Για ποιο λόγο, αναρωτιόμουν ή ρωτούσα τους γύρω μου δυνατά, αλλά φωνή βοώντος... ή μάλλον, όλοι μου έδωσαν την ίδια απάντηση, αλλά αυτή δε με ικανοποιούσε.

Οι άνθρωποι τους οποίους γνωρίζω, αυτοί με τους οποίους συναναστρέφομαι, μετράμε ακόμα και το ένα μηδέν ή πριν το μηδέν - όπως είναι η τιμή ενός εισιτηρίου αστικών συγκοινωνιών ή ενός γραμματοσήμου εσωτερικού.

Πήρα χαρτί και μολύβι κι έκανα τη διαίρεση με τον πληθυσμό μας, των δέκα εκατομμυρίων. Τρόμαξα από το πηλίκον. Αμφισβήτησα τη μαθηματική μου ικανότητα. Πήρα το κομπιουτεράκι κι έκανα την ίδια πράξη. Το πηλίκον ήταν το ίδιο.

Δε θα το δώσω, είπα στον εαυτό μου. Εγώ δε ζήτησα εκλογές. Είχα εκλέξει τους βουλευτές που κατά τη γνώμη μου τους ήθελα στη Βουλή για τέσσερα χρόνια. Γιατί να κάνω τώρα αυτό το μεγάλο έξοδο.

Οταν βρέχει, στέκομαι με την ομπρέλα στη στάση του λεωφορείου και το περιμένω όποτε έρθει. Δεν παίρνω ταξί, γιατί μετράω τα μηδενικά.

Δε θα πληρώσω, είπα πάλι πιο πεισματικά.

Για ποιο λόγο οι εκλογές;

Μήπως βγήκε ο λαός στους δρόμους και φώναξε να πέσει η κυβέρνηση και δεν το πήρα είδηση;

Και πώς γινόταν άλλοτε; Εμπαινε θέμα εμπιστοσύνης στη Βουλή και ζητούνταν η ψήφος των αντιπροσώπων;

Υστερα διάβασα στις εφημερίδες ότι ο πρωθυπουργός αποφάσισε μόνος του να κάνει εκλογές το Σεπτέμβρη. Οι δικαιολογίες ήταν ανυπόστατες όσον αφορά στους άλλους. Ακολούθησαν τα καινούργια ονόματα που θα μπουν στα ψηφοδέλτια του κυβερνώντος κόμματος. Υποψιάστηκα τους πραγματικούς λόγους.

Και ο παππούς, που πέθανε της Παναγίας στην οδό Σπ. Τρικούπη στα Εξάρχεια και δε βρισκόταν γιατρός για να πιστοποιήσει το θάνατό του για να τον θάψουν;

Και ο ελληνικός λαός θα πληρώσει όλα αυτά τα μηδενικά για να βγάλει κάποιους φίλους του πρωθυπουργού βουλευτές;

Και όχι μόνο αυτό, αλλά και το ακόμη χειρότερο. Για να μας αργάσει ακόμη περισσότερο το τομάρι, με τη νέα έφοδο σε ό,τι μας απόμεινε;

Ελεος!

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ