Τις πύλες του θα ανοίξει και πάλι το "Μουσείο Θεόφιλου" στη Βαριά Μυτιλήνης. Μετά την αναγκαστική μετακόμιση των έργων του Θεόφιλου από το Μουσείο στη Δημοτική Πινακοθήκη, πριν δύο περίπου χρόνια, οι 86 δημιουργίες του "αλαφροϊσκιωτου" μεγάλου μας ζωγράφου επιστρέφουν στο χώρο που επί 30 χρόνια τις φιλοξένησε. Επιστρέφουν - ίσως και τον επόμενο μήνα - στο ειδυλλιακό προάστιο της Μυτιλήνης "Βαριά", μέσα στον απέραντο ελαιώνα.

Το "Μουσείο Θεόφιλου", όνειρο του Στρατή Ελευθεριάδη (Τεριάντ), πραγματοποιήθηκε με δαπάνες του το 1965, σε σχέδια του Λέσβιου αρχιτέκτονα Γ. Γιαννουλέλλη.Τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπιζε το Μουσείο, λόγω των ρηγματώσεων που παρουσίαζε τα τελευταία χρόνια, ήταν η αιτία της αναγκαστικής μεταφοράς των έργων, το 1994, στη Δημοτική Πινακοθήκη.Η ενέργεια αυτή πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Δήμου Μυτιλήνης, μέχρι να λυθούν τα στατικά και δομικά προβλήματα του "Μουσείου Θεόφιλου".

Το πρόβλημα των ρηγματώσεων στον τοίχο του Μουσείο δεν παρουσιάστηκε ξαφνικά. Και στο παρελθόν - τα τελευταία οκτώ περίπου χρόνια - χρειάστηκαν έργα αντιστήριξης. Ομως, τα τελευταία χρόνια, τα προβλήματα οξύνθηκαν και παρατηρήθηκε υποχώρηση του εδάφους.

"Το "Μουσείο Θεόφιλου", αντιμετώπιζε το πρόβλημα της κατάρρευσης", μας λέει ο δήμαρχος Μυτιλήνης, Θ. Χοχλάκας."Υπήρχαν δύο λύσεις: της κατεδάφισης, ή της στερέωσης.Ομως, δεν μπορούσε να γίνει από την αρχή ένα καινούργιο κτίριο. Διότι, αφ' ενός η ιδιοκτησία του Μουσείου, η ιδιοκτησία του δήμου δηλαδή, είναι μόνο αυτό καθ' αυτό το κτίσμα, δηλαδή 200 τετραγωνικά μέτρα. Κατά συνέπεια δεν ήταν δυνατόν να βγει άδεια για να οικοδομηθεί νέο κτίριο. Αφ' ετέρου, είναι η περιοχή, που έχει χαρακτηριστεί σαν περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, στην οποία δεν μπορούν να γίνουν παρεμβάσεις και να χτιστεί με άλλη μορφή νέο Μουσείο.Ολοι αυτοί οι λόγοι ήταν απαγορευτικοί στο να γκρεμιστεί το Μουσείο και να χτιστεί εξαρχής".

Τις απόψεις που υπήρχαν για το μέλλον του Μουσείου, μελέτησε καταρχήν ο καθηγητής του Πολυτεχνείου, κύριος Αναγνωστόπουλος.Σύμφωνα με την άποψή του το κτίριο παρουσίαζε σοβαρά στατικά και εδαφολογικά προβλήματα και πρότεινε την κατεδάφισή του.

"Αυτή την άποψη την είχα και εγώ", μας λέει ο δήμαρχος Μυτιλήνης, "γιατί όταν φτιάχνεις ένα καινούργιο Μουσείο σημαίνει ότι το κάνεις πιο ολοκληρωμένο, δημιουργείς βοηθητικούς χώρους που εξυπηρετούν περισσότερες ανάγκες. Γενικά, γίνεται περισσότερο λειτουργικό. Ομως για τους λόγους που ανέφερα στην αρχή, δεν μπορούσαμε να προχωρήσουμε στη λύση της κατεδάφισης. Ο δρόμος λοιπόν της στερέωσης, της παρέμβασης που κάναμε, ήταν μονόδρομος.Προχωρήσαμε σ' αυτή τη λύση και σήμερα έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί όλες αυτές οι στατικές εργασίες, οι υποστυλώσεις κλπ. και βρισκόμαστε στο στάδιο της αντιμετώπισης των ηλεκτρομηχανολογικών ζητημάτων. Ελπίζουμε ότι σύντομα - ίσως και τον επόμενο μήνα - τα έργα του Θεόφιλου, τα οποία φιλοξενούνται αυτή τη στιγμή στη Δημοτική Πινακοθήκη, θα μεταφερθούν στο φυσικό τους χώρο".

Στις εδαφολογικές μελέτες που πραγματοποιήθηκαν συνεργάστηκαν και γεωλόγοι, ενώ, οι μελέτες για τα ηλεκτρομηχανολογικά και τα οπτικοακουστικά θέματα έγιναν από συνεργάτες υπαλλήλους του Δήμου Μυτιλήνης. Δεν πραγματοποιήθηκε καμία διαρίθμηση στο εσωτερικό του Μουσείου και το αρχιτεκτονικό σχέδιό του δεν άλλαξε, αφού οι αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις έγιναν μόνο στον περιβάλλοντα χώρο.

Οσον αφορά στην οικονομική ενίσχυση των εργασιών από το υπουργείο Πολιτισμού, οι επαφές που είχε ξεκινήσει ο δήμος με το ΥΠΠΟ επί υπουργίας Μελίνας Μερκούρη και Θ. Μικρούτσικου, δε βρήκαν καμία ανταπόκριση και δεν "έτυχαν" απάντησης.Ετσι, η χρηματοδότηση των εργασιών που πραγματοποιήθηκαν στο Μουσείο έγινε από την Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης Λέσβου (20 εκατομμύρια δραχμές), από την κυρία Τεριάντ (10 εκατομμύρια) και τα υπόλοιπα - 20 περίπου εκατομμύρια - παραχωρήθηκαν από το δήμο.

Ηλιάνα ΜΟΡΤΟΓΛΟΥ