Φυσικά, αυτός ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ και των απανταχού ομοϊδεατών του δε θα περίμενε κανείς να διακηρυχτεί με την ίδια στυγνότητα που εκφράζεται στην πράξη. Αλλωστε, είναι παλιά βασική αρχή της αστικής πολιτικής επιστήμης η εξαπάτηση των λαϊκών μαζών μέσα από τη χρήση άλλοτε βαρύγδουπων και άλλοτε αποπροσανατολιστικών όρων, αποστεωμένων από το πραγματικό τους περιεχόμενο και αξιοποιήσιμων για το πέρασμα εκείνης της πολιτικής, που έχει την ανάγκη να βαφτίζει πάντα το "κρέας ψάρι".

Εν προκειμένω, ούτε τα βαρύγδουπα έλειψαν, ο πληθωρισμός της χρήσης του όρου "κεντροαριστερά" το αποδεικνύει, ούτε οι ύμνοι στη "δικαιοσύνη", στην "αλληλεγγύη" και στο "σοσιαλισμό" πήγαν πίσω. Δικαίως, στο άκουσμα των λόγων των δυο πρωθυπουργών πολλοί θυμήθηκαν τα λόγια του Μπρεχτ: Η χρησιμοποίηση ορισμένων λέξεων, όπως ελευθερία, δικαιοσύνη, μόρφωση, παραγωγικότητα, εντιμότητα πρέπει να έπεται από τον καθαρισμό της βρωμιάς που κόλλησε επάνω τους η χρησιμοποίησή τους από τους εκμεταλλευτές του καπιταλιστικού συστήματος και τους εκπροσώπους τους, υποστήριζε.

Αν σκεφτεί κανείς ότι όλες αυτές οι αναφορές των Ζοσπέν - Σημίτη έγιναν μπροστά από ένα πανό, που διατεινόταν ότι η διάλεξη των δυο αντρών είχε θέμα το "δημοκρατικό σοσιαλισμό" (!), τότε ο Μπρεχτ είχε κάτι παραπάνω από δίκιο. Διότι, όπως με σαφήνεια εξήγησαν και οι δύο, γι' αυτούς, για τα κόμματά τους και για τις κυβερνήσεις τους, ένα είδος "σοσιαλισμού" τους εμπνέει: Ο καπιταλισμός!

***

Αυτό δε σημαίνει ότι δεν παίζεται θέατρο. Παίζεται και μάλιστα κακής ποιότητας, με τους υποκριτές της σοσιαλδημοκρατίας να προσπαθούν να αποκοιμίσουν τα ακροατήριά τους. Κοιτάξτε, λένε οι Σημίτης και Ζοσπέν: Εμείς είμαστε υπέρ της οικονομίας της αγοράς (δηλαδή, υπέρ της περίφημης "ελευθερίας των αγορών", της ασυδοσίας του κεφαλαίου, των ιδιωτικοποιήσεων, της κατάλυσης των εργατικών δικαιωμάτων, της εντατικοποίησης της εκμετάλλευσης, της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων κλπ.), αλλά είμαστε εναντίον της "κοινωνίας της αγοράς"! "Quelle bourde" λένε οι φίλοι μας οι Γάλλοι ή "ω τι φούσκες", που θα λέγαμε εμείς σε ελεύθερη μετάφραση.

***

Φυσικά, αντί άλλης απαντήσεως είναι αρκετά τα έργα τους, αλλά και όσα μας "υπόσχονται". Οπως ο κ. Σημίτης, που σε μια μεγαλειώδη του προχτεσινή θεωρητική (η πρακτική έχει προηγηθεί) "βουτιά" στο μονεταρισμό, υπερτόνισε την ανάγκη για "πέρασμα της κοινωνικής πολιτικής στην αρχή της δίκαιης επιλεκτικότητας"! Δηλαδή, αφού διανύσαμε την "εκσυγχρονιστική" περίοδο, όπου όποιος είχε τα στοιχειώδη καταχωρήθηκε στους "έχοντες και κατέχοντες" (σ.σ.: γεγονός που εκτιμάται δεόντως από την εφορία και από τους αρμοδίους επί της εισοδηματικής πολιτικής), τώρα εισερχόμαστε στον αστερισμό της "δίκαιης ελεημοσύνης" και του "μοιράσματος της φτώχειας με αλληλεγγύη"! Διότι, σου λένε οι σοσιαλδημοκράτες μας, "καλός" είναι εκείνος ο καπιταλισμός που οι φτωχοί του, οι άνεργοί του, οι άστεγοί του, δεν πεθαίνουν και στους δρόμους, διάβολε! Στα πλαίσια, λοιπόν, της "δίκαιης επιλεκτικότητας", ο κ. Σημίτης μας είπε ότι η "κεντροαριστερά" του μόλις διαλύσει εντελώς το σύστημα κοινωνικής πολιτικής, αμέσως μετά θα αρχίσει να μοιράζει συσσίτια, και όχι σε όλους, αλλά σε όσους πεινάνε πολύ!

***

Η προχτεσινή εκδήλωση και τα όσα ακούστηκαν από τους Σημίτη - Ζοσπέν δεν αφήνουν περιθώρια αυταπατών για το ρόλο που διαδραματίζει η σοσιαλδημοκρατία ως προκεχωρημένο πολιτικό φυλάκιο για την επιβολή του πλήρους εκβαρβαρισμού στις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις. Αυτό απαιτεί η ιδιότητά της ως πολιτικού υποσυνόλου του πολιτικού προσωπικού των πολυεθνικών. Ειδικά για τη χώρα μας και το λαό μας πρόκειται για συμπεράσματα με ιδιαίτερη σημασία. Πρώτον, διότι και στην Ελλάδα η πλουτοκρατία έχει αναθέσει τη διαχείριση των υποθέσεών της στην εγχώρια σοσιαλδημοκρατία. Δεύτερον, γιατί η χώρα μας, μέσω της εμπλοκής της στην ΕΕ - που, σημειωτέον, οι κ. κ. Σημίτης και Ζοσπέν εμφάνισαν σαν εν δυνάμει "στρατηγείο" του "σοσιαλισμού"! - βρίσκεται στην πρώτη γραμμή όλων των αντιλαϊκών πειραματισμών και επιβολής των πολυεθνικών ρυθμίσεων της "νέας τάξης" της κεφαλαιοκρατικής αταξίας και της αγοραίας κοινωνίας. Οπως ακριβώς τη θέλει η οικονομία της αγοράς τους.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η χρησιμοποίηση ορισμένων λέξεων, όπως ελευθερία, δικαιοσύνη, μόρφωση, παραγωγικότητα, εντιμότητα, πρέπει να έπεται από τον καθαρισμό της βρωμιάς που κόλλησε επάνω τους η χρησιμοποίησή τους από τους εκμεταλλευτές του καπιταλιστικού συστήματος και τους εκπροσώπους τους, υποστήριζε ο Μπρεχτ. Η προχτεσινή "διάλεξη" των Ζοσπέν - Σημίτη ήταν μια ακόμη απόδειξη για το πόσο δίκιο είχε