"ΠΡΟΕΔΡΟΛΟΓΙΚΗ" ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

"ΠΡΟΕΔΡΟΛΟΓΙΚΗ" ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ

"Ας ασχοληθούμε με τα προβλήματα του τόπου, ας ασχοληθούμε με τα σοβαρά"... Είναι η πιο "πολυδουλεμένη" φράση των τελευταίων ημερών. Και κατά μια περίεργη σύμπτωση, ακούγεται από τα στόματα όσων κάνουν τα αδύνατα - δυνατά, είτε το ομολογούν, είτε όχι, για να καταστήσουν την προεδρολογία και τα παρεπόμενά της το Α και το Ω της πολιτικής επικαιρότητας. Στα πλαίσια αυτής της "σοβαρής" ενασχόλησης δε λείπουν, ούτε το γαϊτανάκι των υποψηφίων Προέδρων, ούτε τα κουίζ με ερωτήσεις, του τύπου "τι θέλει πραγματικά το ΠΑΣΟΚ", "τι θέλει πραγματικά η ΝΔ", "τι θέλει πραγματικά ο Σαμαράς" κλπ. Ανάμεσα σε όλα δε λείπει, επίσης, και η ακατάσχετη κινδυνολογία για την "καταστροφή" των εκλογών.

Πραγματικά, λοιπόν, είναι άραγε τόσο σοβαρά τα πράγματα; Χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, θα υποστήριζε κανείς ότι η συντήρηση και ανατροφοδότηση της προεδρολογίας αποτελεί ένα ξαναζεσταμένο αποπροσανατολιστικό τερτίπι των ταγμένων να ασχολούνται "με τα προβλήματα του τόπου"... Θα το έχουν διαπιστώσει οι πολίτες αυτής χώρας, οι τηλεθεατές και οι αναγνώστες του Τύπου, παρακολουθώντας τους προεδρολογούντες. Ολοι οι παραπάνω, απορροφημένοι από τα "σοβαρά", ξέχασαν, επί παραδείγματι, να μιλήσουν για το ξεπούλημα του Σκαραμαγκά. Δεν είδαν την ανεργία να εκτοξεύεται στο 75% στην Εύβοια, στο 41% στην Κοζάνη, και πάει λέγοντας. Πού να μείνει χρόνος από τις υμνολογίες τους στο θεσμικό όργανο της συναίνεσης, την ΟΚΕ, και από την αναζήτηση Προέδρου...

***

Ομως, η εντεινόμενη προεδρολογία δε στοχεύει μόνο στον αποπροσανατολισμό.Αποτελεί ένα ακόμα πεδίο για την καλλιέργεια του συναινετικού τοπίου, που φιλοτεχνούν τα αστικά πολιτικά κόμματα."Το πνεύμα και το γράμμα του Συντάγματος απαιτεί συναίνεση για την εκλογή Προέδρου", διαπιστώνουν οι"συγκυβερνώντες", συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, εμβριθείς γνώστες και προστάτες των θεσμών. Και, βέβαια, η αγωνία τους δε βρίσκεται στην προστασία των θεσμών. Καθημερινά, με την πολιτική τους, κουρελιάζουν το Σύνταγμα, στο οποίο δηλώνουν πίστη. Πρόθεσή τους είναι, μέσα και από τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, να δώσουν πολιτική έκφραση στο συναινετικό τους όραμα. Με αφορμή την προεδρική εκλογή, συντηρούν και αναπαράγουν την κουβέντα περί συναίνεσης και την πλασάρουν στους εργαζόμενους μέσα από τους μηχανισμούς, που ανέκαθεν λειτουργούν ως οι πομποί για το πέρασμα της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Βέβαια, η υπόθεση της προεδρολογίας ενδείκνυται, ταυτόχρονα, για την προώθηση των μεταξύ τους πολιτικών παιχνιδιών και το "ξεκαθάρισμα" λογαριασμών στο εσωτερικό τους. Δεν είναι μόνο η αστεία, όπως εξελίσσεται, τακτική που ισοδυναμεί με το εξής: Οποιον θέλεις να "κάψεις", πρότεινέ τον για Πρόεδρο. Πρόκειται για τα νέου τύπου μαχαιρώματα μεταξύ "συντρόφων και φίλων". Εχουμε, παράλληλα, και το φαινόμενο της εκδήλωσης εσωκομματικών ανταγωνισμών και καταμέτρησης δυνάμεων γύρω από τα διάφορα κέντρα εξουσίας μέσα στα αστικά κόμματα. Χαρακτηριστική επ' αυτού είναι η κατάσταση μέσα στη ΝΔ, όπου το θέμα του υποψηφίου Προέδρου αξιοποιείται ένθεν και ένθεν, ως εκδήλωση πίστης, είτε στον Μ. Εβερτ, είτε στον Κ. Μητσοτάκη. Οσο, βέβαια, για τα "πάρε - δώσε" μεταξύ ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Πολιτικής Ανοιξης με αφορμή την αναζήτηση υποψηφίου, είναι "ένα το κρατούμενο".

Εκείνη, όμως, η πλευρά της προεδρολογίας, που πραγματικά είναι εξόχως φαιδρή, σχετίζεται με την παρεπόμενη εκλογολογία και την εξ αυτής καλλιεργούμενη καταστροφολογία. Ούτε λίγο - ούτε πολύ, η προκήρυξη εκλογών, λόγω μη εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, εμφανίζεται ως η "ενδέκατη" πληγή του Φαραώ! Το τι δεινά θα περάσει η Ελλάδα, αν γίνουν εκλογές, δε λέγεται... Κάτι σαν εθνική τραγωδία, αν πιστέψουμε τα λόγια των "σωφρόνων".Την ίδια ώρα βέβαια, οι "συνετοί" εκπρόσωποι του έθνους, με όλα ετούτα και με εκείνα, δε σταματούν να παίζουν μέχρι και το χαρτί του εκλογικού εκβιασμού απέναντι στους αντιπάλους τους, εσωκομματικούς και μη.

***

Σε ό,τι αφορά στους κομμουνιστές, η θέση τους είναι σαφής: Ούτε επιδιώκουν, ούτε περιμένουν τις εκλογές, για να απευθυνθούν στον ελληνικό λαό, ούτε έχουν πρόβλημα με τη διενέργειά τους. Δεν είναι και έγκλημα καθοσιώσεως το να πραγματοποιηθούν τελικά εκλογές, όπως επιδιώκουν να μας πείσουν οι "εκλογοκινδυνολόγοι". Αλλο είναι το ζήτημα: Τι μπορούν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από την πραγματοποίησή τους; Ούτε ακόμη και όσοι επιδίδονται στα περί "ελεύθερης έκφρασης της λαϊκής γνώμης", δε διανοούνται να επιχειρηματολογήσουν θετικά. Εκείνο που έχει σημασία είναι, ακόμα περισσότερο σήμερα, η διαμόρφωση εκείνης της λαϊκής πλειοψηφίας, που, μέσα από την ανάπτυξη ενός πλατιού μαζικού λαϊκού κινήματος, θα παρέχει εγγυήσεις για μια άλλη πορεία του τόπου. Μια λαϊκή πλειοψηφία, που οι αγωνιστικοί της προσανατολισμοί και η πάλη της θα φέρνουν στο προσκήνιο τα πραγματικά προβλήματα και θα διεκδικούν ουσιαστικές λύσεις, παρά και ενάντια στη θέληση των κάθε λογής προεδρολογούντων και εκλογολογούντων. Αυτή η λαϊκή πλειοψηφία, που είναι πραγματικά το ζητούμενο, πρέπει να υπάρξει και να εκφραστεί με κάθε τρόπο, εκλογικό ή μη.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Με αφορμή την προεδρική εκλογή, συντηρούν και αναπαράγουν την κουβέντα περί συναίνεσης και την πλασάρουν στους εργαζόμενους μέσα από τους μηχανισμούς, που ανέκαθεν λειτουργούν ως οι πομποί για το πέρασμα της κυρίαρχης ιδεολογίας