Ενα μεγάλο "ευχαριστώ" για την πολυσήμαντη προσφορά του στην πολιτιστική ζωή και το προοδευτικό κίνημα, μια έκφραση σεβασμού στο έργο ενός κομμουνιστή συγγραφέα, ενός σύγχρονου ρεαλιστή επαναστάτη της λογοτεχνίας, του Ζήση Σκάρου, που έφυγε από κοντά μας πριν από 10 μήνες, αποτελεί το Φιλολογικό Μνημόσυνο προς τιμήν του, που διοργανώνει ο Σύλλογος των Απανταχού εκ του Νομού Καρδίτσας Καταγομένων, στις 19 του Γενάρη.Η εκδήλωση, που θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας Αθηνών (Πανεπιστημίου 22 και Ομήρου), στις 7 το βράδυ, θα ξεκινήσει με χαιρετισμό του Ευάγγελου Μαχαίρα.Για τον επαναστάτη στο λόγο και το ήθος, θα μιλήσουν οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών Κάρολος Μητσάκης και Μιχάλης Μερακλής και ο επίκουρος καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Βασίλης Αναγνωστόπουλος.Αποσπάσματα από το έργο του Ζήση Σκάρου θα διαβάσουν οι ηθοποιοί Αλέκα Παϊζη και Βασίλης Βλάχος,ενώ η Φαίδρα Ζαμπαθά - Παγουλάτου θα απαγγείλει το ποίημα του καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Αρη Λιάκου, αφιερωμένο στον Ζήση Σκάρο.

Η θλίψη από τον πρόσφατο χαμό του Ζήση Σκάρου,από την απουσία της πολύπλευρης αγωνιστικής του προσωπικότητας, "παρηγοριέται" από την αθάνατη παρουσία του έργου του και το παράδειγμα - υπόδειγμα της ζωής του, που ο χρόνος δε θα σκιάσει ποτέ.

Εζησε μια ζωή αφιερωμένη στον αγώνα για την ειρήνη, τον πολιτισμό, το δίκιο και το σοσιαλισμό. Μέσα από το έργο του, εξέφρασε με γνώση και ευαισθησία τα προβλήματα και τις ανάγκες του λαού μας. Οι σοσιαλιστικές του ιδέες αποτέλεσαν θεμελιακό υλικό του πολύτιμου έργου του. Γεννημένος στο χωριό Κανάλια της Καρδίτσας, το 1917, από αγροτική οικογένεια, ο Ζήσης Σκάρος από τα μαθητικά του χρόνια συνδέθηκε με τους αγώνες του λαού και παρέμεινε μαχόμενος και ασυμβίβαστος μέχρι το τέλος της ζωής του, με την άγρυπνη συνείδηση του κομμουνιστή.

Το 1933 πρωτοστατεί σε μια μαθητική απεργία και αποβάλλεται από όλα τα γυμνάσια της χώρας. Τον επόμενο χρόνο, εντάσσεται στην ΟΚΝΕ και αναμετριέται παράλληλα με την πρώτη του μαχητική συγγραφική δημιουργία, δημοσιεύοντας στο αθηναϊκό περιοδικό "Νέος Λενινιστής" το διήγημα "Το αέρι του θανάτου".Το 1937 συλλαμβάνεται από το μεταξικό καθεστώς και καταδικάζεται σε δύο χρόνια φυλακή και ένα εξορία. Κάνει έφεση και αποφυλακίζεται μετά από 8 μήνες. Το 1938 μπαίνει στη Νομική Αθηνών και παράλληλα σπουδάζει στο Γαλλικό Ινστιτούτο, ενώ ξανασυλλαμβάνεται σε αντιδικτατορική διαδήλωση των φοιτητών. Μέλος του ΚΚΕ από το 1942 οργανώνεται στο ΕΑΜ, συλλαμβάνεται και κλείνεται στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. Οι φυλακίσεις, οι διώξεις και οι εξορίες θα συνεχιστούν καθόλη τη διάρκεια του Εμφυλίου. Ο ίδιος και το έργο του βρίσκονται υπό περιορισμό και στη διάρκεια της χούντας. Αυτοεξορίζεται στη Ρώμη μέχρι τη μεταπολίτευση. Η επιστροφή του, παρ' όλα αυτά, απαιτούσε και πάλι αγώνα για την απόδοση της ιθαγένειάς του, που του είχε αφαιρεθεί το 1971.

Μετά "Το αέρι του θανάτου", εκδίδονται "Οι Δυνατοί" (1937), η ποιητική συλλογή "Αργώ" (παράνομα το 1942), "Ναθαναήλ Μαρκός" (1943), "Κλούβες" (1945, αυτοβιογραφικό). Μνημειώδες είναι το έργο του "Οι ρίζες του ποταμού",μια τρίτομη μυθιστορηματική τριλογία, με θέμα την ιστορία του αγροτικού και εργατικού κινήματος: πρώτος τόμος "Ραγιάδες και κολίγοι" (1960), "Αστοί και εργάτες" (1963), "Αντίσταση και πόλεμος" (1979). Το 1980 η τριλογία βραβεύεται με το Β Κρατικό Βραβείο. Αλλα έργα του: "Ανοιχτοί ουρανοί", "Το ταξίδι της φιλίας", "Το φλογισμένο βουνό", "Το κορίτσι με το σαντούρι", "Η κραυγή του ελληνικού λαού", "Ο κόσμος των ελπίδων", "Ο σημερινός κόσμος", "Ζητήματα Τέχνης", "Για ένα λουλούδι".

Το πλούσιο έργο και η πλούσια σε ευαισθησίες και ιδέες ζωή, δύσκολο να χωρέσουν σε οποιαδήποτε απόπειρα σκιαγράφησης μιας ισχυρής πνευματικής προσωπικότητας, όπως ήταν ο Ζήσης Σκάρος. Ωστόσο, στο πρόσωπο και το έργο του, καθρεφτίζεται η άξια έκφραση μιας μεγάλης εποχής μηνυμάτων, αξιών και ιδεών.

Σ. ΑΔΑΜΙΔΟΥ