"Τα μεγάλα έργα πάντοτε ήταν αποτέλεσμα εθνικής προσπαθείας έστω κι αν πάντοτε υπάρχουν οι μεμψίμοιροι".

Δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας με αφορμή τη ζεύξη Ρίου - Αντιρρίου, προϋπολογισμού 230 δισ. δρχ. Συνήθως ο κ. Στεφανόπουλος είναι προσεχτικός στις δηλώσεις του κι έτσι μας προξενεί εντύπωση η ευκολία "περί μεμψιμοιριών" για τα μεγάλα έργα. Αν ήταν περισσότερο πληροφορημένος θα γνώριζε λ.χ. ότι αντί για το Μετρό, θα μπορούσαν με το 1/3 της δαπάνης να κατασκευαστούν γραμμές τραμ που θα κάλυπταν σχεδόν όλη την Αθήνα και θα έλυναν το κυκλοφοριακό που τόσο ταλανίζει τους πολίτες. Θα γνώριζε επίσης ότι με το 1/2 των χρημάτων θα είχαμε ένα πολύ καλό αεροδρόμιο στο Τατόι χωρίς να χρειαστεί η σημερινή διασπάθιση των 800 δισ. (που ίσως φτάσει το 1 τρισ.) για τα Σπάτα, που παράλληλα θα αφαιρέσουν άλλο έναν πνεύμονα του Λεκανοπεδίου. Ισως ακόμα θα γνώριζε ότι για το έργο της ζεύξης υπήρχαν πολύ χαμηλότερες προσφορές για υπόγεια σήραγγα, που απορρίφτηκαν, χωρίς να γνωρίζει κανείς την αιτία. Φυσικά υποθέσεις μπορούν να γίνουν πολλές... Αν υπήρχε μια καλύτερη διαχείριση και ορθολογικότερη ιεράρχηση θα εξοικονομούνταν τεράστια ποσά που θα μπορούσαν να εκσυγχρονίσουν το σιδηροδρομικό μας δίκτυο που είναι το χειρότερο της Ευρώπης και συγκρίσιμο μόνο με τριτοκοσμικές χώρες. Ισως μια καλύτερη ενημέρωση θα του έκανε γνωστό ότι το κολοβό ούτως ή άλλως Μετρό δε θα φτάσει στα Σπάτα γιατί έτσι θέλησαν οι κατασκευάστριες εταιρίες της ταχυλεωφόρου Σταυρού - Ελευσίνας. Κι ακόμα ότι σχεδιάζουν να καταστρέψουν τον Υμηττό με υπερφίαλους σχεδιασμούς αγνοώντας τις προτάσεις της επιστημονικής κοινότητας. Το δόγμα "όλα για το αυτοκίνητο" που είχε επιβληθεί μεταπολεμικά από τις αυτοκινητοβιομηχανίες, τις εφτά αδερφές και τις εταιρίες ελαστικών, εξακολουθεί να ισχύει λίγο πριν το 2000, όταν στις περισσότερες χώρες υπάρχει εκ νέου στροφή υπέρ των ΜΜΜ. Κανείς δεν είναι ενάντια στην ανάπτυξη. Το ζήτημα που παραμένει είναι το πώς συντελείται και υπέρ ποίων. Ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια χώρα με διψήφιο αριθμό ανεργίας, υψηλό πληθωρισμό, τεράστια ελλείμματα, που βρίσκεται στον πάτο της ΕΕ. Ως προς τα περί "εθνικών προσπαθειών", ας παρατηρήσουμε ότι ο ελληνικός λαός εξακολουθεί να φορολογείται βάναυσα, απολαμβάνοντας ελάχιστες παροχές σε αντίθεση με μια μικρή μερίδα πλουτοκρατών. Η κριτική για τα μεγάλα έργα δεν είναι "μεμψιμοιρίες". Είναι απλά μια άλλη αντίληψη για την πορεία αυτού του τόπου.