Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ,από τη Νίκαια γράφει στον πρωθυπουργό:

Είμαι ένας από τους συνταξιούχους που τα δακρυγόνα έσκασαν στο κεφάλι μου, με στράβωσαν, κατέστρεψαν τα ρούχα μου και παρά λίγο θα έμενα στην άσφαλτο. Θα πέθαινα! Και σας ρωτώ κύριε πρωθυπουργέ, με ποιο δικαίωμα μας ποδοπατήσατε στέλνοντας τα ΜΑΤ για να μας εμποδίσουν να σας δούμε, όταν εσείς ο ίδιος πριν 4 μήνες, όταν είχαμε ξανάρθει, μας είχατε υποσχεθεί συνάντηση; Μήπως είχατε ειδοποιήσει και τα τανκς και δεν πρόφτασαν να 'ρθουν από το Χαϊδάρι; Εμείς δεν ήρθαμε για πόλεμο. Ηρθαμε για να διαδηλώσουμε για τις συντάξεις πείνας που οι περισσότεροι από μας παίρνουμε. Θέλαμε να σας ζητήσουμε να μπορούν οι συνταξιούχοι του ΤΕΒΕ των 40 χιλιάδων δρχ. να πάρουν αύξηση από το πλεόνασμα των 45 δισ. του ταμείου τους που κατόπιν δικής σας κυβερνητικής πολιτικής τα κρατούν εφτασφράγιστα λες και είναι κληρονομιά από τον πατέρα τους.

Με ποιο δικαίωμα μοιράζετε μεταξύ σας το βιος του εργαζόμενου λαού; Θα μας πείτε ότι "ο λαός με ψήφισε"! Ναι, αλλά με τα ψέματα που του υποσχεθήκατε και τα φαντασμαγορικά συνθήματά σας, όπως πάντα. Εμείς όμως τα "περήφανα γηρατειά", όπως εσείς τότε παραπλανητικά και για λόγους ψηφοθηρικούς, μας ονομάσατε, θα ξαναρθούμε και θα ξαναρθούμε. Και αυτό θα φανεί και στις εκλογές...