Με απάνθρωπες - εκσυγχρονιστικής έμπνευσης - αλχημείες η κυβέρνηση προσπάθησε να καλύψει και ταυτοχρόνως να επιδείξει το δήθεν "κοινωνικό της πρόσωπο" με τα κονδύλια της υγείας, της πρόνοιας και της κοινωνικής ασφάλισης.

Ετσι, αφαιρώντας από τις συνολικές δαπάνες πρόνοιας τα κονδύλια για τα πολυτεκνικά επιδόματα, την ισόβια σύνταξη της πολύτεκνης μητέρας και τα ειδικά μέτρα κοινωνικής πολιτικής, παρουσίασε μια ονομαστική αύξηση των δαπανών πρόνοιας κατά 15,8% (137,671 δισ. το 1997 έναντι 118,867 δισ. το 1996). Αν όμως συνυπολογιστούν τα πολυτεκνικά επιδόματα (58 δισ. για το 1996 και 69 δισ. για το 1997), η ισόβια σύνταξη (61 δισ. για το 1996 και 12 δισ. για το 1997) καθώς και τα ειδικά μέτρα κοινωνικής πολιτικής (119 δισ. το 1995 και 175 δισ. για το 1997), τότε προκύπτει μια αύξηση του 10,3%. Δηλαδή μια μονάδα πάνω απ' τον πληθωρισμό.

Στην ουσία η κυβέρνηση απλά επανέφερε το ποσοστό της ονομαστικής αύξησης των δαπανών πρόνοιας περίπου στα επίπεδα του 1995. Οι δαπάνες πρόνοιας το 1995 είχαν αυξηθεί - σε σχέση με το 1994 - κατά 10,8%.

Κάνοντας δραματικές ανακατανομές ανάμεσα στα κονδύλια της πρόνοιας, η κυβέρνηση προσπαθεί να επιδείξει δήθεν κοινωνική ευαισθησία. Η πιο αποκρουστική επίδειξη αναισθησίας ήταν οι περικοπές στην ισόβια σύνταξη της μητέρας και η χορήγησή της με διάφορα εισοδηματικά κριτήρια - μια μέθοδο που χρησιμοποιήθηκε και για τη χορήγηση των διαβόητων ΕΚΑΣ στους συνταξιούχους. Πέρα από τις απάνθρωπες και προσβλητικές για τις πολύτεκνες μητέρες μεταχείρισή τους, η κυβέρνηση με προκλητικό τρόπο εμπαίζει ολόκληρες κατηγορίες πληθυσμού που ανήκουν στις αδύναμες κοινωνικά ομάδες. Υπόσχεται και νέα προγράμματα πρόνοιας και επαγγέλλεται νέα προγράμματα για τους συνταξιούχους - σαν κι αυτά που γίνονται στο Περιστέρι - τη λειτουργία βρεφονηπιακών σταθμών όλη τη μέρα, για τους Τσιγγάνους και τα σπαστικά παιδιά, με τη διάθεση μόλις δέκα δισ. δραχμών.

Είναι εξωφρενικό, όταν αναλογιστεί κανείς ότι με δέκα δισ. μπορούν να ικανοποιηθούν οι ανάγκες 200.000 Τσιγγάνων, 1.200.000 συνταξιούχων - πλην των συνταξιούχων του ΟΓΑ - και των παιδιών που φοιτούν στους παιδικούς σταθμούς.

Οι δαπάνες για την υγεία αυξάνονται κατά 9% (610,936 δισ. το 1997 έναντι 560,378 δισ. το 1996).

Ούτε και τον πληθωρισμό δεν καλύπτουν αυτές οι αυξήσεις, με δεδομένο ότι ο "υγειονομικός πληθωρισμός" είναι κατά δυο - τρεις μονάδες μεγαλύτερος από τον επίσημο πληθωρισμό.

Ετσι μηδενίζονται οι δαπάνες - ναι μηδέν - για τον εξοπλισμό των νοσοκομείων και μειώνονται οι δαπάνες λειτουργίας των νοσοκομείων κατά 27% (9,805 δισ. το 1997 έναντι 13,439 δισ. το 1996). Στα πλαίσια αυτά μειώνονται οι επιχορηγήσεις της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης για νοσήλια κατά 5,3% (107 δισ. το 1997 έναντι 113 δισ. το 1996).

Μειώνεται η επιχορήγηση προς το ΙΚΑ κατά 2,5% (230 δισ. το 1997 έναντι 236 δισ. το 1996). Για τα περιβόητα επιδόματα των ΕΚΑΣ προβλέπεται το ποσό των 40 δισ. έναντι των 50 δισ. που είχε εξαγγείλει ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης στις 6.6.1996.

Επίσης καθηλώνονται οι επιχορηγήσεις προς το ΤΕΒΕ και ΤΑΕ (40,5 και 6,7 δισ. δραχμές).