Οι επιλογές και οι προτεραιότητες για την προώθηση και εκτέλεση συγκεκριμένων έργων από τη σημερινή δημοτική αρχή του Πειραιά δεν είναι καθόλου τυχαίες. Η κατεύθυνση της πλειοψηφίας της δημοτικής αρχής είναι στραμμένη στην εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων, είτε αυτή αφορά την εκμετάλλευση των χώρων στάθμευσης ιδιωτικών αυτοκινήτων, είτε την υπηρεσία καθαριότητας της πόλης, είτε την εκχώρηση της δημοτικής περιουσίας, πάλι, σε ιδιώτες. Ετσι ο Πειραιάς, μια πόλη που διακρινόταν παλιά για την πλούσια πολιτιστική της παράδοση και τις σημαντικές δραστηριότητες στο χώρο της Τέχνης και των Γραμμάτων, σήμερα έχει τα γνωρίσματα μιας επαρχιακής νεοπλουτίστικης πόλης.

Η άναρχη δόμηση, με κυρίαρχο στοιχείο στα νέα κτίρια τους σιδερένιους σκελετούς και τις γυάλινες προσόψεις, τα πολλά "φαστφουντάδικα", τα σκοτεινά μπαράκια στις γειτονιές με τις φωτεινές ξενόγλωσσες επιγραφές, οι πολλές "αίθουσες ψυχαγωγίας" με τους "κουλοχέρηδες", οι δεκάδες ξένες τράπεζες στο κέντρο, σημαδεύουν το δρόμο που ακολουθεί η πόλη.

Οι αλλαγές στη σύνθεση του πληθυσμού, με την αύξηση της εσωτερικής μετανάστευσης, η εγκατάσταση χιλιάδων αλλοδαπών από χώρες του "τρίτου κόσμου" και τώρα και από τις ανατολικές χώρες, που μετατρέπονται σε φτηνή εργατική δύναμη από τους εργοστασιάρχες και τους εφοπλιστές, η ανάδειξη νέων περιστασιακών "οικονομικών τζακιών", η εξαφάνιση των αναπτυγμένων, παλιά, ανθρώπινων σχέσεων και δεσμών ανάμεσα στους Πειραιώτες, που γεννήθηκαν στις λαϊκές γειτονιές και είχαν το ίδιο συγγενικό αίμα, έχουν δρομολογήσει το δυσοίωνο αύριο του Πειραιά.

Μερικοί ακόμη από τους παράγοντες, για να εκτιμηθεί η σημερινή κατάσταση της πόλης, αλλά και να προβλεφτεί το μέλλον της: Η αποβιομηχάνιση - με τις εντολές του Μάαστριχτ, τα τελευταία χρόνια, έκλεισαν 11 βιομηχανικές επιχειρήσεις ("Αιγαίο", "Βέλκα", "Γαβριήλ", "Αναστασιάδη", "Σμίλη", "Πειραϊκή - Πατραϊκή" κλπ. ). Η ανεργία που έφτασε στο 20%, κατά μέσο όρο, του ενεργού πληθυσμού. Το χτύπημα από την ανεργία, που το δέχονται κύρια οι νέοι με ποσοστό 30% και οι γυναίκες με 32%. Η κρίση στην τοπική βιοτεχνία και το εμπόριο που έφτασε σε επικίνδυνο σημείο, αφού έκλεισαν πολλές βιοτεχνικές μονάδες που λειτουργούσαν σαν δορυφορικές στις βιομηχανικές περιοχές. Η υπογεννητικότητα (στην τριετία 1990 - '93, οι γεννήσεις μειώθηκαν κατά 13,7%, ενώ στη σχολική περίοδο 1992 - '93 καταργήθηκε η Α Τάξη σε 6 Δημοτικά Σχολεία από έλλειψη μαθητών).

Για τα προβλήματα αυτά και τον ουσιαστικό μαρασμό του Πειραιά, ανεξάρτητα από την εικόνα της "βιτρίνας" με τους βενετσιάνικους φανοστάτες και τους πεζόδρομους, κύρια ευθύνη έχουν οι τοπικοί πολιτικοί παράγοντες, που ανήκουν στα δύο κόμματα, που εναλλάσσονται όλα αυτά τα χρόνια στην εξουσία.

Είναι γνωστή, εδώ και χρόνια, η αδιαφορία αυτών, που με κληρονομικό δικαίωμα, λόγω "ποδοσφαιρικής προέλευσης", ή σαν απόγονοι, γιοι και εγγονοί"κομματαρχών", "δημάρχων" κλπ., υποδύονται το ρόλο του εκπροσώπου του πειραϊκού λαού.

Αλλωστε, τον Πειραιά σπάνια τον επισκέπτονται, αφού τον έχουν εγκαταλείψει, διατηρώντας μόνο πολιτικά γραφεία. Κατεβαίνουν στην πόλη μόνο σε γιορτές και πανηγύρια, αφού τα σπίτια τους είναι στο Κολωνάκι, στη Δροσιά, στη Βουλιαγμένη και στο Λαγονήσι, εξαντλώντας τις πολιτικές τους δραστηριότητες σε υποσχέσεις και "κουμπαριές". Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός, που εκλέγεται στον Πειραιά, αλλά εδώ και πολλά χρόνια μένει στο Κολωνάκι.

Η δημοτική αρχή βρίσκεται μακριά απ' τα πραγματικά προβλήματα του λαού και της πόλης. Λίγα θα πούμε και πολλά θα καταλάβουν οι Πειραιώτες αναγνώστες μας.

Πριν από χρόνια, ο δήμος είχε εξαγγείλει την αξιοποίηση παραδοσιακών νεοκλασικών κτιρίων ιδιοκτησίας του δήμου, προκειμένου να στεγαστούν το Αρχείο της πόλης, το Δημοτικό Ωδείο και η Δημοτική Βιβλιοθήκη. Πέρασαν τα χρόνια, δεν έγινε τίποτα και τα κτίρια ρημάζουν απ' την εγκατάλειψη. Ανάμεσα στα "εξαγγελθέντα" είναι και το Μνημείο Εθνικής Αντίστασης, που εδώ και δεκαετίες αποτελεί βασικό αίτημα των ΕΑΜογενών αντιστασιακών οργανώσεων του Πειραιά. Η κατασκευή του Μνημείου, μετά από διαγωνισμό, είχε ανατεθεί στον γλύπτη Απ. Φανακίδη με αμοιβή 20 εκατ. δραχμές. Τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου, που θα γινόταν μέσα στον Τινάνειο Κήπο, είχαν προαναγγελθεί με πομπώδεις λόγους από το Δήμο Πειραιά προεκλογικά για το Σεπτέμβρη του 1994...

Παράλληλα με την εγκατάλειψη του Μνημείου, ένα άλλο κτίριο, που οι αντιστασιακοί του Πειραιά έχουν ζητήσει από το 1980, για να στεγάσει το Μουσείο της Εθνικής Αντίστασης, προκειμένου να διατηρηθεί η ιστορική μνήμη, ρημάζει κι αυτό απ' το πέρασμα του χρόνου, περιμένοντας τον ιδιώτη που θα το αγοράσει... Πρόκειται για το κτίριο στην οδό 34ου Συντάγματος, που πριν τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο στέγαζε την Αντιφυματική Εταιρεία και στη γερμανική κατοχή χρησιμοποιήθηκε από τα μαθητικά συσσίτια. Από το 1944 μέχρι σήμερα, είναι κλειστό κι αναξιοποίητο, για να υπογραμμίζει ότι και στον Πειραιά υπάρχουν ορισμένοι τοπικοί παράγοντες που δε θέλουν να θυμούνται οι παλιοί τους αγώνες τους και οι νέοι να μη μαθαίνουν, για να μην παραδειγματίζονται...

Δημήτρης ΣΕΡΒΟΣ