Την παρέμβαση της Εισαγγελικής Αρχής προκειμένου να διερευνηθούν ο τρόπος και οι προϋποθέσεις χρηματοδότησης του συγκροτήματος του Μεγάρου Μουσικής, ύστερα μάλιστα και από τις καταγγελίες του περιοδικού "Αντί" και του "Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών", κατά τις οποίες οι οικοδομική άδεια που εκδόθηκε προβλέπει ότι, αντί υπογείου σταθμού αυτοκινήτων, θα κατασκευαστεί ολοκληρωμένο συγκρότημα θεάτρου μελοδράματος, ζητά με ανακοίνωσή του ο επικεφαλής της "Αγωνιστικής Συνεργασίας για την Αθήνα", Λεων. Αυδής.

"Μετά και τις τεκμηριωμένες καταγγελίες ανακύπτουν βάσιμες υπόνοιες συρροής ποινικών παραβιάσεων. Το γεγονός ότι οι υπόνοιες κατευθύνονται σε μεγάλο οικονομικό και πολιτικό παράγοντα, είναι πρόσθετη αιτία ευαισθητοποίησης της Εισαγγελικής Αρχής".

Με προηγούμενη ανακοίνωση, άλλωστε, η "Αγωνιστική Συνεργασία για την Αθήνα" είχε επισημάνει πως από τον τρόπο χρηματοδότησης του συγκροτήματος του Μεγάρου Μουσικής προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ότι υπήρξε παραπλάνηση της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ως προς τις προϋποθέσεις χρηματοδότησης και είχε ζητήσει εισαγγελική έρευνα.

Αντί να σιωπήσει "ζητάει και τα ρέστα" από την εφημερίδα μας ο εκπρόσωπος του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Νίκος Δεσύλλας, ο οποίος σε επιστολή που απέστειλε διαμαρτύρεται για δημοσίευμά μας της 27 Αυγούστου, στο οποίο περιέχονταν οι καταγγελίες της Συντονιστικής Επιτροπής για τη Σωτηρία του Πάρκου Ελευθερίας.

Οι καταγγελίες αναφέρονταν στο προκλητικό γεγονός της υποκατάστασης της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού από τον ίδιον, που ως εκπρόσωπος του μεγαλοεκδότη Χρ. Λαμπράκη, απάντησε σε επιστολή του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων που απευθυνόταν προς τον πρωθυπουργό!

Τώρα ο ίδιος ο Ν. Δεσύλλας, στην εξίσου προκλητική επιστολή που απευθύνει στην εφημερίδα μας, επισημαίνει ανενδοίαστα ότι "αντί να υπάρξει αντίκρουση των επιχειρημάτων που εκθέτω υπάρχει διαμαρτυρία ότι δήθεν υποκαθιστώ την Πολιτεία ή αντιπροσωπεύω τον πρωθυπουργό". Δείχνει να "ξεχνάει" βέβαια ο εκπρόσωπος του Λαμπράκη ότι η εφημερίδα μας και η Συντονιστική Επιτροπή με εξαντλητικά επιχειρήματα αντέκρουσαν από την αρχή την επιχείρηση καταστροφής του Πάρκου Ελευθερίας, που εκδηλώθηκε με πρωτοβουλία των "τζάμπα ευεργετών", διοικούντων του Μεγάρου. Τα επιχειρήματα, φυσικά, έγραψαν στα παλιά τους παπούτσια οι κυβερνήσεις και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να εξυπηρετήσουν τα άνομα σχέδια του μεγαλοεκδότη.

Ο Ν. Δεσύλλας φτάνει στο σημείο να ισχυριστεί μάλιστα, μεταξύ άλλων, και τα εξής: "Εδώ και τέσσερα χρόνια αναπτύσσεται ενορχηστρωμένη επίθεση κατά του Μεγάρου Μουσικής και της ολοκλήρωσής του, με την επιστράτευση διαφόρων αβάσιμων κατηγοριών. Κάθε φορά όμως που οι εκτοξευόμενες κατά του Μεγάρου κατηγορίες καταπέσουν είτε από νομοθετικές ή διοικητικές αρχές είτε από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα είτε, τέλος, από το Συμβούλιο της Επικρατείας, τότε επιστρατεύονται νέες κατηγορίες κ.ο.κ.

Είναι χαρακτηριστικό - προσθέτει - ότι ενώ η επιχειρηματολογία ξεκίνησε από το ότι οι πολιτιστικές λειτουργίες προσβάλλουν τις ιστορικές μνήμες (!!) τώρα έχει καταλήξει, για παράδειγμα, να αμφισβητείται η σκοπιμότητα της δημιουργίας στο Μέγαρο, Μουσικής Βιβλιοθήκης (!) ή να εγκαλείται ο ΟΜΜΑ γιατί δε φέρνει τη συνταχθείσα και εγκριθείσα αρμοδίως περιβαλλοντική μελέτη "ενώπιον όλης της επιστημονικής κοινότητας" για να κριθεί. Για όνομα του Θεού (!)".

Πραγματικά εδώ και τέσσερα χρόνια - δεν πρέπει να ξεχνά ο κ. Δεσύλλας - αναπτύσσεται μια ενορχηστρωμένη επίθεση, όχι όμως, όπως ισχυρίζεται, κατά του Μεγάρου, αλλά του Μεγάρου και των διοικούντων του κατά του Πάρκου Ελευθερίας, του περιβάλλοντος και της ιστορικής μνήμης που το συνοδεύει.

Αντί λοιπόν ο κ. Δεσύλλας να κατηγορεί περίπου για ασυνέπεια τις δυνάμεις που θέλουν να προστατεύσουν το Πάρκο Ελευθερίας από τη βουλιμία των ανθρώπων του Μεγάρου, επειδή "επιστρατεύουν όλο και νέες κατηγορίες", καλύτερα να στραφεί σε όλους αυτούς - ίσως και στον ίδιο τον εαυτό του - που με απαράδεχτη συνέπεια διεκδικούν όλο και περισσότερα χρήματα του ελληνικού λαού, όλο και μεγαλύτερο μέρος του Πάρκου για να επεκτείνουν τις δραστηριότητες του Μεγάρου, με νέες παράνομες χρήσεις. Χρήσεις, όπως το κτίριο Οπερας, για το οποίο δεν υπάρχει μελέτη σκοπιμότητας ή όπως η Μουσική Βιβλιοθήκη και το Συνεδριακό Κέντρο που δεν προβλέπονται ούτε καν σε ένα από τα Προεδρικά Διατάγματα που κάθε φορά επί παραγγελία συνέτασσε η κυβέρνηση.

Αυτές όμως τις καταγγελίες, φυσικά, τις αντιπαρέρχεται ο Ν. Δεσύλλας. Τι να πει άλλωστε; Δε μας παραξενεύει. Γιατί το θράσος έχει και κάποια όρια.