Το προπέτασμα καπνού που δημιουργούν οι "έντονες διαβουλεύσεις" για το θέμα της τελωνειακής ένωσης ΕΕ - Τουρκίας, δεν είναι δυνατόν να καλύψει πια την καθ' υπαγόρευση στροφή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής απέναντι στην Αγκυρα, η οποία ολοκληρώνεται.

Η ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να δικαιολογήσει τη στροφή της πολιτικής της απέναντι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, επιδόθηκε το τελευταίο διάστημα σε "σκληρή" διπλωματική προσπάθεια, προκειμένου να διορθώσει τις διατυπώσεις της συμφωνίας για την Τελωνειακή Ενωση ΕΕ - Τουρκίας, την οποία έχει αποδεχτεί. Η "σκληρή" αυτή προσπάθεια κρίθηκε απαραίτητη από την ελληνική κυβέρνηση καθώς έπρεπε να δικαιολογήσει στο εσωτερικό την αλλαγή μιας πολιτικής 20 ετών, με την εξασφάλιση "ανταλλαγμάτων".

Ετσι, λοιπόν, ο καθορισμός της ημερομηνίας έναρξης διαπραγματεύσεων ένταξης της Κύπρου στην κοινότητα αναγορεύτηκε σε ύψιστη διεκδίκηση της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και των καραδοκούντων για πολιτική εκμετάλλευση κομμάτων, όπως της ΝΔ και της Πολιτικής Ανοιξης. Η κυβέρνηση και τα δύο αυτά κόμματα, λησμόνησαν απότομα, ότι μέχρι πριν μερικούς μήνες η ελληνική εξωτερική πολιτική έθετε ως όρο για την προώθηση των τουρκοκοινοτικών σχέσεων, την απομάκρυνση των στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο, και την αλλαγή στάσης της Αγκυρας για το κυπριακό και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις...

Αντί όλων αυτών, η κυβέρνηση, η ΝΔ και η Πολιτική Ανοιξη, αποφάσισαν να δώσουν "μάχη" για την εξεύρεση του κατάλληλου ρήματος, το οποίο θα διασφαλίζει τον σαφή καθορισμό της ημερομηνίας έναρξης των διαπραγματεύσεων ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ.

Σύμφωνα με όσα δήλωσε χτες ο υπουργός Τύπου Ε. Βενιζέλος, "στο μείζον θέμα που για μας είναι ο σαφής καθορισμός του χρονοδιαγράμματος των διαπραγματεύσεων της Κύπρου με την ΕΕ, η θέση μας είναι πως πρέπει να υπάρχει ο όρος "οι διαπραγματεύσεις θα αρχίσουν" (δηλαδή will start, στα αγγλικά, commenceron στα γαλλικά). Και αυτή είναι η απάντηση που δίνει η ελληνική κυβέρνηση" στο προτεινόμενο από τη γαλλική προεδρία της ΕΕ σχέδιο συμφωνίας για την Τελωνειακή Ενωση ΕΕ - Τουρκίας.

Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι στην κατ' αρχήν συμφωνία που είχε επιτευχθεί στις 6 Φλεβάρη στις Βρυξέλλες η συγκεκριμένη διατύπωση είχε έναν δυνητικό τόνο (οι διαπραγματεύσεις θα μπορέσουν να ξεκινήσουν), ο οποίος δεν ικανοποίησε την ελληνική κυβέρνηση και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων τόσο στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, όσο και στη ΝΔ και την Πολιτική Ανοιξη.

Οι εσωτερικές πολιτικές διεργασίες για την ανάδειξη του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, υποχρέωσαν την ελληνική κυβέρνηση να προβάλλει "σκληρή διαπραγματευτική στάση" και να ζητήσει την επαναδιατύπωση αυτού του σημείου της συμφωνίας σε περισσότερο δεσμευτικό ύφος. Η γαλλική προεδρία "κατανοώντας" τις εσωτερικές δυσκολίες της ελληνικής κυβέρνησης και επιθυμώντας να ολοκληρώσει στη θητεία της την τελωνειακή ένωση της Τουρκίας, αποδέχτηκε το ελληνικό αίτημα ως προς τη διατύπωση και στις αρχές της επόμενης βδομάδας θα το παρουσιάσει στους υπόλοιπους 13 εταίρους, οι οποίοι δεν έχουν κανένα λόγο να το απορρίψουν, αφού δεν κοστίζει απολύτως τίποτε.

Πράγματι, η "σαφής διατύπωση" που αγωνίστηκαν κυβέρνηση, ΝΔ και Πολιτική Ανοιξη να επιβάλουν στο κείμενο της συμφωνίας για την τελωνειακή ένωση, είναι χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα, αφού αμέσως πιο κάτω το κείμενο συνδέει την έναρξη των διαπραγματεύσεων ένταξης της Κύπρου στην Κοινότητα, θα εξαρτηθεί από τα αποτελέσματα της Διακυβερνητικής Διάσκεψης του 1996. Διάσκεψη που θα επιχειρήσει να θεσμοθετήσει την κυριαρχία των ισχυρών εταίρων και θα λάβει αποφάσεις για καίρια ζητήματα που αφορούν την Ενωση. Εκεί θα αποφασιστεί αν και πότε θα επιχειρηθεί νέα διεύρυνση της ΕΕ, η οποία, πρέπει να υπογραμμιστεί, σήμερα τοποθετείται από τους ισχυρούς εταίρους για μετά το 2000.

Παρ' όλα αυτά, η κυβέρνηση, η ΝΔ και η Πολιτική Ανοιξη, εμφανίζονται ικανοποιημένοι για το ρήμα που λαμβάνει η ελληνική εξωτερική πολιτική ως αντάλλαγμα της στροφής που επιχειρεί σε ένα μείζον ζήτημα για τα συμφέροντα και την ασφάλεια της χώρας.