Ετσι, αν πιστέψει κανείς τα όσα λέγονται από τα χείλη των κυβερνητικών στελεχών ή γράφονται από "έγκυρους" αναλυτές, η "Ελλάδα" είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής στη Νοτιοανατολική Ευρώπη - νέος όρος αμερικανικής έμπνευσης, που αντικαθιστά το "κακόηχο" Βαλκάνια - ο κυρίαρχος των εξελίξεων, ο ειρηνοποιός της περιοχής κ.ο.κ. Μάλιστα, η πραγματοποίηση και μόνο της Διάσκεψης θεωρείται ως μεγάλη επιτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και επιβεβαίωση του ηγεμονικού της ρόλου.

*****

Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δε συμμετέχουν τυπικά στις εργασίες της συνδιάσκεψης δε σημαίνει, βέβαια, ότι είναι απούσες. Κάθε άλλο. Οι Σημίτης - Γιλμάζ συζητούν στη βάση κειμένου, που έχουν ετοιμάσει οι υπηρεσίες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ενώ οι παρεμβάσεις είναι εξόφθαλμες σε όλες τα επίπεδα. Επίσης, οι ΗΠΑ, εκτός των άλλων, "έχουν το κεφάλι τους ήσυχο", γιατί η κυβέρνηση Σημίτη έχει αποδείξει ότι είναι ο πιστός θεματοφύλακας και τοποτηρητής των συμφερόντων τους. Η ίδια η κυβέρνηση σπεύδει να δηλώσει ότι ενεργεί ως μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και, βέβαια, τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών αυτών οργανισμών προωθεί.

*****

Πρώτον: Εμπέδωση των κανόνων της αγοράς από τις βαλκανικές χώρες, αποδοχή των σιδερένιων νόμων της παγκοσμιοποίησης. Τι σημαίνει αυτό σε επίπεδο βαλκανικών κρατών; "Να δημιουργήσουμε ένα πιο συνεκτικό Οικονομικό Χώρο Συνεργασίας στην περιοχή μας, που θα τον χαρακτηρίζει η ανάπτυξη και η σύγκλιση των οικονομιών μας", απάντησε ο Κ. Σημίτης. Πιο πρακτικά: "Να λάβουμε όλα τα αναγκαία μέτρα για τη διευκόλυνση της ελεύθερης κυκλοφορίας των αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίων, εναρμονιζόμενοι με τις σχετικές ρυθμίσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης". Με άλλα λόγια, να δημιουργήσουμε το κατάλληλο περιβάλλον για την ανεμπόδιστη δράση του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών στην περιοχή, ώστε να αυξηθούν τα υπερκέρδη τους, με την υπερεκμετάλλευση του φυσικού πλούτου και των εργαζομένων, που, ήδη, βρίσκονται σε άθλια κατάσταση. Στο πλαίσιο αυτό, εντάσσονται και η συνεργασία στον τομέα των υποδομών (τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, συγκοινωνιακά δίκτυα), οι οποίες θα υπηρετούν πρώτα και τα κύρια τα συμφέροντα των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων.

Δεύτερον: Η "ασφάλεια και η συνεργασία" μεταξύ των βαλκανικών χωρών, που θα στηρίζεται στις "αρχές" της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Ο Κ. Σημίτης υπήρξε σαφής. "Θα στηρίξουμε τις προσπάθειες όσων επιθυμούν να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, θα στηρίξουμε τους γειτονικούς λαούς στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό τους". Ολα αυτά, στο όνομα να σταματήσουν οι συγκρούσεις στην"πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης", ενώ περισσεύουν οι ανούσιες διακηρύξεις για σεβασμό των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, της εδαφικής ακεραιότητας και του απαραβίαστου των συνόρων, για μη ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις των κρατών κ.ο.κ. Αλήθεια, μπορεί η κυβέρνηση Σημίτη να ισχυριστεί ότι έχει αποδείξει το σεβασμό της σε αυτές τις αρχές, όταν συμμετέχει στις ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις στις γειτονικές χώρες;

*****

Οι ηγεμονικοί ρόλοι, το μοίρασμα της αγοράς και των ζωνών επιρροής, ζητήματα που "παίζονται" στη Διάσκεψη, δεν έχουν σχέση με τη συνεργασία και τις σχέσεις φιλίας, που θέλουν να οικοδομήσουν οι εργαζόμενοι στις χώρες της περιοχής.

Υπάρχει άλλος δρόμος; Τον περιέγραψε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, κατά τη διάρκεια της περιοδείας της στο Κιλκίς, αναφερόμενη στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά έχει γενικότερη σημασία για τις βαλκανικές χώρες: "Η ειρήνη και η αμοιβαία ωφέλιμη συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες, ο σεβασμός των συνόρων, περνούν μέσα από τις κατακτήσεις και τα αποτελέσματα του αγώνα εναντίον της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων στην περιοχή, εναντίον της φιλοΝΑΤΟικής πολιτικής που ακολουθούν οι ηγεσίες των δύο χωρών".

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Είναι ολοφάνερο ότι η Διάσκεψη της Κρήτης δε συναντάται πουθενά με τον πόθο και τη δίψα των λαών των βαλκανικών χωρών για ειρήνη και αμοιβαία επωφελή συνεργασία, οράματα που δεν μπορούν να γίνει πράξη, παρά μόνο ενάντια στα σχέδια και τα συμφέροντα των ισχυρών της Νέας Τάξης, τα οποία, πρώτα και κύρια, έρχεται να υπηρετήσει η Διάσκεψη