Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού κατάλαβε, από τη χτεσινή κακοστημένη παράσταση, ότι δεν έχει να περιμένει τίποτα καλό από τους δύο "μονομάχους"
Εμπαιγμός, κοροϊδία, υποτίμηση της νοημοσύνης του ελληνικού λαού, κακοστημένη παράσταση για δύο, οι οποίοι δεν κατάφεραν να προκαλέσουν ούτε το γέλιο των θεατών, παρά μόνο "έκπληξη" για το θράσος τους, να θέλουν να τους εμπιστευτεί ο λαός την ψήφο του.
Ολα αυτά χαρακτήρισαν την πρώτη τηλεοπτική "αναμέτρηση" κακέκτυπο των αμερικάνικων προτύπων, των Κ. Σημίτη και Μ. Εβερτ, οι οποίοι διασταύρωσαν τα ξίφη τους μακριά από τα προβλήματα του φτωχών λαϊκών στρωμάτων, αλλά δε δίστασαν να κάνουν παιχνίδι εντυπώσεων και δημαγωγίας στις πλάτες τους.
Αυτό που τελικά κατάφεραν οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων ήταν να πείσουν τη συντριπτική πλειοψηφία όσων τους παρακολούθησαν ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να καταλάβουν την εξουσία, υφαρπάζοντας την ψήφο τους, για να συνεχίσουν την ίδια πολιτική. Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού συνειδητοποίησε ότι δεν έχει να περιμένει τίποτα καλύτερο να περιμένει από δαύτους. Ευτυχώς που βγήκαν μαζί στην τηλεόραση!
Παρ' όλο που η πολιτική, που είχαν να προτείνουν στον ελληνικό λαό, δε διέφερε παρά μόνο στις λεπτομέρειες - και ακριβώς για αυτό - επιχείρησαν να δείξουν ότι δεν είναι όμοιοι με δημαγωγικές κορόνες, έξαρση λαϊκισμού και πλειοδοσία πατριωτισμού.
Ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης επιχείρησε να εμφανιστεί ως "ήρεμη δύναμη", που γνωρίζει τι θέλει και πώς θα το επιτύχει. Στο πλαίσιο αυτό εμφανίστηκε αμετανόητος για τη στάση που κράτησε στα Ιμια, το "ευχαριστώ" του αίσχους, που απηύθυνε στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, το οποίο δε δίστασε να πει ότι θα επαναλάβει και στο μέλλον (!). Προκειμένου να αποδείξει ότι δεν είναι λιγότερο υποτελής από την ηγεσία της ΝΔ, θυμήθηκε - το ανάλογο (!) - παράδειγμα του Π. Κανελλόπουλου, ο οποίος είχε πει απευθυνόμενος στον Αμερικανό στρατηγό Βαν Φλιτ "στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας".
Παρ' όλα αυτά, ο πρωθυπουργός απέκρυψε την πολιτική που θα ακολουθήσει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αποσιώπησε και συγκάλυψε τον ιμπεριαλιστικό ρόλο των ΗΠΑ, αφήνοντας, με σαφήνεια, να εννοηθεί ότι θα συνεχίσει με μεγαλύτερη ορμή την πολιτική της δουλοπρέπειας και υποτέλειας. Η στάση αυτή φάνηκε και όσον αφορά το Κυπριακό, όπου έκανε ότι δεν άκουσε την ερώτηση για λύση τύπου Ντέιτον, που ετοιμάζουν οι ΗΠΑ και ισχυρίστηκε ότι η επίλυση του προβλήματος θα γίνει μέσω της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ.
Περισσότερο σαφής ήταν ο πρωθυπουργός στην οικονομική πολιτική, που πρόκειται να εφαρμόσει αν κερδίσει τις εκλογές. Είπε ότι δεσμεύεται από το πρόγραμμα σύγκλισης, τόνισε ότι θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, που υπαγορεύεται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Δε θέλησε όμως, προς δόξαν της "γλώσσας της αλήθειας" που μιλάει, να δηλώσει ενώπιον του λαού τι μέτρα αντιλαϊκά θα περιλαμβάνει ο προϋπολογισμός του '97, ποιες περικοπές δαπανών θα κάνει, κλπ., ακριβώς γιατί θέλει "να έχει ελεύθερα τα χέρια του" την επομένη των εκλογών. Μάλιστα, αρνήθηκε πεισματικά να δεσμευτεί ότι θα υπάρχει κάποιο όριο στις θυσίες του ελληνικού λαού και τη λιτότητα, προφανώς γιατί ήδη έχει δηλώσει ότι "δεν υπάρχει όριο στη λιτότητα".
Παράλληλα σε κάθε ευκαιρία ο Κ. Σημίτης επανέφερε το δίλημμα "ΠΑΣΟΚ ή Δεξιά", "Πρόοδος ή συντήρηση", "Εγώ ή ο ΕΚΟΦίτης".
Από τη μεριά του ο πρόεδρος της ΝΔ, Μ. Εβερτ, συνέχισε να κινείται στη γραμμή του λαϊκισμού και της δημαγωγίας, καθώς και της πατριωτικής πλειοδοσίας στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ορυόταν και κόπτονταν για τον εργάτη που πεινάει, για τον άνεργο, για τον αγρότη, τον μικρομεσαίο, μπας και συγκινήσει κανέναν να του δώσει την ψήφο του.
Στα θέματα εξωτερικής πολιτικής επανέλαβε τις κατηγορίες για το κατέβασμα της σημαίας στα Ιμια, "αποκάλυψε" ότι η υπόθεση στα Ιμια πουλήθηκε από την κυβέρνηση στις 2 τα ξημερώματα, όπως του είπαν οι στρατιωτικοί.
Επιχείρησε να δείξει ότι είναι καλύτερος από τον Κ. Σημίτη για πρωθυπουργός, γιατί ο τελευταίος δεν είναι αποφασιστικός και αξιόπιστος.
Βοηθούντων και των ερωτήσεων οι δύο πολιτικοί αρχηγοί φιλοτέχνησαν το προφίλ τους, όσον αφορά την προσφορά τους στον τόπο και τις - ηλίθιες - συμβουλές που θα έδιναν σε έναν 16χρονο σήμερα.
Τι τους κοιτάτε; Μαυρίστε τους!
Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ