Εχασε τη μάχη με το θάνατο ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλής. Ο θάνατός του, όπως ανακοινώθηκε, επήλθε στις 01:40 μετά τα μεσάνυχτα από ανακοπή καρδιάς. Ο θάνατός του ήταν αναμενόμενος καθώς οι θεράποντες γιατροί από νωρίς χτες το πρωί, διαπίστωσαν ραγδαία χειροτέρευση της υγείας του.

Συγγενείς, φίλοι και στενοί συνεργάτες του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Κων. Καραμανλή είχαν κατακλύσει χτες από νωρίς το πρωί το Θεραπευτήριο "Υγεία", ελπίζοντας να ακούσουν από τους γιατρούς έστω και μια αισιόδοξη κουβέντα για την κατάσταση της υγείας του. Ομως, οι θεράποντες γιατροί του Κων. Καραμανλή κάθε άλλο παρά αισιόδοξοι ήταν, καθώς τα ζωτικά του όργανα δεν ανταποκρίνονταν στη θεραπευτική αγωγή. Ακόμη και η καρδιά του - το μόνο όργανο που τον κρατούσε στη ζωή, παρά την προβληματική λειτουργία του - άρχισε να τον προδίδει αργά το απόγευμα. Η καρδιακή λειτουργία είχε διαρκή πτώση. Το ίδιο και η αρτηριακή πίεση, η οποία από 12 που ήταν το μεσημέρι έφτασε στο 10 αργά το απόγευμα.

Το ιατρικό δελτίο που εκδόθηκε στις 12 μ. ήταν λιτό και δεν κατέληγε, όπως όλα τα προηγούμενα, με τη φράση: "Επόμενο ανακοινωθέν αύριο, εκτός αν υπάρξει αξιόλογη μεταβολή". Σύμφωνα, λοιπόν, με το ιατρικό δελτίο, "η κατάσταση της υγείας του Προέδρου εξακολουθεί να επιδεινώνεται προοδευτικά και παραμένει εξαιρετικά κρίσιμη".

Στο Νοσοκομείο η ατμόσφαιρα χτες ήταν τεταμένη. Γιατροί που είχαν συζητήσει με τους θεράποντες γιατρούς του Κων. Καραμανλή έλεγαν ότι η επιστήμη έκανε ό,τι μπορούσε και ότι περιμένουν πλέον το μοιραίο, διότι "βρισκόμαστε στους τελευταίους χτύπους της καρδιάς του Κων. Καραμανλή". Μάλιστα, ο καθηγητής Καρδιολογίας Ευτ. Βορίδης δήλωσε στους δημοσιογράφους: "Η καρδιά είναι σήμερα (σ.σ. χτες) λιγότερο καλή. Τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα. Τα χρονικά όρια είναι πέρα από τις ικανότητες των γιατρών".

Η πολιτική σταδιοδρομία του Κ. Καραμανλή καλύπτει το μισό του αιώνα μας και χωρίς αμφιβολία οι επιλογές του - ταυτισμένες με τις γενικότερες επιλογές της άρχουσας τάξης και των "συμμάχων" - έβαλαν βαθιά τη σφραγίδα τους στο τόπο. Υπήρξε ο πολιτικός που επιλέχτηκε για να υλοποιήσει μια σειρά "στρατηγικού" χαρακτήρα επιλογές για τη χώρα, γεγονός που του προσέδωσε ευρύτερη "καταξίωση" στους υποστηρικτές του συστήματος.

Ο Κ. Καραμανλής γεννήθηκε στο χωριό Πρώτη του Νομού Σερρών το Φλεβάρη του 1907. Αρχικά έγινε δικηγόρος και άσκησε το επάγγελμά του στις Σέρρες. Στην πολιτική εισήλθε το 1935, οπότε και εκλέχτηκε βουλευτής Σερρών του Λαϊκού Κόμματος. Επανεκλέχτηκε βουλευτής και το 1936 και στη συνέχεια αποσύρθηκε από την "ενεργό" πολιτική. Στις εκλογές του 1946 και του 1950 έγινε βουλευτής Σερρών με το Λαϊκό Κόμμα. Οταν ο Παπάγος δημιούργησε το "Συναγερμό" αποχώρησε από το Λαϊκό Κόμμα και εντάχθηκε στο "Συναγερμό", με τη σημαία του οποίου εκλέχτηκε βουλευτής Σερρών το 1951 και 1952.

Στο διάστημα 1946 - 1952 διατέλεσε πολλές φορές υπουργός. Για πρώτη φορά είχε ορκιστεί υπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση Κ. Τσαλδάρη στις 24 Νοέμβρη 1946, ενώ στις επόμενες κυβερνήσεις πέρασε διαδοχικά από τα υπουργεία Μεταφορών, Κοινωνικής Πρόνοιας, Αμυνας και Δημοσίων Εργων.

Τον Οκτώβρη του 1955, κατόπιν "υποδείξεων" από τις ΗΠΑ, χρίστηκε από τον τότε βασιλιά Παύλο πρωθυπουργός, αντικαθιστώντας τον ετοιμοθάνατο Παπάγο. Αμέσως μετά, ίδρυσε την "Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση" (ΕΡΕ), με την οποία κέρδισε τρεις φορές τις εκλογές, το 1956, το 1958 και το 1961, μέσα στις γνωστές μετεμφυλιοπολεμικές συνθήκες και παρέμεινε πρωθυπουργός μέχρι το Νοέμβρη του 1963. Στις εκλογές της 3ης Νοέμβρη 1963 και κάτω από το βάρος των καταγγελιών για την υπόθεση της δολοφονίας του Γρ. Λαμπράκη - για την οποία ο Κ. Καραμανλής αρνήθηκε επίμονα οποιαδήποτε άμεση ανάμειξη της κυβέρνησής του - ηττήθηκε από την Ενωση Κέντρου. Τότε παραιτήθηκε από την ηγεσία της ΕΡΕ και έφυγε στο Παρίσι μέχρι τη Μεταπολίτευση. Τον Ιούλη του 1974, με την υποστήριξη του "συμμαχικού" παράγοντα, σχημάτισε ως πρωθυπουργός την κυβέρνηση "εθνικής ενότητας", ενώ στις εκλογές του Νοέμβρη του ίδιου χρόνου, το κόμμα του, η Νέα Δημοκρατία, αναδείχτηκε πρώτο κόμμα. Ξανακέρδισε, με πολύ μικρότερο ποσοστό, τις εκλογές το 1977, αλλά το 1980 "μεταπήδησε" στην Προεδρία της Δημοκρατίας μέχρι το 1985. Η δεύτερη θητεία του στο προεδρικό μέγαρο ήταν από το 1990 μέχρι το 1995. Και από το ύπατο αξίωμα αγωνίστηκε για να υπερασπιστεί τις "αρχές" και πολιτικές επιλογές του, όπως προκύπτει και από τα "Αρχεία" του.

Είναι φανερό ότι ο Κ. Καραμανλής υπήρξε ο πολιτικός εκείνος που έβαλε τη σφραγίδα του στη μεταπολεμική πολιτική ζωή της χώρας και οι επιλογές του - επιλογές που στηρίχτηκαν στο γνωστό δόγμα "ανήκομεν εις τη Δύσιν" - την προσέδεσαν στο άρμα του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ. Μπορεί να υποχρεώθηκε μετά την "εξωφρενική" στάση των ΝΑΤΟικών συμμάχων απέναντι στον "Αττίλα" στην Κύπρο το 1974, να βγάλει τη χώρα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, αλλά έσπευσε να επανορθώσει και προώθησε την επανένταξή της, τον Οκτώβρη του 1980. Από τη δεκαετία του '60, εργάστηκε για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, επιλογή που ολοκληρώθηκε το Μάη του 1979.

Παράλληλα, υπήρξε από τους αρχιτέκτονες για τη διαμόρφωση και την επιβολή του δικομματισμού στην Ελλάδα, "εκσυγχρονίζοντας" το πολιτικό σύστημα. Στο "ενεργητικό" του Κ. Καραμανλή, οι οπαδοί του εγγράφουν και τη "νομιμοποίηση του ΚΚΕ", το 1974, αλλά, όπως έχει και ιστορικά αποδειχθεί, δεν μπορούσε να μην αναγνωρίσει μια αναγκαιότητα και το σημαντικό ρόλο του Κόμματος στην πολιτική ζωή του τόπου.