Είναι η στιγμή που πρέπει πιο έντονα να υπογραμμίσουμε οι κομμουνιστές, ορισμένα πάγια ζητήματα της πολιτικής του ΚΚΕ και της στάσης του απέναντι στην πολιτική στρατηγική της εγχώριας και ξένης ολιγαρχίας.

Τώρα που το Κόμμα μας συγκέντρωσε το θετικό ποσοστό του 5,61%, η επίθεση γίνεται με τρόπο... αγαπησιάρικο. Τώρα δεν τους παίρνει να μιλήσουν ευθέως περί απομόνωσης και μοναχικών δρόμων, αφού το ΚΚΕ είναι το τρίτο σε δύναμη κόμμα. Ετσι, η επίθεση γίνεται απλώνοντας χείρα "φιλίας". Χείρα "φιλίας" από τους Δραγασάκη, Δαμανάκη και άλλους του ΣΥΝ! Χείρα "φιλίας" από τα συγκροτήματα της άρχουσας τάξης ("Ελευθεροτυπία", ΕΘΝΟΣ κ. ά. ). Χείρα "φιλίας" από τους Λαλιώτηδες, Βενιζέλους και άλλα χαϊδεμένα παιδιά της ολιγαρχίας. Είναι τέτοιος ο καημός κι ο πόθος όλων αυτών να βάλουν τέλος στην κυριαρχία των μονοπωλίων, που δε γινόταν ν' αφήσουν έξω από την... "προοδευτική" στρατιά τους το ΚΚΕ... Ιδιαίτερα η ηγεσία του ΣΥΝ, που έχει αναγάγει σε επιστήμη την πολιτική κομπίνα και την υποκριτική στάση, ξεπερνώντας σε αυτά τα... χαρίσματα ακόμα και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Φυσικά, η ορθότητα της πολιτικής του ΚΚΕ δεν κρίνεται από το ύψος του εκλογικού ποσοστού. Η πολιτική του ΚΚΕ κρίνεται καθημερινά. Κρίθηκε καθημερινά και επιβεβαιώθηκε στη ζωή. Είναι σωστή. Θα ήταν και πάλι σωστή κι αν ακόμα το ΚΚΕ είχε συγκεντρώσει μικρότερο ποσοστό. Γιατί, το αν το ύψος του εκλογικού ποσοστού του ΚΚΕ θα είναι πιο πάνω ή πιο κάτω, καθορίζεται και από αντικειμενικούς παράγοντες, από τις κάθε φορά ειδικότερες συνθήκες μέσα στις οποίες διεξάγεται η εκλογική μάχη.

Στο στόχαστρο του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ, της ολιγαρχίας και άλλων παρατρεχάμενών της, βρίσκεται αυτή ακριβώς η συγκεκριμένη πολιτική. Ενάντια σ' αυτήν βάλλουν. Γι' αυτό και απλώνουν χέρια "αγάπης"! Για την ενότητα της Αριστεράς. Για την ενδυνάμωση του... προοδευτικού χώρου! Και τόσα ακόμα για...

α) Να δημιουργήσουν σύγχυση στο λαό, ότι δε χωρίζουν και πολλά πράγματα τον ΣΥΝ από το ΚΚΕ. Οτι όλοι είμαστε, επιτέλους αριστεροί βρε αδελφέ! Για να μπορούν έτσι να ψαρεύουν σε θολά νερά.

β) Να τραβήξουν με το μέρος τους ταλαντευόμενους αριστερούς, οι οποίοι έχουν αυταπάτες για τον ΣΥΝ και καλοπροαίρετα τον θεωρούν κόμμα της Αριστεράς. Πιστεύουν ότι με λόγια "αγάπης" θα εμφανιστούν ενωτικοί στα μάτια των ακόμα ανυποψίαστων, ενώ το ΚΚΕ θα το παρουσιάσουν σαν αντίθετο με τη συσπείρωση του αριστερού κόσμου!

γ) Να καλλιεργήσουν αυταπάτες, ότι μια Αριστερά του 11% (όπως παρουσιάζουν αυθαίρετα τα ποσοστά ΚΚΕ και ΣΥΝ) θα μπορεί να παρέμβει καλύτερα στις πολιτικές εξελίξεις.

Βεβαίως, μια πραγματική Αριστερά του 11% θα είχε πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες παρέμβασης απ' ό,τι έχει μόνο του το ΚΚΕ σήμερα. Αλλά εδώ πρόκειται για απόπειρα συνένωσης τελείως ανόμοιων σχημάτων. Για τον απλούστατο λόγο ότι ο ΣΥΝ δεν είναι Αριστερά.

Γι' αυτό και συμπεριφέρονται σαν γενίτσαροι. Αυτό κανένας κομμουνιστής δεν το ξεχνάει. Δεν πρόκειται για διαφωνούντες, που σε κάποια στιγμή, βλέποντας διαφορετικά τα πράγματα σηκώθηκαν και έφυγαν από το ΚΚΕ, όπως είχαν κάθε δικαίωμα να κάνουν. Αλλά για εκείνους που δημιούργησαν ολόκληρο αντιΚΚΕ μηχανισμό μέσα στο ΚΚΕ. Για εκείνους που θεωρούσαν εμπόδιο (! ) της δημοκρατικής λειτουργίας του τότε Συνασπισμού την ύπαρξη διαφορετικών κομμάτων και θέλησαν να τον κάνουν ενιαίο κόμμα. Οπως και τον έκαναν μετά την αποχώρηση του ΚΚΕ από αυτόν.

Αυτή η στάση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη συνεχή πάλη του ΚΚΕ ενάντια στα αντιλαϊκά κεντροαριστερά σενάρια και σχήματα, καθώς και στα κεντροδεξιά. Και κάνουν σοβαρό λάθος, όσοι νομίζουν, όπως ο ΣΥΝ, ότι θα μπορέσουν να σύρουν το ΚΚΕ σε αυτά προκειμένου να εξαφανιστεί κάθε φωνή αντίστασης, κάθε δύναμη οργάνωσης της λαϊκής πάλης και της αντεπίθεσης των εργαζομένων.

Η θέση του κάθε αγωνιστή της Αριστεράς βρίσκεται δίπλα στους κομμουνιστές, έστω κι αν δε συμφωνεί με το σύνολο της πολιτικής του ΚΚΕ. Η "Αριστερά" της ολιγαρχίας δεν είναι Αριστερά.

Μάκης ΜΑΪΛΗΣ