Η δημοσιογραφία γενικώς είναι πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση, για να αφεθεί στα λόγια του "αέρα" τηλεπαρουσιαστών. Ειδικώς δε, όταν τηλεπαρουσιαστές αναλαμβάνουν "δημοσιογραφικές" αποστολές, σαν αυτή του καλοπιάσματος και της συνέτισης του κακοποιού Ματέι Σορίν και δη "στον αέρα", τότε αυτή η "δημοσιογραφία" είναι επικίνδυνη για την κοινή γνώμη, αλλά - όπως αποδείχτηκε - και για τη ζωή αθώων ομήρων κι αστυνομικών.

Κι αν μεν η πρωτοβουλία του Ευαγγελάτου να το "παίξει", ως μη όφειλε, εκ του μακρόθεν και εκ του ασφαλούς, "διαπραγματευτής" της Αστυνομίας με τον κακοποιό, δεν είχε την έγκριση της αστυνομικής και πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, τότε η ευθύνη και το "κρίμα" θα βάρυνε τον ίδιο και το κανάλι του. Ελα, όμως, που υπήρχε έγκριση και δίπλα στον "τηλεπαρουσιαστή - διαπραγματευτή" καθόταν ο υπαρχηγός της Αστυνομίας, ενώ και η αστυνομική επιχείρηση στο σπίτι της Αχαρνών φαίνεται να γινόταν υπό την απειλή της τηλεοπτικής κάμερας και με την προτροπή των "συμβουλών" του Ευαγγελάτου! Και ναι μεν ο "Σκάι" "ζωντανό" ήθελε, έστω κι αν η κάμερα "ζουμάριζε" στο θάνατο, αλλά η ηγεσία της Αστυνομίας, γιατί δέχτηκε να λειτουργεί και να δρα υπό το "κράτος της τηλεόρασης"; Η απάντηση μπορεί ν' αναζητηθεί μόνο στις δηλώσεις του παραιτηθέντος αρχηγού της Αστυνομίας, που είπε "αν πετύχαινε η επιχείρηση, θα ήμουν για άλλα δυο χρόνια αρχηγός"...

Κι έχεις ύστερα από πάνω και τον ανεκδιήγητο Γιαννόπουλο να δηλώνει με πάθος, προχτές βράδυ στο "Μέγκα", ότι έπρεπε η Αστυνομία να πάει να "κατεβάσει το διακόπτη" στο "Σκάι", για να διακόψει τη "ζωντανή σύνδεση" με τον κακοποιό (!!!) και ότι το μεγάλο λάθος - αυτοκριτική αυτό - ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ διέλυσε τη Χωροφυλακή! Πώς είναι δυνατόν να μη νιώθει ο Ελληνας εργαζόμενος ρίγη ανατριχίλας, οργής και ναυτίας με όλα αυτά;