Με τη λήξη της εκκοκκιστικής περιόδου 1995/96, η ίδια η πραγματικότητα ήρθε να αποκαλύψει την ολέθρια πολιτική που ακολουθήθηκε συνολικά στο βαμβάκι και την οποία καλούνται να πληρώσουν με τον χειρότερο τρόπο οι βαμβακοπαραγωγοί. Η παραγωγή σύσπορου βαμβακιού, όπως φαίνεται, έφτασε τους 1.356.000 τόνους και με την αναπροσαρμογή βάρους εκτιμάται να φτάσει τους 1.370.000 τόνους. Ετσι, με βάση το πλαφόν των 1.130.000 τόνων (850.000 για την Ελλάδα και 270.000 για την Ισπανία) και με παραγωγή στην Ισπανία 101.000 τόνους, οι παραγωγοί δε θα πάρουν ούτε δραχμή από επιστροφή συνυπευθυνότητας, ενώ η μέση τιμή παραγωγού, όπως δήλωσε και οίδιος ο υπουργός Γεωργίας, θα πέσει στις 245 δραχμές το κιλό από 293 που ήταν πέρσι. Δηλαδή, οι παραγωγοί θα εισπράξουν κατά μέσο όρο ένα πενηντάρικο το κιλό λιγότερο!

Το κακό δε φαίνεται όμως να σταματά εδώ, αφού τα πράγματα προδιαγράφονται ακόμα χειρότερα για τη νέα καλλιεργητική περίοδο. Η Ισπανία, όπου φέτος έπεσαν βροχές, δηλώνει ότι θα εξαντλήσει την ποσόστωσή της και θα έχει παραγωγή 300.000 τόνους σύσπορου βαμβακιού. Ετσι, χωρίς να αυξηθεί περαιτέρω η ελληνική παραγωγή, εκτιμάται ότι η μέση τιμή για τους Ελληνες βαμβακοκαλλιεργητές, κατά την περίοδο 1996/97, θα είναι γύρω στις 220 δραχμές το κιλό. Ομως, δεν αποκλείεται η τιμή να πέσει και σε ακόμα πιο χαμηλά επίπεδα, αφού τα καλλιεργήσιμα στρέμματα με βαμβάκι αναμένεται να αυξηθούν κι άλλο φέτος, γιατί, εκτός των άλλων, από τις συνεχείς βροχοπτώσεις σε πολλές περιοχές της χώρας δεν έγινε δυνατή η σπορά τεύτλων και πολλοί τευτλοκαλλιεργητές, αναμένεται να στραφούν αναγκαστικά στο βαμβάκι.

Οπως και να 'χουν τα πράγματα πάντως, γεγονός είναι ότι και το τελευταίο "καταφύγιο" για τους αγρότες - το βαμβάκι - που άφησε τελευταίο πίσω της η νέα ΚΑΠ, δεν υπάρχει πια και η δυναμική αυτή καλλιέργεια οδηγείται στο δρόμο της συρρίκνωσης. Η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ έφραξε και τη μοναδική διέξοδο για τους Ελληνες αγρότες, οι οποίοι βρίσκονται κυριολεκτικά πλέον σε τέλμα, αφού δεν έχουν τι άλλο να καλλιεργήσουν και να βγάλουν ένα ικανοποιητικό εισόδημα. Για παράδειγμα, στο καλαμπόκι, τα 2.115.000 στρέμματα που καλλιεργήθηκαν το 1994 έπεσαν στα 1.500.000 το 1995. Από την άλλη, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας, αντί να αναλάβει τις ευθύνες για την κυβερνητική πολιτική που ακολουθήθηκε και για το "μοίρασμα" κοροϊδίας στους αγρότες, αναφορικά με το βαμβάκι, ζητά τώρα τη μείωση της βαμβακοκαλλιέργειας και καλεί τους παραγωγούς να στραφούν σε άλλες πιο προσοδοφόρες καλλιέργειες, χωρίς ωστόσο να τους πει συγκεκριμένα ποιες.

Κι ενώ η περίοδος σποράς του βαμβακιού ξεκινάει, στο υπουργείο Γεωργίας αντί να χαραχτεί πολιτική για τη στήριξη και ανάπτυξη της βαμβακοκαλλιέργειας, δεδομένου ότι ΕΕ είναι ελλειμματική στο προϊόν αυτό, οι σκέψεις και εισηγήσεις που υπάρχουν κινούνται, σύμφωνα με πληροφορίες, στην κατεύθυνση της μείωσης της καλλιέργειας βαμβακιού, ώστε να εισπράττεται ολόκληρη η επιδότηση! Εδώ υπάρχουν διάφορα σενάρια όπως: Της δημιουργίας ζωνών καλλιέργειας. Της επιδότησης μιας ορισμένης ποσότητας παραγόμενου βαμβακιού ανά παραγωγό, ακόμα και το ενδεχόμενο να οριστούν ατομικές ποσοστώσεις για τους βαμβακοκαλλιεργητές.

Κώστας ΔΕΤΣΙΚΑΣ