Σάββατο 20 Σεπτέμβρη 1997
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Λιλιπούτειοι παραμυθάδες γράφουν για το περιβάλλον

Για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (ΠΕ), τις τεράστιες δυνατότητες που αυτή έχει και τις εκπλήξεις που μας επιφυλάσσει συχνά - πυκνά, έχουμε γράψει αρκετές φορές και θα συνεχίζουμε να γράφουμε. Ο λόγος είναι απλός. Είναι από τα λίγα άξια λόγου πράγματα, στο αρτηριοσκληρωτικό εκπαιδευτικό μας σύστημα,το οποίο είναι παγιδευμένο στα αναχρονιστικά προγράμματα που θυμίζουν Μεσαίωνα και τις μουχλιασμένες ιδέες τουριστών - υπουργών,με βαθύτατες "τραυματικές εμπειρίες" στην παιδική τους ηλικία, όπως έδειξαν πρόσφατες συμπεριφορές κάποιων αλεξιπτωτιστών (εκσυγχρονιστών κατά τα άλλα) που βρέθηκαν στην ηγεσία του υπουργείου και αντιμετώπισαν με απαράδεκτο τρόπο τους εκπαιδευτικούς, θυμίζοντας τις πιο σκοτεινές εποχές της νεότερης ιστορίας μας. Επειδή η ΠΕ ευτυχώς εξακολουθεί να είναι εκτός προγράμματος και σε εθελοντική βάση τόσο των μαθητών, όσο και των εκπαιδευτικών, οι ομάδες που συγκροτούνται έχουν το κέφι, το μεράκι, την ευαισθησία και την αγωνία για το περιβάλλον, δουλεύουν με όρεξη κι αβίαστα. Μόνο τους κίνητρο το οικολογικό τους ενδιαφέρον. Εξ ου και τα "μικρά θαύματα" που συντελούνται. Κι όχι πως δεν υπάρχουν τρικλοποδιές από αποστεωμένους διευθυντές και κομματάρχες. Αλλά ευτυχώς οι δυνατότητες παρέμβασής τους είναι μικρές και οι περιπτώσεις αυτές είναι προς το παρόν μειοψηφικές.

Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση

Η ΠΕ είναι βέβαιο ότι πρέπει να αγκαλιάζει όλες τις βαθμίδες και ηλικίες. Και η αιτία βρίσκεται στην κρισιμότητα των περιβαλλοντικών προβλημάτων και την ανάγκη ύπαρξης πολιτών με άποψη, που θα είναι έτοιμοι να κινητοποιηθούν και να διεκδικήσουν μια καθαρότερη πόλη, λιγότερο τσιμέντο, περισσότερο πράσινο, μαζικές συγκοινωνίες, ασφαλείς διαβάσεις, θάλασσες χωρίς μόλυνση, εργοστάσια έξω από τις πόλεις κτλ. Ομως η διαμόρφωση της προσωπικότητας και του χαρακτήρα ξεκινά από τις μικρές ηλικίες. Γι' αυτό και η αξία της ΠΕ στις μικρές ηλικίες είναι μεγαλύτερη. Κι ευτυχώς υπάρχει μια νέα φουρνιά φωτισμένων δασκάλων,που δουλεύει σταθερά προς αυτή την κατεύθυνση και με πολύ καλά αποτελέσματα, αρκεί να αφεθεί να κάνει απερίσπαστα τη δουλιά της, κάτι για το οποίο αμφιβάλλουμε. Οσο οι γραφειοκράτες της οδού Μητροπόλεως βλέπουν τη δυναμική που αναπτύσσεται, τόσο θα απεργάζονται σχέδια για τον έλεγχό της. Φυσικά, δάσκαλοι και μαθητές δεν είναι διατεθειμένοι να "εκχωρήσουν" ό,τι με κόπο κατέκτησαν - χωρίς την παραμικρή απολαβή - τα τελευταία χρόνια. Αλλά αυτά είναι θέματα για τα οποία θα επανέλθουμε. Προς το παρόν οι "χοντρές" παρεμβάσεις που έχουν σημειωθεί είναι στην επιλογή μερικών υπευθύνων γραφείων ΠΕ, με πιο κραυγαλέες στην Κέρκυρα και τη Μυτιλήνη πριν από λίγα χρόνια.

Παιδιά γράφουν παραμύθια για παιδιά

Ναι, σωστά διαβάσατε. Παιδιά της Γ και Δ τάξης Δημοτικών Σχολείων της Αθήνας έγραψαν 23 παραμύθια στα πλαίσια της ΠΕ, τα οποία εξέδωσε η Νομαρχία Αθηνών, με την επιμέλεια της Σοφίας Περδικάρη.Παραμύθια όπου καταγράφονται οι αγωνίες και οι ευαισθησίες των παιδιών της πρωτεύουσας για το περιβάλλον. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αναφορές στο δάσος είναι συχνές, μια και το πράσινο απουσιάζει από την πόλη μας. Μάλιστα είναι τόσο τρυφερά όταν αναφέρονται σ' αυτό, που σε κάνει να αγανακτείς διπλά το γεγονός ότι ο Ελαιώνας παραμένει χώρος αποθηκών κι εργοστασίων, ο ιππόδρομος δε λέει να φύγει από τις Τζιτζιφιές και να γίνει πάρκο κι ότι το Ελληνικό το ετοιμάζουν για οικόπεδα κι όχι χώρο πράσινο, όπως υποστήριζε ο λαλίστατος υπουργός Περιβάλλοντος πριν από κάποια χρόνια (σ. σ. τότε δεν είχε ανακαλυφτεί ο... εκσυγχρονισμός). Οι μικροί συγγραφείς δε μένουν όμως στην άρνηση και στην καταγραφή της ασχήμιας. Προχωρούν σε "προτάσεις". Με το Καπνοχώρι που έγινε Ανθοχώρι.Με τον τρόπο αυτό δίνουν απάντηση και σε κάποιους εξυπνάκηδες που ειρωνεύονται την ΠΕ, μέσα από στήλες σοβαρών υποτίθεται εντύπων, λέγοντας ότι οι δάσκαλοι μαθαίνουν τα παιδιά να τα βλέπουν όλα μαύρα. Η θάλασσα που παραμένει μια από τις μεγάλες μας αγάπες και που μας προσφέρει απλόχερα τόσα και τόσα, εμείς αντί να την ευχαριστούμε τη μολύνουμε, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά την αχαριστία μας απέναντι στη φύση.

Μικροί... αγωνιστές

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ιστοριούλες, όπου τα παιδιά και τα ζώα από απλοί παρατηρητές μετατρέπονται σε διεκδικητές των δικαιωμάτων τους και με δυναμικό τρόπο υπερασπίζουν το περιβάλλον και τα "πιστεύω" τους. Σε κάποιο παραμύθι κάνουν κατάληψη σ' ένα εργοστάσιο εξαιτίας του οποίου πέθαναν ζώα από τη μόλυνση που προκάλεσε σ' ένα ποτάμι. Η πράξη τους αυτή έγινε με "συλλογικές διαδικασίες" κι αφού οι διαπραγματεύσεις με τους ιδιοκτήτες απέβησαν άκαρπες. Σε κάποιο άλλο παραμύθι τα ζώα συναντιούνται για να αποφασίσουν πώς θα σώσουν το βιότοπό τους από τις απειλές που εγκυμονούν. Φυσικά υπάρχουν και ιστορίες πιο τρυφερές, που κι αυτές συντελούν στην οικολογική συνειδητοποίηση των μαθητών. Φυσικά, οι ιστορίες είναι άνισες. Σε κάποιες ίσως να "βοηθήθηκαν" οι εκκολαπτόμενοι συγγραφείς. Αυτό όμως δεν έχει την παραμικρή σημασία. Ο στόχος για τον οποίο δούλεψαν τα παιδιά επιτεύχθηκε και με το παραπάνω. Μακάρι η προσπάθεια αυτή να συνεχιστεί.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ