Ηταν κάτι παραπάνω από φυσικό. Το κλοτσοσκούφι ανάμεσα στις διάφορες ομάδες του κυβερνώντος κόμματος, στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, δε θα μπορούσε παρά να συνοδευτεί από κύματα και χειμάρρους υποκρισίας εις βάρος των εργαζομένων - όλων των εργαζομένων - της χώρας.

Υποκρισία, που, μέσα από τις τοποθετήσεις κυρίως των επώνυμων ομιλητών, προσέλαβε διαστάσεις ανοιχτής πρόκλησης, αφού η ...χώνευση των λεγομένων τους απαιτεί πλήρη λήθη και εθελοτυφλία. Οχι για το χτες και το προχτές ή για το μακρινό παρελθόν, αλλά για το ίδιο το σήμερα. Από το ίδιο το παρόν της ασκούμενης πολιτικής, που παντοιοτρόπως - ανεξάρτητα από τις τωρινές ομαδοποιήσεις - όλοι τους, μέχρι και τον τελευταίο, υιοθέτησαν, υπερψήφισαν, υπερασπίστηκαν και στήριξαν.