"Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήταν εξέγερση και πάλη λαϊκή",βροντοφώναζαν οι οικοδόμοι το προηγούμενο Σάββατο το απόγευμα, πηγαίνοντας από την πλατεία Κάνιγγος στο Πολυτεχνείο για να καταθέσουν στεφάνι στο μνημείο, αλλά και την έμπρακτη υπόσχεση για τη συνέχιση του αγώνα στο δρόμο που χάραξε η εξέγερση των φοιτητών και του λαού εκείνο το Νοέμβρη του 1973 και όχι μόνο.

Γι' αυτό και ανάμεσα στα συνθήματα των οικοδόμων κυριάρχησε το "μ' αγώνες τιμάμε τους νεκρούς μας", τους νεκρούς αγωνιστές του λαϊκού κινήματος όλες αυτές τις δεκαετίες που η τρομοκρατία και οι διώξεις ήταν στην ημερήσια διάταξη ενάντια στα δικαιώματα του λαού και των εργαζομένων. Τη στιγμή που η πορεία των οικοδόμων έφτανε στην πύλη του Πολυτεχνείου, τα συνθήματά τους ενώθηκαν με αυτά των φοιτητών, στο "Φοιτητές - εργατιά, μια φωνή και μια γροθιά".

"Τα αιτήματα του Πολυτεχνείου είναι πιο επίκαιρα από ποτέ", τόνισε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Α. Ζαζόπουλος,μιλώντας στους συγκεντρωμένους στο Πολυτεχνείο, λίγο πριν αρχίσει η εκδήλωση της Ομοσπονδίας μέσα στον ίδιο χώρο, για τα γεγονότα της εξέγερσης, αλλά και την κατάσταση πριν και μετά από αυτή. "Σήμερα χιλιάδες εργαζόμενοι ζούνε με μισθούς κάτω από τα όρια της φτώχειας", πρόσθεσε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, αναφερόμενος στη συνέχεια στην έλλειψη ελευθερίας από τη δράση των κατασταλτικών μηχανισμών σήμερα και τη δράση των αγροτοδικείων, αλλά και στο χτύπημα της εθνικής ανεξαρτησίας από την εξυπηρέτηση των αμερικανικών συμφερόντων.

Στην εκδήλωση που ακολούθησε, στην οποία προβλήθηκαν και δυο ντοκιμαντέρ για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, Δ. Βανδώρος,σημείωσε ότι οι οικοδόμοι τιμούν και με αυτόν τον τρόπο την εξέγερση, για να δώσει το λόγο στον Β. Δούρο,ο οποίος συμμετείχε στα γεγονότα σαν μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Νέων Εργαζομένων και Οικοδόμων. Ο Β. Δούρος αναφέρθηκε στην κατάσταση στα συνδικάτα, στα οποία κατείχαν ηγετική θέση οι δοτοί της χούντας και στις διώξεις, στους βασανισμούς, στις φυλακίσεις και τις εξορίες που υπέστησαν χιλιάδες εργαζόμενοι και συνδικαλιστές που δε θέλησαν να υποταχθούν.

Ο αγωνιστής τόνισε ότι "η δικτατορία ήταν συνειδητή και προμελετημένη ενέργεια για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης". Επισήμανε ακόμα το ρόλο που έπαιξαν οι εργαζόμενοι στην αντιδικτατορική πάλη και οι οικοδόμοι, αναφέροντας ενδεικτικά ορισμένα ονόματα, όπως των Τερζάκη, Αργύρη, Μαυροδόγλου, Κωστόπουλου και πολλών άλλων που αγωνίστηκαν και κυνηγήθηκαν.

Ο Β. Δούρος περιέγραψε επίσης τον τρόπο, με τον οποίο οι οικοδόμοι έφτασαν σε ομάδες τριών και πέντε ατόμων με διαφορετικές διαδρομές στο Πολυτεχνείο και πώς απλώθηκε από στόμα σε στόμα η είδηση ότι "ήρθαν οι οικοδόμοι", που σηματοδότησε τον ερχομό χιλιάδων εργαζομένων στον τόπο της εξέγερσης.