Πάνω από δεκαετία τώρα, οι εργαζόμενοι υφίστανται μια πρωτοφανή αφαίμαξη του εισοδήματός τους με τη σκληρή ανάλγητη πολιτική μονόπλευρης λιτότητας που ακολουθούν οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με την πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη, που εφαρμόζει και μονιμοποιεί τη σκληρή λιτότητα στο όνομα του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, η κυβέρνηση, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, δε διστάζουν να κάνουν δώρο στον εαυτό τους μια μεγάλη αύξηση της βουλευτικής αποζημίωσης και, μάλιστα, αναδρομικά από το 1996!

Το γεγονός ότι οι βουλευτικές αποζημιώσεις δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες των βουλευτών δεν μπορεί, σήμερα, να δικαιολογήσει μια τέτοια απόφαση - πρόκληση. Αντίθετα, δημιουργεί μείζον πολιτικό και ηθικό θέμα και αποτελεί προκλητική ενέργεια, όταν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είναι οι ίδιοι αυτοί και τα κόμματά τους που επιβάλλουν πολιτική μόνιμης σκληρής μονόπλευρης λιτότητας στους εργαζόμενους. Πολύ περισσότερο που, η ενέργεια αυτή, επιχειρείται να συγκαλυφτεί με το ότι αυτό επιτάσσει το Σύνταγμα (!), να εξισώνονται, δηλαδή, οι βουλευτικές αποζημιώσεις με το μισθό του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Γιατί είναι γνωστό ότι μπορούσε να ανασταλεί,"επ' αόριστον", η συνταγματική διάταξη μέχρι να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα. Ομως αγνόησαν τη σχετική υπόδειξη του ΚΚΕ, για να αποκαλυφθεί, έτσι, το σαθρό του επιχειρήματος.

Αλλά το ΚΚΕ δε σταμάτησε στην καταγγελία και καταψήφιση της σχετικής τροπολογίας - πρόκλησης. Αποφάσισε να διαθέσει τα σχετικά ποσά που προκύπτουν από την αύξηση της βουλευτικής αποζημίωσης για κοινωφελείς σκοπούς: Στο "Σπίτι του Αγωνιστή", στο ταμείο της "Δημοκρατικής Μέριμνας" και για την καταπολέμηση της μάστιγας των ναρκωτικών. Κι αυτό παρά - και σε αντίθεση με τα κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ - τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Κι ενώ είναι γνωστό ότι οι βουλευτές του ΚΚΕ καταθέτουν τη βουλευτική αποζημίωση στο ταμείο του Κόμματος, με αποκλειστικό στόχο την κάλυψη μέρους των αναγκών του αγώνα για τα συμφέροντα των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των ανέργων, κατά της υποβάθμισης της δημόσιας παιδείας, της υγείας και, γενικότερα, του βιοτικού επιπέδου του λαού.

Αν κάτι, λοιπόν, επιβεβαιώνεται - και μ' αυτόν τον τρόπο - είναι πως η κυβέρνηση και οι βουλευτές των άλλων κομμάτων, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όχι μόνον υπηρετούν συνειδητά την αντιλαϊκή - αντεργατική πολιτική, που φέρνει μεγάλα κέρδη στην ολιγαρχία του πλούτου και δυστυχία στους εργαζόμενους, αγρότες κλπ., αλλά, την ίδια στιγμή, δε διστάζουν να προκαλούν βάναυσα το λαϊκό αίσθημα με αποφάσεις που "βλογάνε τα γένια τους". Αντίθετα, το ΚΚΕ με την πολιτική και την πρακτική του συμπορεύεται και αγωνίζεται με συνέπεια για τα συμφέροντα των εργαζομένων παντού και πάντα και αποκαλύπτει και καταγγέλλει την υποκρισία των "υπηρετών του Εθνους". Είναι, λοιπόν, ευθύνη των ίδιων των εργαζομένων να βγάζουν τα δικά τους συμπεράσματα και μέσα από τέτοιες εμπειρίες και να ενισχύσουν και να στηρίξουν τις δυνάμεις του ΚΚΕ που, αποδειγμένα, αγωνίζεται για τα λαϊκά συμφέροντα.