Τα στοιχεία έρχονται από τις Βρυξέλλες, από έκθεση της Κομισιόν. Το βασικό χαρακτηριστικό στο πρόβλημα της ανεργίας είναι η μεγάλη διάρκειά της, για κάθε άνεργο: περισσότερο από το 50% των ανέργων του 1995 θεωρούνται πλέον "χρονίως" άνεργοι, παραμένουν δηλαδή άνεργοι πάνω από ένα χρόνο. Ακόμα: Ο αριθμός των ατόμων που δουλεύουν νύχτες ή τα Σαββατοκύριακα αυξήθηκε σε όλα σχεδόν τα κράτη μέλη. Η ανεργία των νέων είναι διπλάσια από αυτή των ενηλίκων και κατά μέσο όρο στην ΕΕ ξεπερνά το 20%.

Παρ' όλα αυτά, οι "15" ηγέτες στις τελευταίες Συνόδους Κορυφής δε δέχονται - ούτε για τα μάτια του κόσμου - να περιληφθεί κάποιο κεφάλαιο για την αντιμετώπιση της ανεργίας, καθιστώντας σαφές ότι η ανεργία δεν είναι στα ζητήματα "άμεσης αντιμετώπισης".

Εξάλλου, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η ανεργία είναι μία από τις μορφές και τους "μοχλούς" πίεσης, που χρησιμοποιούν οι πολυεθνικές, σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, για να αβγαταίνουν τα υπερκέρδη τους και να εξυπηρετούνται ποικιλοτρόπως τα συμφέροντα του συστήματος.