Ολοι οι άνθρωποι του Αυστραλού πρωθυπουργού, Τζον Χάουαρντ, ήξεραν. Ιδιαίτερα, ο Πίτερ Ριθ, αρμόδιος για θέματα "Εργασιακών Σχέσεων"... Αλλωστε, πώς να μην ξέρουν; Τα είχαν συμφωνήσει στο τελευταίο δείπνο που είχαν στον 35ο όροφο πολυτελούς εστιατορίου της Μελβούρνης, την ώρα που ο Τζον Μέρικ, πρόεδρος της εταιρίας "Πάτρικ", τους πρότεινε να δοκιμάσουν εκλεκτό κρασί από τους αμπελώνες κάποιας μεσογειακής χώρας...

Το σχέδιο, λοιπόν, έπρεπε να υλοποιηθεί με στόχο να πετύχει δύο τρυγόνια με ένα σμπάρο: Να γίνουν αιφνιδιαστικά οι απολύσεις 1.400 λιμενεργατών - στην εταιρία του Μέρικ... εννοείται! - έτσι, χωρίς ιδιαίτερο προφανή λόγο και αιτία, ώστε να προσληφθούν στη συνέχεια εργάτες με το απαραίτητο προσόν να μην ανήκουν σε οιοδήποτε σωματείο ή συνδικαλιστική ένωση. Το αρχικό κόστος οποιασδήποτε εργατικής αντίδρασης υπολογιζόταν σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια. Το πολύ πολύ να γινόταν μια - δυο απεργίες συμπαράστασης και με τη βοήθεια της κυβέρνησης - που θα ποιούσε για μία ακόμη φορά την νήσσαν... - το θέμα θα ξεχνιόταν και ο "ιερός" σκοπός της διάσπασης και μεσοπρόθεσμου κατακερματισμού της δύναμης των σωματείων θα άγιαζε κάθε μέσο! Εάν όλα πήγαιναν καλά, τα κέρδη θα ήταν εγγυημένα, όχι μόνον για την εταιρία "Πάτρικ", αλλά και για την κυβέρνηση. Η μεν πρώτη θα μπορούσε σύντομα να επιβάλει με το έτσι θέλω μισθούς πείνας και να προβεί σε "εκπτώσεις" των συνθηκών εργασιακής ασφάλειας (ώστε να φουσκώσει ακόμη περισσότερο το εταιρικόν κεφάλαιον!), ενώ η δεύτερη θα μπορούσε ανετότερα να εφαρμόσει πολιτική πολλαπλής λιτότητας, να βάλει αχόρταγα το χασαπομάχαιρο στα εργατικά "κεκτημένα" δικαιώματα, αλλά και να περικόψει άγρια τα εναπομείναντα κονδύλια κοινωνικής πρόνοιας και εκπαίδευσης, στο όνομα της γνωστής γρίπης που σέρνεται στην περιοχή: κίτρινος πυρετός!Τουτέστιν; Νομισματική κρίση των χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας...

Στην αρχή όλα φάνηκε να βαίνουν καλώς: Οι "εργατοαμνοί" πήραν στα χέρια το μαγικό χαρτάκι της απόλυσης, οι "κεφαλές" των ομοσπονδιακών εργατικών ενώσεων προσποιήθηκαν τις ανήμπορες και επιχείρησαν να εμποδίσουν πανεθνικές κινητοποιήσεις, αφού είχαν "χάψει" τις υποσχέσεις για μελλοντική λαμπρή πολιτική καριέρα, ενώ ο Πίτερ Ριθ, υπουργός και στενός φίλος του Τζον Μέρικ - και της εταιρίας "Πάτρικ" εννοείται... - παρείχε πλήρη πολιτική κάλυψη προσποιούμενος τον ανήξερο.

Δεν έφτανε, όμως, μόνον αυτό! Γιατί απ' την άλλη φάνηκε πως δεν αρκούσε μόνον η φίμωση της μεγάλης "κεφαλής" των συνδικαλιστών... Κυρίως, επειδή δε σίγασε η φωνή διαμαρτυρίας των αδελφών και μη σωματείων της Αυστραλίας και των - πέραν του Ειρηνικού Ωκεανού - συνδικαλιστικών οργανώσεων: Σαν να ήταν όλοι αυτοί συνεννοημένοι (αλήθεια, πώς κατάφεραν να συντονιστούν όλοι αυτοί;) άρχισαν να βάζουν μπρος τα "βρώμικα" συντεχνιακά τους μέσα και να απειλούν με απεργίες και σαμποτάρισμα των δραστηριοτήτων της "Πάτρικ", όχι μόνον στην Ωκεανία αλλά και σ' όλη την υφήλιο.