Μέσα στο ίδιο εικοσιτετράωρο, που ο κυβερνητικός συνδικαλισμός (και οι δορυφόροι του) έκανε ανακατανομή "θέσεων" και οφίτσιων στη "νέα" διοίκηση της ΓΣΕΕ, - με κύριο γνώμονα την ποδηγέτηση του εργατικού κινήματος και την υποταγή στο δικομματισμό...
Μέσα στο ίδιο εικοσιτετράωρο, κατά το οποίο "υπουργοί" του ΠΑΣΟΚ έδιναν - ακόμη και από το βήμα της Βουλής - ρεσιτάλ αντιλαϊκού αμοραλισμού, αγοραίου αντικομμουνισμού και βλακώδους κομματικού ιμπεριαλισμού, συκοφαντώντας την εργατική τάξη και τους πολιτικούς εκπροσώπους της...
Μέσα στο ίδιο εικοσιτετράωρο, κατά το οποίο, φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ (και πλείστες όσες "ουρές" τους) "μηχανεύονταν" σπερμολογίες, απειλές και συκοφαντίες, για να καταπτοήσουν όσους βρίσκονται αντιμέτωποι με τους εδώ νομάρχες των Βρυξελλών και με τις αντιλαϊκές πολιτικές τους...
Μέσα στο ίδιο αυτό εικοσιτετράωρο, η χώρα παρουσίαζε την εξής εικόνα:
- Τα εμπορικά καταστήματα και τα βιοτεχνικά εργαστήρια όλης της χώρας ήταν κλειστά - προειδοποιητικά για 24 ώρες - και οι εκπρόσωποι των μικρομεσαίων πραγματοποιούσαν συγκεντρώσεις και συσκέψεις.
Οι ξεσηκωμένοι αγρότες σε ολόκληρο τον ελλαδικό κορμό ενίσχυαν τα μπλόκα τους, απέρριπταν τις παγίδες των εγκαθέτων και πραγματοποιούσαν Παναγροτική Σύσκεψη στη Λάρισα.Οι οικοδόμοι όλης της χώρας είχαν εγκαταλείψει τις (ελάχιστες άλλωστε) εργασίες τους, είχαν κηρύξει πανελλαδική απεργία, οργάνωναν συγκεντρώσεις και αξίωναν άμεσα μέτρα για την ανεργία.Οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά απεργούσαν και πορεύονταν προς τη Βουλή, αξιώνοντας να αποσυρθεί το νομοσχέδιο, με το οποίο η εξουσία εκποιεί τα ναυπηγεία.Οι συνταξιούχοι, μέσω της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα, πραγματοποιούσαν συγκέντρωση και σύσκεψη στα Νέα Λιόσια, προκειμένου να καθορίσουν τις κινητοποιήσεις τους μετά την 31η του Μάρτη...Δηλαδή: Ούτε η άρνηση διαλόγου, από την πλευρά της εξουσίας, ούτε οι αόριστες υποσχέσεις, ούτε η παραπληροφόρηση, ούτε οι απειλές, ούτε οι συκοφαντίες, ούτε οι εντέχνως υφέρπουσες φήμες και διαδόσεις, ούτε οι διασπαστικές κινήσεις, ούτε οι χυδαιότητες των τηλεοπτικών φερεφώνων του κυβερνητικού συνδικαλισμού κατόρθωσαν να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα των ξεσηκωμένων ομάδων του πληθυσμού.
Μικρομεσαίοι, αγρότες, εργάτες, άνεργοι, απειλούμενοι με απόλυση, συνταξιούχοι,όλοι στο πόδι.
Και όχι, βέβαια, για τα φορολογικά τεκμήρια, όπως βολεύει την εξουσία να διαδίδει!
Τα φορολογικά τεκμήρια - που η κυβέρνηση τα αυτοπροσδιόρισε ως "αντικειμενικά" - στάθηκαν μόνο η αφορμή.
Σήμερα, οι κοινωνικές τάξεις που κινητοποιούνται και αγωνίζονται, αξιώνουν μια άλλη πολιτική,σε όλα τα επίπεδα.
Αξιώνουν περισσότερη κοινωνική ευαισθησία, περισσότερο σεβασμό στην περιουσία του δημοσίου, περισσότερη αντιστοιχία λόγων και έργων, μεγαλύτερη τεχνολογική και πιστωτική στήριξη των μικρομεσαίων, ουσιαστικότερη προστασία της αγροτικής παραγωγής, αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της αποβιομηχάνισης και της ανεργίας, δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών, χρησιμότερη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, αναπτυξιακότερη ιεράρχηση των έργων υποδομής, ρεαλιστικότερη εκπαίδευση, φιλολαϊκότερο υγειονομικό και ασφαλιστικό σύστημα κτλ. κτλ.
Αν η πολιτική και η οικονομική εξουσία αδυνατούν να συλλάβουν το πραγματικό μήνυμα των κινητοποιήσεων, τόσο το χειρότερο για τις ίδιες και για τα μίσθαρνα όργανά τους.
Ο λαός δεν πρόκειται να κάνει πίσω.
Διότι έχει πια συνειδητοποιήσει ότι η εξουσία όχι μόνο δεν τον εκφράζει πλέον, αλλά και εργάζεται εναντίον του, - σφετεριζόμενη την ψήφο και την εντολή του!