Εικόνα 1

Τα θύματα των τροχαίων υποφέρουν με τα ακόλουθα συμπτώματα: Προβλήματα ύπνου: 49%, κεφαλαλγίες: 55%, αγωνιώδεις εφιάλτες: 41%, γενικά προβλήματα υγείας: 58%. Ασήμαντη ελάττωση συμβαίνει μετά τα τρία χρόνια, ένδειξη μακροχρόνιας αν όχι μόνιμης ιατρικής πάθησης.

Εικόνα 2

Μια μεγάλη αναλογία συγγενών θανόντων και αναπήρων θυμάτων, καθώς και των ιδίων των αναπήρων υποφέρουν από ψυχολογικές διαταραχές. Η χειρότερη κατάσταση είναι αυτή των συγγενών του θανόντος. Μετά τα τρία πρώτα χρόνια 72% χάνουν το ενδιαφέρον για καθημερινές δραστηριότητες, όπως επαγγελματική εργασία, δουλιές του σπιτιού, μαγείρεμα ή μελέτες, 70% υποφέρουν από δυσκολία στην οδήγηση, 49% υποφέρουν από απώλεια αυτοπεποίθησης, 46% έχουν μελαγχολία, 27% φοβίες, 35% διαταραχές φαγητού, 78% θυμό και 71% μνησικακία. Μετά τα τρία χρόνια αυτοί οι αριθμοί κατά μέσον όρο ελαττώνονται μόνον κατά δέκα ποσοστιαίες μονάδες, ένδειξη μακροχρόνιας και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και μόνιμης διαταραχής. Ιδιαίτερα οι τάσεις αυτοκτονίας ελαττώνονται μόνο από 37% σε 26%, αφήνοντας μια τεράστια αναλογία συγγενών σε ακραία αγωνία.

Εικόνα 3

Οι συγγενείς θανόντων είναι και πάλι οι χειρότερα προσβεβλημένοι - 70% - σε προβλήματα σχέσεων, δυσκολίες στην επικοινωνία και σεξουαλικά προβλήματα. Το ποσοστό για τους συγγενείς αναπήρων θυμάτων είναι 40% και για τους ίδιους τους ανάπηρους 50%. Μετά από τρία χρόνια αυτά τα προβλήματα δε μειώνονται, όπως θα προσδοκούσε κάποιος, αλλά χειροτερεύουν για κάθε κατηγορία κατά πέντε μονάδες περίπου.

Εικόνα 4

Περίπου το 50% των συγγενών των θυμάτων και τα ίδια τα θύματα δηλώνουν ότι για εκτεταμένη περίοδο καταναλώνουν περισσότερα ψυχοτρόπα προϊόντα, όπως ηρεμιστικά, υπνωτικά χάπια, νικοτίνη, αλκοόλ και άλλα ναρκωτικά φάρμακα, απ' ό,τι πριν το περιστατικό. Εάν η κατανάλωση αυτών των προϊόντων συνοδεύεται με οδήγηση, τότε αυτή θα είναι πολύ πιθανόν αιτία ατυχήματος και αυτό δημιουργεί φαύλο κύκλο.

Εικόνα 5

Σχέδια για το μέλλον φαίνεται αδύνατο να γίνουν για 68% των συγγενών των θανόντων θυμάτων τα πρώτα τρία χρόνια. Μετά από αυτή την περίοδο, το 59% παραμένει σε αυτή την κατάσταση. Για τους συγγενείς των αναπήρων οι προσδοκίες είναι λίγο καλύτερες. Οπως και αλλού, οι ίδιοι οι ανάπηροι είναι λιγότερο απαισιόδοξοι.

Εικόνα 6

Η μεγαλύτερη δυσαρέσκεια εκφράζεται με την αντιμετώπιση των ποινικών ενεργειών: 89% των οικογενειών των θανόντων και 68% των αναπήρων θυμάτων εκτιμούν ότι δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη στην περίπτωσή τους, 75% και 61%, αντίστοιχα, εκτιμούν ότι οι κατηγορίες δεν ήταν δίκαιες.

Εικόνα 7

Εκτεταμένα παράπονα υπάρχουν με τις ασφαλιστικές εταιρίες. Περίπου 80% των οικογενειών δεν είναι ικανοποιημένες είτε με τους όρους συμφωνίας με τις ασφαλιστικές εταιρίες είτε με την αποζημίωση που προσφέρθηκε σε αυτές. Περίπου 60% παραπονείται για την αναγκαστική ιατρική εξέταση που απαιτούν οι ασφαλιστικές εταιρίες.

Εικόνα 8.

Η πλειοψηφία του 95% των οικογενειών θεωρούν επιθυμητό να διορίσουν ένα δικηγόρο υπεύθυνο για τα αστικά συμφέροντα των θυμάτων ή των οικογενειών τους, αμέσως μετά το περιστατικό. Για το 33% το ποσό της αμοιβής των δικηγόρων είναι υπέρογκο.