣΟΚ να παίζει το παιχνίδι της κεντροαριστεράς (σαν παράγοντες εκσυγχρονιστικοί). Ωστόσο, συμφωνώ με τον αρθρογράφο της "Αυγής" ότι ο ΣΥΝ είναι πολυτασικό κόμμα. Μέσα του υπάρχουν και αγωνιστές και όλους αυτούς, πιστεύω, σύντομα θα τους αγκαλιάσει το μαζικό λαϊκό κίνημα.