Είχαμε πολλά χρόνια να ακούσουμε με τόσο επίσημο τρόπο ότι οι Αμερικανοί αντιμετωπίζουν την Ελλάδα ως προτεκτοράτο τους. Εχουν περάσει πολλές δεκαετίες απ' όταν οι Αμερικανοί εξόπλιζαν τους Χίτες και τους ταγματασφαλίτες και έριχναν βόμβες "ναπάλμ" στην Ελλάδα, δολοφονώντας έναν ολόκληρο λαό. Από τότε που το δόγμα Τρούμαν και το σχέδιο Μάρσαλ "μεγαλουργούσαν", καθιστώντας την Ελλάδα ένα απέραντο τόπο εξορίστων, χώρα που ο λαός της μετανάστευε σωρηδόν για να σωθεί από τη φτώχεια, κράτος που οι ιμπεριαλιστές το ξεζούμιζαν προτάσσοντας τη θεωρία της Ψωροκώσταινας. Από τότε που οι Αμερικανοί πρεσβευτές έστελναν στα εκτελεστικά αποσπάσματα ήρωες όπως ο Μπελογιάννης και καθόριζαν τους εκλογικούς νόμους (εποχή Πιουριφόι), δήλωναν ότι η Ελλάδα είναι "το καλύτερο οικόπεδο των ΗΠΑ στην Ευρώπη" (εποχή Νίξον) και μπροστά τους κάθονταν "σούζα" οι Ελληνες υπηρέτες τους, δείχνοντας τους Ελληνες φαντάρους και λέγοντας στους εκάστοτε Βαν Φλιτ "στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σου"! Από τότε μέχρι σήμερα η αμερικανο-δουλεία δεν έπαψε να χαρακτηρίζει την άρχουσα τάξη της χώρας και τους πολιτικούς υπαλλήλους της (και οι βάσεις έμειναν, και ο Κρίστοφερ μας είπε το '93 πότε θα κάνουμε εκλογές, και στον Περσικό συρθήκαμε, και τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς στο Σαράγεβο συνυπογράψαμε, και τα "πάμε χέρι χέρι με τον Κλίντον" τα ακούσαμε), αλλά οι μνήμες της αμερικανοκίνητης χούντας είχαν καταστήσει προσεκτικότερους και τους αποικιοκράτες και τους εγχώριους βαστάζους τους.

Οι δυο πρώτες δημόσιες τοποθετήσεις του κ. Μπερνς επιβεβαιώνουν ότι το ρολόι της αμερικανοκρατίας στη χώρα μας γυρίζει πίσω. Η θρασύτητα με την οποία ο Αμερικανός πρέσβης κάνει γνωστό το ρόλο του στην Ελλάδα δεν είναι δηλωτική μόνο των αμερικανικών επιδιώξεων για να καταγραφεί η Ελλάδα σαν 53η πολιτεία των ΗΠΑ. Πέρα από το παραπάνω, οι δηλώσεις του Μπερνς καθρεφτίζουν τους κυβερνώντες της χώρας.

Ο,τι λέει ο Αμερικανός πρέσβης έπεται των διαπιστευτηρίων που του επιδίδουν σχεδόν καθημερινά οι υπουργοί αυτής της κυβέρνησης. Είναι συνέπεια της τακτικής των κυβερνώντων, που, όταν δεν "ευχαριστούν" τις ΗΠΑ, εμμένουν να μη βγάζουν "κιχ" για την πολιτική και τις τοποθετήσεις των Αμερικανών. Οσα λέει ο Μπερνς για την ιστορία του τόπου τα έχει πει ο ίδιος ο Σημίτης. Ο Σημίτης είναι που επαίρεται για την "ήττα του σιδηρού παραπετάσματος" και που, απευθυνόμενος στους συνδαιτυμόνες του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, υποκλίνεται σε εκείνους που απομάκρυναν τον "κομμουνιστικό κίνδυνο" από την Ελλάδα. Σε αυτή την επίδειξη αποθράσυνσης και πρόκλησης, ποιος λέτε να είναι ο υπάλληλος και το φερέφωνο; Ο Μπερνς του Σημίτη ή ο Σημίτης του Μπερνς;