Το 90% της κοινής γνώμης αποδοκιμάζει την πολιτική της κυβέρνησης στο πρόβλημα της ανεργίας! Το στοιχείο παρουσίασε προχτές σε συνέντευξη Τύπου η ΓΣΕΕ, βάσει δημοσκόπησης που έκανε για λογαριασμό της η ΔΗΜΕΛ. Η ίδια έρευνα κατέγραψε μια σειρά ακόμα από ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως ότι η ανεργία ιεραρχείται πια ως το κεντρικό πρόβλημα που απασχολεί τον κόσμο. Οτι ο μέσος όρος της ανεργίας σήμερα είναι στους 12 μήνες, δηλαδή, στα όρια αυτού που λέμε "μακρά ανεργία", στην οποία βιώνει πλέον η πλειοψηφία των ανέργων, σύμφωνα και με τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας. Και ακόμα, ότι το 35ωρο χωρίς μείωση αποδοχών προβάλλεται σήμερα, από τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης, ως μέτρο για την αντιμετώπιση του εφιάλτη, ενώ θεωρείται σωστό μέτρο και από ένα μεγάλο μέρος επιχειρήσεων (40%), κύρια μικρών.

Ως εδώ καλά. Εννοούμε ότι καλώς η ΓΣΕΕ έλαβε την πρωτοβουλία να παρουσιάσει μια ακόμα έρευνα και να φωτίσει παραπέρα το υπ' αριθμόν 1 πρόβλημα του σύγχρονου εργαζόμενου, της ελληνικής κοινωνίας, και όχι μόνο. Από κει και πέρα, όμως, τι γίνεται; Πόσο παίρνει η ίδια η ΓΣΕΕ υπόψη της, στην τακτική και τη στάση της απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, τα αποτελέσματα αυτά; Τι κάνει για να ξεφύγει από τις απλές διαπιστώσεις και καταγραφές, ώστε να μπει το θέμα της αντιμετώπισης της ανεργίας και της προστασίας των ανέργων στην πρώτη γραμμή της πάλης του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος; Πόσο και πώς προβάλλει το 35ωρο, χωρίς μείωση αποδοχών, ως το άμεσο αίτημα αιχμής, που βεβαίως δε θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας, αλλά θα το μετριάσει δραστικά, σύμφωνα και με τις δικές της πρόσφατες μελέτες; Πόσο και πώς φροντίζει για την ανάπτυξη κοινωνικών συμμαχιών πάνω σ' αυτό το θέμα, στο βαθμό που διαπιστώνεται ότι πράγματι υπάρχει το σχετικό έδαφος;

Απαντήσεις στα ερωτήματα δίνει η ίδια η τακτική της Συνομοσπονδίας, όπως αυτή χαράζεται με ευθύνη της πλειοψηφίας της. Και ειδικότερα, η στάση της απέναντι στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση, υποτίθεται, της ανεργίας. Ενα νομοσχέδιο ψευδεπίγραφο, αφού δεν έρχεται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, αλλά να θεσμοθετήσει μέτρα και πολιτικές που παίρνονται χρόνια τώρα και που έχουν αποδειχθεί - εκτός των άλλων - εντελώς αναποτελεσματικές. Ενα νομοσχέδιο, που έρχεται να αφαιρέσει και την ελάχιστη κοινωνική προστασία από τον άνεργο, καταργώντας ουσιαστικά το επίδομα ανεργίας και μετατρέποντάς το σε πριμοδότηση των εργοδοτών. Ενα νομοσχέδιο βαθιά ανήθικο, που "μπουκώνει" τους εργοδότες με τα χρήματα του ΟΑΕΔ, δηλαδή, με εισφορές εργαζομένων που κρατούνται για τη δική τους προστασία από την ανεργία. Ενα νομοσχέδιο, που φτάνει ακόμα και να απαλλάσσει τους εργοδότες από τα βάρη της κοινωνικής ασφάλισης νέων εργατών, βάζοντας κυριολεκτικά μια βραδυφλεγή βόμβα στα ίδια τα θεμέλια του ασφαλιστικού συστήματος. Και όμως, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συναινεί στην ουσία αυτού του νομοθετικού εκτρώματος. Διαφωνεί απλώς και ζητά επαναδιατύπωση του άρθρου του νομοσχεδίου που αναφέρεται στις ασφαλιστικές εισφορές, αλλά αντιπροτείνει να πριμοδοτούνται οι εργοδότες με τα ίδια ποσά, αλλά με άλλη μορφή! Αυτή η τακτική, βεβαίως, καμιά σχέση δεν έχει με την ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας, ούτε με τη λειτουργία μιας κορυφαίας συνδικαλιστικής οργάνωσης, που στοιχειωδώς θέλει να ανταποκρίνεται στο ρόλο της. Είναι τακτική "γέφυρας" στους αντεργατικούς σχεδιασμούς, που κάνει τη συγκεκριμένη πλειοψηφία υπόλογη απέναντι στους εργάτες και τους άνεργους.