Ο σουσουδισμός, η διγλωσσία, ο λαϊκισμός και η υποκρισία είναι συνώνυμα του πασοκικού "σοσιαλισμού", όπως αποδείχτηκε στις δυόμισι τετραετίες διακυβέρνησης της χώρας. Η αντίληψή του για το κράτος είναι τόσο θολή όσο και η ιδεολογία του (αν μπορεί κανείς να πει ότι υπάρχει κάτι τέτοιο σ' αυτό το χώρο). Από το σημείο αυτό μέχρι να χρησιμοποιεί κατά πώς το βολεύει τα διάφορα θεσμικά όργανα πάει πολύ. Δεν πέρασε πολύς καιρός που η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ χρησιμοποίησε το κύρος (;) του Συμβουλίου της Επικρατείας, για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα με το σκάνδαλο διαρκείας στο Πάρκο Ελευθερίας, από τον μεγαλοεκδότη Λαμπράκη και τους γαλαζοπράσινους υποστηριχτές του. Την προηγούμενη βδομάδα, επειδή δεν του άρεσε η απόφαση για τους συντελεστές δόμησης, ξεσπάθωσε μ' όλους όσοι αμφισβητούν τις οικολογικές του ευαισθησίες, συμπληρώνοντας, αν καταγράψαμε σωστά, ότι δε δέχεται μαθήματα από κανέναν στο τομέα αυτό. Ομως οι οικολογικές ευαισθησίες ενός πολιτικού προσώπου κρίνονται από τα έργα του. Κι όλα όσα έγιναν επί θητείας του (Σπάτα, ΦΙΞ, ΜΕΤΡΟ, Μέγαρο Μουσικής, παρολίγο Φλοίσβος, λεωφόρος Υμηττού κ.ά.) μόνο φιλοπεριβαλλοντικό προφίλ δεν του δίνουν. Εκτός κι εννοεί τα δημοσιοσχεσίτικα δημοσιεύματα μιας σειράς (και) κρατικοδίαιτων δημοσιογράφων. Οσο για τα μαθήματα, ποτέ δεν έβλαψαν κανέναν.

Απόγευμα στην Ομόνοια. Νέφος και ζέστη. Ο κόσμος βιαστικός να γυρίσει σπίτι του ή να τελειώσει τις δουλιές του. Αρχές της οδού Αθηνάς, οι γνωστές φιγούρες των χρηστών ηρωίνης που συχνάζουν στην περιοχή. Εικόνα τραγική. Το βαποράκι κλείνει τις τελευταίες λεπτομέρειες για τις δόσεις θανάτου που θα τους πουλήσει. Επειτα από λίγο βγάζει το κινητό από την τσέπη για να πάρει τις τελευταίες εντολές από το αφεντικό. Λίγο παρακάτω όργανα της τάξης έκαναν ελέγχους σε δικυκλιστές γιατί δε φορούσαν κράνος! Ομορφος κόσμος, ηθικός.

Οταν οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι ασχολούνται μ' ένα τόσο σοβαρό θέμα, αφήνοντας άλλα πιασάρικα όπως το εκλογικό σύστημα, οι αρμοδιότητες του Προέδρου Δημοκρατίας, η αναθεώρηση του Συντάγματος κτλ, δείχνει αν μη τι άλλο τη συνειδητοποίηση της επικρατούσας κατάστασης, που κάθε άλλο παρά ρόδινη είναι. Ο Θ.Π. ξεκινά με μια γενική εισαγωγή πάνω στην ιστορική εξέλιξη του δικαίου της προστασίας του περιβάλλοντος στην Ελλάδα και την ΕΕ κι αφού ορίσει το πεδίο εφαρμογής του, αναφέρεται στις πηγές και τα κύρια χαρακτηριστικά του. Στο δεύτερο μέρος - που είναι και το πιο ενδιαφέρον - υπάρχει ανάλυση για την προστασία του περιβάλλοντος σε επιμέρους τομείς, τη γενική προστασία, την εξέλιξη της νομολογίας, την κοινοτική πολιτική και το δίκαιο του περιβάλλοντος σε δώδεκα ευρωπαϊκές χώρες. Ανεξάρτητα από τη θέση που παίρνει καθένας και ουσιαστικά την οπτική που παρακολουθεί τα δρώμενα, η γνώση της υπάρχουσας νομοθεσίας - αν και αυτή έχει καθαρά ταξικό χαρακτήρα - είναι χρησιμότατη. Είτε για να τη χρησιμοποιούμε, είτε για να πιέζουμε στις σωστές κατευθύνσεις που πρέπει να ανατραπεί.