Εκ πρώτης όψεως η εικόνα αυτή φαίνεται να είναι αληθινή, να αποδίδει την πραγματικότητα. Πρόκειται, όμως, για εικόνα επιφανειακή και σε μεγάλο βαθμό παραπλανητική.

Τα "δύο κόμματα" υπάρχουν στο ΠΑΣΟΚ κυρίως, ή μόνο, στη διαμάχη για τη μοιρασιά της εξουσίας. Δύο κόμματα εμφανίζονται, και μάλιστα έντονα, όταν τίθεται ανοιχτά το ζήτημα ποιος θα αναλάβει την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος και θα διαχειριστεί την εξουσία.

Η εικόνα "των δύο κομμάτων" αποδυναμώνεται αισθητά έως εξαφανίζεται, όταν θέσει κάποιος το εύλογο ερώτημα "ποιες είναι οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές τους". Τότε αντί για δύο κόμματα εμφανίζεται ένα και μάλιστα με μεγάλη συσπείρωση στις γραμμές του.

***

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε κομματικά σώματα, όπως συνεδριάσεις ΚΕ, συνδιασκέψεις, συνέδρια, τα "δύο κόμματα" πλειοδοτούν σε φιλολαϊκές διακηρύξεις, σε "κοινωνική ευαισθησία", σε πατριωτικές κορόνες, κοκ. Οποιος άκουγε χτες την ομιλία του Κ. Σκανδαλίδη και λιγότερο του Κ. Σημίτη, και τους έκρινε μόνο από αυτές, τότε σίγουρα θα εντυπωσιαζόταν από τη δημοκοπική φρασεολογία των αναλύσεων και των διαπιστώσεων που έκαναν. Πρόκειται για τη γνωστή μέθοδο της παραπλάνησης, καλλιέργειας ψεύτικων ελπίδων και του εγκλωβισμού των μελών και των οπαδών αυτών των ομάδων.

Ομως, όλον τον υπόλοιπο καιρό όλα αυτά τα ωραία λόγια ξεχνιούνται και αυτό που κυριαρχεί είναι η εκπληκτική συμφωνία και η πειθαρχία των "δύο κομμάτων" στην εφαρμογή των πλέον αντιλαϊκών επιλογών.

Η εικόνα όμως αυτή, των "δύο κομμάτων", δε φαίνεται να εξυπηρετεί τους επιδιωκόμενους στόχους της κυβέρνησης Σημίτη. Με τέτοια εικόνα, εικόνα δύο ισοδύναμων περίπου κομμάτων εντός του ΠΑΣΟΚ, μια εικόνα "διαρχίας", δε βοηθά την κυβέρνηση να φέρει σε πέρας την αποστολή που της έχει ανατεθεί: Την αποτελεσματική υλοποίηση προωθημένων αντιλαϊκών επιλογών.

Χρειάζεται μια νέα αναδιάταξη δυνάμεων στο κυβερνών κόμμα, μια ισχυρή εξουσία και κυβέρνηση που θα είναι σε θέση να επιβάλει την πολιτική της χωρίς ταλαντεύσεις, παλινωδίες και αντιδράσεις.

Την ανάγκη αυτή διαπιστώνουν πρώτοι και καλύτεροι οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ και της οικονομικής ολιγαρχίας. Ο δε πρωθυπουργός ήταν πολύ σαφής, όταν εξηγούσε γιατί και πώς πρέπει να εφαρμοστεί η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης: "Οποιο κι αν είναι το κόστος, όσες και αν χρειάζονται θυσίες, όσο επώδυνη και αν είναι η αναγκαία οικονομική πολιτική, δεν έχουμε το δικαίωμα να ταλαντευτούμε, ούτε να υποχωρήσουμε, ούτε να συμβιβαστούμε".

Είναι φανερό ότι σε μια τέτοια πορεία πλεύσης ο Κ. Σημίτης πρέπει να επιτύχει τη μεγαλύτερη δυνατή συγκέντρωση δυνάμεων στην κυβέρνηση και στο κόμμα, ώστε να επιτευχθεί η εφαρμογή ιδιαίτερα σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Δυνάμεων αφοσιωμένων και αποφασισμένων στην πολιτική που έχει χαράξει και υλοποιεί.

Με άλλα λόγια ο Κ. Σημίτης επιχείρησε χτες να δώσει αποφασιστική ώθηση στο ΠΑΣΟΚ στην κατεύθυνση που επιθυμεί το Διευθυντήριο των Βρυξελλών. Ο πρωθυπουργός προσπαθεί να παίξει το ρόλο "οχήματος", που θα σύρει το κόμμα του στην προδιαγραμμένη πορεία. Τα μεγάλα αφεντικά επιθυμούν διακαώς να ξεπεράσει τα προβλήματά του το σημερινό πολιτικό σύστημα και να προχωρήσει περισσότερο αποφασιστικά στην πολιτική που έτσι και αλλιώς συμφωνούν.

***

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Η εντύπωση των "δύο κομμάτων στη συσκευασία του ενός", που έδωσε η πρώτη μέρα του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, είναι επιφανειακή και σε μεγάλο βαθμό παραπλανητική