Η... δημοκρατία, λοιπόν, θριάμβευσε και πάλι! Λειτούργησε ομαλά και αδιατάρακτα, δίχως κοινωνικούς κραδασμούς! Η σκυτάλη πέρασε σε σίγουρα χέρια. Τα αποτελέσματα της αλλαγής τα γεύεται ήδη η Μπούντεσμπανκ, ενώ τα χαιρέτισαν ο Γιέλτσιν και ο Μπλερ, ο Γιλμάζ και ο Σαντέρ, ο Ετσεβίτ και ο Κλίντον.

Αλλά τη νίκη τη χαιρέτισαν και οι δικοί "μας" πράσινοι. Ο Κ. Σημίτης εξέφρασε την ελπίδα ότι "θα ξεκινήσουμε μαζί μια νέα εποχή κοινωνικής πολιτικής στην Ευρώπη"! Ενώ ο Ν. Κωνσταντόπουλος, διαπιστώνοντας στροφή (!) στη γερμανική σκηνή, χαιρέτισε τον Σρέντερ, επειδή "η εξέλιξη αυτή θα συμβάλει στην ενδυνάμωση των προσανατολισμών της ευρείας Αριστεράς για ένα κοινωνικό πρόσωπο, τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ευρώπη"!!

Με το δίκιο τους! Γιατί τώρα πια, η Ευρώπη της ΕΕ πρασίνισε σχεδόν ολόκληρη. Γιατί τώρα πια, η Ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά βρίσκεται στο απόγειο της δόξας της, έχοντας καταγάγει περιφανή θρίαμβο στην πάλη της με τη... Δεξιά! Τη χαρά του δεν έκρυψε και ο Δ. Τσοβόλας...

Για στροφή στο πολιτικό σκηνικό της Γερμανίας έκανε "σεμνά" λόγο και η "Αυγή". Δίχως να ενοχλείται (το αντίθετο) από αυτό που η ίδια έγραψε στο σχετικό ρεπορτάζ: "Ο άνθρωπος που αποκαθήλωσε τον Χ. Κολ θεωρείται από αρκετούς συντρόφους του "σύντροφος των αφεντικών" και "λομπίστας της αυτοβιομηχανίας". Πράγματι, είναι "κολλητός" του αφεντικού της "Φολκσβάγκεν" Φέρνιναντ Πιχ. Της ίδιας "Φολκσβάγκεν", όμως, που καθιέρωσε τη βδομάδα των 4 ημερών για να αποφύγει απολύσεις"!

* * *

"

Και για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία, για το τι σημαίνουν τα παραπάνω, ο Γκ. Σρέντερ τα διευκρίνισε αφοπλιστικά: "Η Γερμανία παραμένει πολύ καλός σύμμαχος στο ΝΑΤΟ. Η προσπάθεια για την ΟΝΕ πρέπει να πετύχει. Στο Κόσσοβο δεν πρέπει να υπάρξει επέμβαση χωρίς εντολή του ΟΗΕ" (sic)!

Βέβαια, εκτός από τα παραπάνω, διάνθισε τις πρώτες μετεκλογικές δηλώσεις του με τα γνωστά φούμαρα της απανταχού σοσιαλδημοκρατίας για "Ευρώπη, πρότυπο κοινωνικής δικαιοσύνης και κοινωνικής πολιτικής"! Που στη σοσιαλδημοκρατική γλώσσα, αυτό το φερέφωνο των μονοπωλίων, σημαίνει: Μοίρασμα της ανεργίας, τσεκούρωμα των εργατικών κατακτήσεων, αύξηση των κερδών του κεφαλαίου και της φτώχειας των πολλών. Για να μπορέσει το γερμανικό κεφάλαιο να ανταγωνιστεί το γιαπωνέζικο και το αμερικανικό. Για να εξαπλωθεί ο γερμανικός ιμπεριαλισμός σε περισσότερες σφαίρες επιρροής και σύνθλιψης των λαών, με τη σημαία του... σοσιαλισμού, των... κοινωνικών δικαιωμάτων και του"νέου ανέμου της αλλαγής, που πνέει στην Ευρώπη"...

Ισχύει, δηλαδή, αυτό που το ΚΚΕ έχει υπογραμμίσει εδώ και χρόνια, που τώρα, ωστόσο, το ομολογούν πολλοί: Να τι έγραψε ελληνική εφημερίδα, κάθε άλλο παρά φιλοκομμουνιστική: "Ετσι, δεν έχουν άδικο όσοι, θέλοντας να ερμηνεύσουν το χαρακτηρισμό "ώριμοι" που αποδίδεται στους σημερινούς σοσιαλδημοκράτες, θεωρούν ότι αυτός εκφράζει κυρίως το γεγονός ότι αποτελούν τους καλύτερους δυνατούς "τιμονιέρηδες" του νεοφιλελεύθερου σκαριού στη σημερινή συγκυρία. Αυτούς που, με βάση τις εμπειρίες και τις παραδόσεις τους, μπορούν να αποφύγουν αποτελεσματικότερα τα μεγάλα κύματα που θα γεννηθούν, έτσι κι αλλιώς, στις ευρωπαϊκές κοινωνίες"...

Οσο για τις προεκλογικές υποσχέσεις του Σρέντερ, ότι θα επιδιώξει την αντιμετώπιση της ανεργίας, που ήδη ξεπέρασε το 11%, ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, Χανς Ολαφ Χένκελ, δήλωσε: "Υπάρχουν υποσχέσεις που δίνονται σε προεκλογικές καμπάνιες και μετά έρχεται η πραγματικότητα"...

* * *

Ετσι κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους, έτσι τους αποπροσανατολίζουν, κάνοντας κάθε φορά το ίδιο, δηλαδή ψάχνοντας άλλοτε για τον φιλέλληνα Κλίντον ή τον ομόλογό του της Γαλλίας, της Αγγλίας και τώρα της Γερμανίας! Και κρύβοντας το γεγονός, ότι η πλουτοκρατία δεν είναι ούτε φιλελληνική, ούτε φιλοτουρκική. Είναι φιλοπλουτοκρατική. Είναι εχθρός όλων των λαών, πρώτα απ' όλα του δικού "της", και σύμμαχος με την κάθε άλλη πλουτοκρατία, ανεξάρτητα από το ότι άλλοτε "ρίχνει" τη μια υπέρ της άλλης και άλλοτε τη δεύτερη υπέρ της πρώτης.

Ετσι, λοιπόν, ο Σρέντερ δεν άφησε και σ' αυτό το θέμα κανένα χρονικό περιθώριο ελπίδων, υποχρεώνοντας και τον φιλικό του ελληνικό Τύπο να ψιθυρίσει, με απογοήτευση, ότι "η θέση του Σρέντερ δε διαφέρει από τη μέχρι τώρα άποψη που είχε το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών και ειδικά ο Κλάους Κίνκελ"...

* * *

Μάκης ΜΑΪΛΗΣ

Κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους, τους αποπροσανατολίζουν, κάνοντας κάθε φορά το ίδιο, δηλαδή ψάχνοντας άλλοτε για τον φιλέλληνα Κλίντον ή τον ομόλογό του της Γαλλίας, της Αγγλίας και τώρα της Γερμανίας, κρύβοντας το γεγονός, ότι η πλουτοκρατία δεν είναι ούτε φιλελληνική, ούτε φιλοτουρκική. Είναι φιλοπλουτοκρατική