ΒΟΝΝΗ.-

Πριν από λίγο καιρό θα ήταν αδιανόητο σε οποιονδήποτε παρακολουθεί τα γερμανικά πράγματα να φανταστεί ότι ο καγκελάριος Κολ θα μπορούσε να μην είναι στο τιμόνι της χώρας. Η πανηγυρική νίκη όμως του Γκέρχαρντ Σρέντερ στις εκλογές της προηγούμενης Κυριακής στην Κάτω Σαξονία και η αυτόματη ανακήρυξή του ως υποψηφίου του SPD, δημιούργησε ένα πρωτοφανές κλίμα υπέρ και άναψε για τα καλά τον προεκλογικό αγώνα αν και απομένουν αρκετοί μήνες ακόμα.

Θα ήταν όμως αφύσικο να μην περιμένει κανείς μία απάντηση από τον Χέλμουτ Κολ. Ετσι το Σαββατοκύριακο πέρασε στην αντεπίθεση μέσω τηλεοπτικών συνεντεύξεων, προκειμένου να διασκεδάσει το κλίμα ηττοπάθειας που καταγράφεται στους κόλπους των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) αλλά και τη δυσπιστία για το μέλλον του κυβερνητικού συνασπισμού - ύστερα από την απώλεια της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή, την περασμένη Πέμπτη, στην ψηφοφορία για τη χρήση ηλεκτρονικών μέσων "ακουστικής παρακολούθησης" στα πλαίσια νόμου για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας. Ο φειδωλός σε συνεντεύξεις Κολ επιχείρησε - παρά την αντιπάθειά του προς τα ΜΜΕ - με δύο συνεντεύξεις του στα κρατικά κανάλια ARD και ZDF να επαναφέρει το "φόβητρο" του "Λαϊκού Μετώπου" στην ημερήσια διάταξη του προεκλογικού αγώνα προκειμένου να κινητοποιηθεί το εκλογικό σώμα που δεν επιθυμεί μία "συγκυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών - Πρασίνων και του PDS (του πρώην SED)".

"Το μήνυμα αυτής της ιστορίας για τις εθνικές εκλογές του Σεπτέμβρη είναι ότι Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι και PDS θα συνεργαστούν - κι αυτό ανεξάρτητα από τις αντίθετες διαβεβαιώσεις ορισμένων κυρίων... Αυτή είναι η αλήθεια και είμαι βέβαιος ότι η πλειοψηφία των Γερμανών δεν είναι διατεθειμένη να δεχτεί τη σύμπραξη των κομμουνιστών στη διακυβέρνηση της χώρας...". Το απόσπασμα αυτό από μία συνέντευξή του είναι χαρακτηριστικό για το πώς ο ίδιος βλέπει το προεκλογικό κλίμα στη χώρα που κυβερνά για 16 συναπτά έτη.

Βέβαια δεν ξέρουμε κατά πόσο ο κύριος Κολ έχει δίκιο σε όλα και δεν είναι απλώς προπαγάνδα, μια και τόσο το SPD όσο και οι Πράσινοι έχουν καταστήσει επανειλημμένα σαφές πως αποκλείουν όχι μόνο μία κυβερνητική συνεργασία με το PDS σε εθνικό επίπεδο, αλλά και τη φόρμουλα της ανοχής από το PDS ενός κυβερνητικού συνασπισμού Σοσιαλδημοκρατών - Πρασίνων, ακόμα και αν αριθμητικά θα ήταν αυτός ο μοναδικός δρόμος για την αποτροπή της παραμονής των Χριστιανοδημοκρατών στην εξουσία. Από την άλλη πλευρά προβλήματα έχουν παρουσιαστεί ήδη ακόμα και στη δοκιμασμένη συνεργασία των Πρασίνων με τους Σοσιαλδημοκράτες, καθώς οι Πράσινοι έβαλαν χτες όρους - όπως η έξοδος από το ΝΑΤΟ! - για μια ενδεχόμενη κυβερνητική τους συνεργασία που μάλλον την καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολη.

Αντιμετωπίζοντας αυτά τα προβλήματα στις ενδεχόμενες συνεργασίες ο Σρέντερ προσπαθεί να καλύψει αμέσως τις πιθανές δυσπιστίες του εκλογικού σώματος με την άμεση δημοσιοποίηση όλου του προτεινόμενου κυβερνητικού πλάνου του. Αυτό το πακέτο των προτάσεων, που είναι μία ανάμειξη όλων των στοιχείων της σοσιαλδημοκρατίας αλλά και της σκληρής νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής που επιβάλλει η ΕΕ, το ονομάζει "ένα νέο είδος πολιτικής"... και έχει απαντήσεις για όλα. Το πώς θα καταπολεμηθεί η ανεργία - χρηματοδοτώντας προγράμματα εκπαίδευσης - το πώς θα αποκατασταθεί η μεσαία τάξη - ξαναχτίζοντάς την ευνοώντας τη με τη φορολογία - το πώς θα αναδομηθεί η Ανατολική Γερμανία με ένα πρόγραμμα δέκα σημείων - αλλά και με σκληρή οικονομική πολιτική. Η ανεργία είναι το κεντρικό σημείο της "νέου είδους πολιτικής" που πρεσβεύει ο Σρέντερ, προφανώς προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί τη δεινή θέση των ανέργων και την καλπάζουσα ανεργία, αλλά τελικά τι από όλα αυτά που ευαγγελίζεται ο Σρέντερ μπορεί να πραγματοποιηθεί δε διευκρινίζεται. Μάλλον δε θα είναι ξεκάθαρο ούτε μετά το συνέδριο του PDS που θα γίνει τον Απρίλη, το οποίο θα αποφασίσει και ποιο κυβερνητικό πρόγραμμα θα υιοθετηθεί από το κόμμα.