Βιασύνες...
Ορους... μετεκλογικής συνεργασίας θέτει ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ, Δημήτρης Τσοβόλας, χωρίς καν να υπάρχουν ενόψει εκλογές, αποσαφηνίζοντας όμως με τον τρόπο αυτό ακόμα περισσότερο τις πολιτικές "βλέψεις" του κόμματός του. Στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε προχτές, ενόψει της Α Ιδρυτικής Συνδιάσκεψης του ΔΗΚΚΙ, που θα γίνει το Σαββατοκύριακο στο κλειστό γήπεδο του Περιστερίου, επανέλαβε τις εκτιμήσεις του για ρήξεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, εντάσσοντας αυτές στα πλαίσια της οικοδόμησης ενός νέου πολιτικού σκηνικού, που προωθούν κάποιοι (άγνωστοι;) "εξωθεσμικοί παράγοντες στην Ελλάδα και το εξωτερικό".
Παράλληλα, συγκεκριμενοποίησε το διακαή πόθο του να αποτελέσει μία ακόμα εναλλακτική λύση σε όλη αυτή τη διαδικασία, θέτοντας όρους "μετεκλογικής συνεργασίας". Ως κυρίαρχους ανέφερε την ανάγκη για μια κυβέρνηση με ενισχυμένο "κοινωνικό πρόσωπο", καθώς και τη "διαφάνεια στα δημόσια έργα". Είναι κάτι παραπάνω από εμφανής ο αόριστος χαρακτήρας αυτών των "όρων", αφού κοσμούν το πολιτικό λεξιλόγιο τόσο της σημερινής κυβέρνησης, όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χωρίς βέβαια να χαρακτηρίζουν την πρακτική τους.
***
Δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει ότι και τα δύο ζητήματα είναι σήμερα μεγάλης πολιτικής σημασίας και απασχολούν τους εργαζόμενους και το λαό, ούτε όμως και να μην επισημάνει το ότι ακριβώς για το λόγο αυτό προσφέρονται ως αντικείμενο δημαγωγικής εκμετάλλευσης. Αυτά, χωρίς να υπεισέλθουμε στο ότι για τα συγκεκριμένα ζητήματα ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ έχει δώσει στο παρελθόν τα... "διαπιστευτήρια" του, στους εργαζόμενους, ως οικονομικός υπουργός και στέλεχος μιας κυβέρνησης του πρόσφατου παρελθόντος, που μόνο για... διαφάνεια δεν μπορεί να υπερηφανεύεται.
***
Είναι φανερό ότι το κόμμα του Δημήτρη Τσοβόλα βρίσκεται μπροστά στην πόρτα του "νέου (ή παλιού;) πολιτικού σκηνικού" κι επιθυμεί να μπει χρησιμοποιώντας ως "κλειδί" τη λαϊκή δυσαρέσκεια που διογκώνουν η παρατεινόμενη, "συγκλιτική" λιτότητα και η πολιτική υποταγής στα κάθε λογής "διαπλεκόμενα" συμφέροντα που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση. Ομως, ο κόσμος έχει και μνήμη και κρίση...
Γ.Λ.