Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η κρίση στη ΝΔ επηρεάζει συνολικότερα την "εύρυθμη λειτουργία" του πολιτικού συστήματος και την αποτελεσματικότητά του στη διαχείριση των συμφερόντων της ολιγαρχίας. Πολύ περισσότερο, όταν η χρόνια αυτή κρίση ξετυλίγεται σε μια χρονική στιγμή, που είναι αναγκαίο "να βάλουν πλάτες" όλα τα κόμματα - εκφραστές της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, για να επιβάλουν πρωτοφανή αντιλαϊκά μέτρα, που επιχειρούν να σαρώσουν κατακτήσεις δεκαετιών των εργαζομένων και να "τακτοποιήσουν" ανοιχτά εθνικά θέματα, σύμφωνα με τα όσα υπαγορεύουν τα "μεγάλα" αφεντικά της "νέας τάξης πραγμάτων".

Από αυτή την άποψη, μάλλον ήταν ειλικρινής η χτεσινή δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, ο οποίος, αναφερόμενος στην κρίση της ΝΔ, είπε ότι "εμείς επιθυμούμε να υπάρχει ισορροπία, ευστάθεια στο πολιτικό σύστημα".

Η σταθερότητα του πολιτικού συστήματος "καίει", στην κυριολεξία, όχι μόνο το κυβερνών κόμμα, αλλά και την οικονομική ολιγαρχία, η οποία, αν κρίνουμε από τα χτεσινά άρθρα του ημερήσιου Τύπου, φαίνεται να καταπιάνεται "πιο ζεστά" με τα τεκταινόμενα στη Ρηγίλλης.

Τα πράγματα, όμως, δεν είναι καθόλου εύκολα. Για τον απλούστατο λόγο, ότι δεν ξέρουν τι να κάνουν δύο πανομοιότυπα κόμματα, τα οποία μάλιστα "αναφέρονται" και εκπροσωπούν τις ίδιες περίπου κοινωνικές δυνάμεις.