Σε παρέμβασή του, στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, στη συζήτηση της εισήγησης "Δημοκρατική λειτουργία των Εθνικών Κοινοβουλίων" ο βουλευτής του ΚΚΕ Στρατής Κόρακας τόνισε τα παρακάτω:

"Κύριε πρόεδρε,

Πρόκειται για μια εισήγηση σημαντική, η οποία κάνει μια πραγματική προσπάθεια να επεξεργαστεί το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα Εθνικά Κοινοβούλια και εγώ θα έλεγα και το Ευρωπαϊκό, σχετικά με το ρόλο και τη λειτουργία τους.

Η εισήγηση διαπιστώνει την πραγματική κατάσταση που υπάρχει σχετικά με τη λειτουργία και το ρόλο των εθνικών Κοινοβουλίων, αναφέροντας ότι "ο κύριος ρόλος του Κοινοβουλίου δυσκολεύεται εξαιτίας της αναπτυσσόμενης σημασίας της εκτελεστικής εξουσίας, σε βάρος της ισορροπίας των εξουσιών ανάμεσα στη Βουλή και στην κυβέρνηση, καθώς επίσης και εξαιτίας της καθοριστικής συμμετοχής των ΜΜΕ στη συζήτηση των δημοσίων υποθέσεων, καθώς και της επιτάχυνσης της διαδικασίας λήψης των αποφάσεων που οφείλεται στην άμεση διάδοση των πληροφοριών αμέσως μετά την εμφάνιση των γεγονότων.

Γιατί όμως αυτή "η αναπτυσσόμενη σημασία της εκτελεστικής εξουσίας σε βάρος της ισορροπίας των εξουσιών", δηλαδή σε βάρος των Κοινοβουλίων; Η εισήγηση δε δίνει απάντηση σχετικά με το θέμα αυτό. Κατά τη γνώμη μας πρόκειται εδώ για τα συμφέροντα που υπηρετεί η εκτελεστική εξουσία, κατά κανόνα αντίθετα με τις προεκλογικές διακηρύξεις και υποσχέσεις. Και αυτά τα συμφέροντα πρέπει να τα κατονομάσουμε: είναι τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, του πολυεθνικού κεφαλαίου. Η αλήθεια είναι, ότι ακριβώς σ' αυτή την κατεύθυνση εξυπηρέτησης των ίδιων συμφερόντων λειτουργούν και τα Εθνικά Κοινοβούλια, τουλάχιστον στην πλειοψηφία των βουλευτών τους. Παράλληλα έχουμε τις εξελίξεις στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τις Συνθήκες του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ και ό,τι αυτές προβλέπουν για την περιθωριοποίηση των αντιπροσωπευτικών θεσμών και την ολοένα και μεγαλύτερη ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας. Πρέπει να διαπιστώσουμε πράγματι ότι είμαστε μάρτυρες ενός συνεχώς αυξανόμενου ρόλου του Συμβουλίου των Υπουργών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Τι είναι, όμως, τι εκπροσωπεί αυτή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή; Πρόκειται για 17 κυρίους και κυρίες που διορίζονται από τις κυβερνήσεις των χωρών - μελών, που κατά συνέπεια δεν έχουν τη δηλωμένη εμπιστοσύνη των λαών, για τα συμφέροντα και τις τύχες των οποίων όμως αποφασίζουν. Τα Κοινοβούλια παίζουν λοιπόν όλο και περισσότερο ένα ρόλο πρωτοκολλητή των αποφάσεων που λαμβάνονται από μη αντιπροσωπευτικά όργανα, όπως το Συμβούλιο των Υπουργών και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μακριά από τις έδρες των Εθνικών Κοινοβουλίων.

Το πρόβλημα δεν προέρχεται λοιπόν από κάποια "απογοήτευση των πολιτών", όπως ισχυρίζεται η εισήγηση. Η απογοήτευση των πολιτών προέρχεται ακριβώς, μεταξύ άλλων, από την περιθωριοποίηση των Εθνικών Κοινοβουλίων και από την όλο και συχνότερη χρησιμοποίησή τους για να καμουφλάρουν τη δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου, υπό την οποία ζούμε. Και η κατάσταση είναι παρόμοια και σε ό,τι αφορά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Για να αλλάξει αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει η ακολουθούμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική, να εφαρμοστεί μια πολιτική διαμετρικά αντίθετη από τη σημερινή σε όφελος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων γενικότερα και όχι σε όφελος των μεγάλων συμφερόντων.

Πώς θέλετε τα εκλεγμένα από το λαό όργανα, όπως είναι τα Κοινοβούλια, να έχουν πραγματικές εξουσίες στην εποχή μας, όταν αυτή χαρακτηρίζεται από μια άγρια επίθεση ενάντια στο εισόδημα, στα κοινωνικά δικαιώματα, στις δημοκρατικές ελευθερίες των λαών, σε μια εποχή όπου ο εθνικισμός, οι ενστάσεις, οι συγκρούσεις υποδαυλίζονται συνεχώς γιατί έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των πολυεθνικών και εκδηλώνονται οι ανταγωνισμοί τους, όταν αυτά τα Κοινοβούλια, όπως είπαμε παραπάνω, έχουν ταχθεί στην πλειοψηφία των βουλευτών τους στην υπηρεσία των μεγάλων συμφερόντων.

Μέσα σε μια τέτοια κατάσταση, με μια τέτοια πολιτική, η συζήτησή μας εδώ ακόμα και όταν από μερικούς γίνεται καλόπιστα, αποτελεί, στην καλύτερη των περιπτώσεων, συζήτηση στο κενό, γεμάτη αυταπάτες, αφού δε χτυπάει το κακό στη ρίζα του.

Ακριβώς σ' αυτό το πνεύμα πρέπει να εκτιμηθεί και η άρνηση, από τις κυρίαρχες δυνάμεις, της απλής αναλογικής ως εκλογικού συστήματος. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου που η εισήγηση δε λέει λέξη γι' αυτό.

Επίσης, στο πνεύμα αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται και ο ρόλος των ΜΜΕ. Η απάντηση στο ερώτημα "από ποιους ελέγχονται" δίνει την ουσία του προβλήματος. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί που ελέγχουν τα ΜΜΕ είναι οι ίδιοι που ελέγχουν την εξουσία και δυστυχώς και τα Εθνικά Κοινοβούλια.

Κλείνοντας πιστεύουμε ότι δεν είναι δυνατόν να κτυπηθούν πραγματικά οι ρίζες του προβλήματος χωρίς ριζική αλλαγή της ακολουθούμενης σήμερα πολιτικής".