Μπούχενβαλντ (το δάσος των βαλανιδιών) στο βουναλάκι Πέτερσμπεργκ, έξω από την ανατολικογερμανική πόλη της Βαϊμάρης. Παλιότερες εποχές, τόπος εκδρομών και ψυχικής ξεκούρασης - η παράδοση θέλει να είδε στη σκιά μιας βαλανιδιάς τον μεγαλύτερο ποιητή της Γερμανίας, τον Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε, να κάθεται σε ένα σκαμνάκι και να γράφει τους θαυμάσιους στίχους του, ίσως, του περιφημότερου έργου, τον "Φάουστ".

Ο Γκαίτε και ο άλλος επίσης μεγάλος ποιητής και δραματογράφος Φρειδερίκος Σίλερ, έζησαν και έδρασαν στη Βαϊμάρη, εδώ άφησαν την τελευταία τους πνοή, εδώ βρίσκεται ο τάφος τους - η κοινή κρύπτη - εδώ το δίδυμο μνημείο τους, τα σπίτια τους - μουσεία, τόπος σεβασμού και προσκυνήματος των μεγάλων αυτών εκπροσώπων της κλασικής γερμανικής λογοτεχνίας.

Αργότερα - στις αρχές του 1919 - η Βαϊμάρη απόκτησε τη φήμη σαν ο τόπος, όπου συγκλήθηκε η γερμανική Εθνοσυνέλευση, που - αφού προηγούμενα είχε καταργηθεί η καϊζερική μοναρχία - καθιέρωσε το αστικο-δημοκρατικό πολίτευμα, τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Η ζωή της κράτησε μόνο 19 χρόνια και λίγους μήνες, γιατί το 1933 έπεσε πάνω στη Γερμανία η βαθιά νύχτα του γερμανοχιτλερικού φασισμού.

Και ακριβώς αυτόν τον ιερό τόπο, τη Βαϊμάρη και το Μπούχενβαλντ, διάλεξαν οι φασίστες να βεβηλώσουν. Στο δάσος με τις βαλανιδιές, κατασκεύασαν το 1937 ένα από τα μεγαλύτερα και φριχτότερα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης, τον Γολγοθά στον οποίο ως το 1945 άφησαν τη ζωή τους 56.500 αντιφασίστες Γερμανοί και από άλλες χώρες, ανάμεσά τους αναφέρεται και η Ελλάδα. Στο στρατόπεδο του Μπούχενβαλντ, οι Γερμανοί φασίστες δολοφόνησαν τον Αύγουστο του 1944 και τον πρόεδρο του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας, Ερνστ Τέλμαν.

Για την εξοντωτική ζωή σ' αυτόν τον "κρανίου τόπο", για την πείνα, τις αρρώστιες, την αναγκαστική εργασία και το βούρδουλα, τα άγρια βασανιστήρια με την παραμικρότερη αφορμή και χωρίς αφορμή, για τους φούρνους των αερίων, παίρνει κανείς μια ιδέα διαβάζοντας το βιβλίο του κρατούμενου Ανατολικογερμανού συγγραφέα Μπρούνο Απιτς, με τον τίτλο "Γυμνό ανάμεσα στους λύκους". Εκεί γίνεται λόγος και για τον αγώνα αντίστασης και ένοπλης αυτοαπελευθέρωσης των κρατουμένων, λίγο πριν τη συντριβή του φασισμού.

Η Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, αποτίοντας φόρο τιμής στους δεκάδες χιλιάδες δολοφονημένους του στρατοπέδου συγκέντρωσης, μετέβαλε τον Γολγοθά αυτό σε τόπο προσκυνήματος, σε "Κέντρο Μνήμης και Προειδοποίησης", που τα εγκαίνιά του έγιναν το 1958, με παρουσία αντιπροσώπων και από άλλες χώρες της Ευρώπης. Ο τόπος κυριαρχείται από το περίφημο έργο του γλύπτη Φριτς Κρέμερ, που παριστάνει τους απελευθερωμένους να δίνουν τον "όρκο του Μπούχενβαλντ": Ποτέ πια φασισμός, ποτέ πια πόλεμος, ποτέ πια στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Σε μια γωνία του εντυπωσιακού μνημείου, η μορφή ενός μικρού απελευθερωμένου κρατούμενου, του Εβραιόπουλου - "γυμνού μέσα στους λύκους", που έγινε δυνατό να σωθεί χάρη στη φροντίδα των κρατουμένων, που το προστάτευαν, κρύβοντάς το ανάμεσά τους. Το Γενάρη του 1986, αντιπροσωπεία της ΕΣΗΕΑ, με επικεφαλής τον τότε πρόεδρο Βάσο Κοραχάη και μέλη τους Μ. Χωριανόπουλο, Μαν. Μαθιουδάκη, Διον. Αβραμόπουλο και Θαν. Γεωργίου, επισκεφθήκαμε αυτόν τον Γολγοθά και αποτίσαμε ελάχιστο φόρο τιμής στα θύματα του γερμανικού φασισμού.

Ετσι γινόταν πάντα με γερμανικές και αντιπροσωπείες άλλων χωρών που πήγαιναν στο Μπούχενβαλντ, περιέρχονταν τις αίθουσες αερίων, τους φούρνους - κρεματόρια, κοίταζαν τα κάρα που έζευαν κρατούμενους για να κουβαλάνε, με τα πεινασμένα, κάτισχνα κορμιά τους, ασήκωτες πέτρες - έτσι μόνο για να τους βασανίζουν - έβλεπαν τα φιλμ με τις αληθινά αφάνταστες σκηνές μαρτυρίων και πριν εγκαταλείψουν το άλλοτε στρατόπεδο στέκονταν με σεβασμό μπροστά στο μνημείο του Φριτς Κρέμερ, με το Εβραιόπουλο στη γωνία.

Ετσι γίνονταν τα πράγματα τον καιρό της ΓΛΔ. Εκτοτε άλλαξαν πολλά. Και μια από τις τελευταίες νύχτες αυτού του Ιούλη, νεοφασίστες βεβήλωσαν το Μπούχενβαλντ και το μνημείο. Με σιδεροπρίονο, προσπάθησαν να κόψουν το αριστερό πόδι του Εβραιόπουλου - του γυμνού ανάμεσα στους λύκους. Λίγο έλλειψε να το αποχωρίσουν τελείως. Η είδηση προκάλεσε φοβερή εντύπωση και οργή. Μια μικρή αντιφασιστική διαδήλωση επιτόπου ακολούθησε σχεδόν κατά πόδας. Η αστυνομία, στο μεταξύ, μετά από καταγγελία, ανακάλυψε και συνέλαβε τους δράστες - τρεις νέους ηλικίας από 17 έως 19 χρόνων. Αλλά η κράτηση ήταν ολιγόωρη, μάλλον περίπατος ως το αστυνομικό τμήμα. Μετά από ομολογία τους για τη διάπραξη της βεβήλωσης, αφέθηκαν να πάνε ήσυχοι στα σπίτια τους. Το δικαιολογητικό για την απόλυσή τους είναι ότι την πράξη την έκαναν υπό την επήρεια οινοπνεύματος. Οι Γερμανοί αντιφασίστες έχουν άλλη γνώμη, ότι πρόκειται για καλά οργανωμένη πράξη, που πρέπει να διευκρινιστεί τελείως. Ο Φρεντ Ντελχάιμ, πρόεδρος της Ενωσης των Θυμάτων του Καθεστώτος των Ναζί, δήλωσε ότι πρέπει να αναφερθούν και τα ονόματα των ανθρώπων που δρουν στα παρασκήνια και έχουν δημιουργήσει το κατάλληλο κλίμα, μέσα στο οποίο διαπράττονται τέτοιου είδους ανοσιουργήματα. "Πρόκειται για έναν κρίκο μιας αλυσίδας από απαισιότητες, που αναγκαζόμαστε να παρακολουθούμε από χρόνια", τόνισε ο Ντελχάιμ, που η οικογένειά του εξοντώθηκε από τους ναζιστές στο Αουσβιτς.

Ο Ράινχαρντ Λέχμαν, πρόεδρος του γερμανικού τμήματος της Κοινότητας Κρατουμένων του Μπούχενβαλντ και (του άλλου στρατοπέδου) Ντόρα, υπογράμμισε: "Οι απελευθερωμένοι κρατούμενοι των στρατοπέδων δεν μπορούσαν να φανταστούν ποτέ ότι μετά 50 χρόνια θα ήταν δυνατόν στη Γερμανία να διαδίδονται ναζιστικές σκέψεις".

Κατά τη γνώμη του Βόλφγκανγκ Μ. Νοσέν, προέδρου της Εβραϊκής Κοινότητας Θουριγγίας, πολλοί, "ίσως οι περισσότερες μεταπολεμικές γενιές, αγνοούν πώς άρχισαν τα πράγματα στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, αγνοούν ίσως επίσης τη συνέχεια με το δημόσιο κάψιμο των βιβλίων, την απομόνωση (των αντιφρονούντων και των Εβραίων) ως τη δολοφονία αθώων. "Γι' αυτό το λόγο, τόνισε, χρειάζεται κινητοποίηση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων, πριν είναι αργά".

Τέλος, η αντιφασιστική οργάνωση της Βαϊμάρης υπογραμμίζει ότι η βεβήλωση του Μπούχενβαλντ είναι ένα, μέσα στη ντουζίνα νεοφασιστικών εκτρόπων που έγιναν μόνο τον Ιούλη στη Βαϊμάρη. Στην πόλη των κλασικών, υπογραμμίζει, δρα δεξιά εξτρεμιστική οργάνωση, που οργανώνει πάρτι και συγκεντρώσεις σε ιδιωτικούς χώρους, με θέματα νεοναζιστικού περιεχομένου.

Θ. ΒΟΡΕΙΟΣ