Η κατάληψη της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ είναι ο ευδιάκριτος πλέον στόχος του πρωθυπουργού, Κ. Σημίτη, στο συνέδριο του κόμματος τον προσεχή Ιούλη. Με σταθερά και καλά μελετημένα βήματα, αλλά και τον "αέρα" που του δίνουν τα φανερά και μυστικά όπλα του, ο Κ. Σημίτης δε δίνει ιδιαίτερη σημασία στις αντιδράσεις των εσωκομματικών αντιπάλων του και προετοιμάζεται να "ολοκληρώσει" την κυριαρχία του στο κυβερνών κόμμα, η αρχή της οποίας έγινε στις 18 του Γενάρη με την εκλογή του στη θέση του πρωθυπουργού.

Προς τα έξω ο Κ. Σημίτης επιχειρεί να συγκαλύψει τις επιδιώξεις του με διάφορες "εκσυγχρονιστικές" περικοκλάδες, αλλά οι συνεργάτες του, τόσο κατ' ιδίαν, όσο και δημόσια, δε διστάζουν να διατυμπανίζουν τις προθέσεις του και να καλλιεργούν διάφορα διλήμματα, τα οποία αναπαράγουν στη συνέχεια οι φιλο-Σημιτικές εφημερίδες. Διλήμματα, τα οποία ενόψει του συνεδρίου παίρνουν τη μορφή εκβιασμών "ή με ψηφίζετε ή παραιτούμαι και πάμε για εκλογές".

Παράλληλα, ο πρωθυπουργός έχει καταστήσει σαφές ότι δεν επιθυμεί τη θεσμοθέτηση της "διαρχίας" - άλλο πρόσωπο πρωθυπουργός, άλλο πρόεδρος ή αντιπρόεδρος με εξουσίες του κόμματος - γιατί, όπως όψιμα ανακάλυψε, ελλοχεύει ο κίνδυνος της διάσπασης.

Η επίδειξη δύναμης από την ομάδα που στηρίζει τον πρωθυπουργό σε αυτή τη φάση έχει βέβαια ως προφανή στόχο να αποδυναμώσει τους εσωκομματικούς αντιπάλους και να ενισχύσει τις θέσεις του στον κομματικό μηχανισμό ως την κοινωνία. Δεν αποκλείεται όμως λίγο πριν το συνέδριο, αν εκτιμήσει ότι δεν έχει διασφαλισμένη την πλειοψηφία που απαιτείται, να προχωρήσει σε "συμβιβασμό" με τους αντιπάλους του και να αποδεχτεί ορισμένες από τις θέσεις του, τις οποίες φροντίζει ο ίδιος να μην απορρίπτει δημόσια.

Πού στηρίζεται όμως αυτή η σιγουριά και η εικόνα της "ήρεμης δύναμης" που εκπέμπει ο Κ. Σημίτης; Ποια "όπλα" έχει στη διάθεσή του;

- Στην απλόχερη στήριξη που του παρέχει η οικονομική ολιγαρχία και την "εμπιστοσύνη", με την οποία τον περιβάλουν τα "αφεντικά των ΜΜΕ".Οπως επανειλημμένα έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα οι εκπρόσωποι των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων αντιμετωπίζουν τον Κ. Σημίτη, ως τον "άνθρωπό τους". Μέχρι στιγμής δεν έχει διαψεύσει τις "προσδοκίες" και τις ελπίδες, που δημιουργήθηκαν από την εκλογή του, ενώ πασχίζει φιλότιμα να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει για την προώθηση των συμφερόντων τους. Η στάση αυτή εμπιστοσύνης δε σημαίνει βέβαια ότι θα αφήσουν "ανεξέλεγκτη" την κυβέρνηση Σημίτη ή θα σταματήσουν τις πιέσεις για να επιταχυνθούν οι ρυθμοί για την υλοποίηση αυτών που τους έχει "υποσχεθεί". Είναι ενδεικτική από αυτή την άποψη η έντονη αντίδραση του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητήριου Αθηνών (ΕΒΕΑ), με την οποία εξαπολύονταν βολές κατά της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Σημίτη. Δεν πρόλαβε να "παρεκκλίνει" ελάχιστα η κυβέρνηση με τον Ε. Γιαννόπουλο να ψελλίζει κάτι για πλαφόν στο ωράριο καταστημάτων και να παρθούν κάποιες "αρνητικές" αποφάσεις για τα καζίνο και οι εκπρόσωποι των επιχειρηματιών κατακεραύνωσαν την κυβέρνηση ότι "διαψεύδει τις ελπίδες που είχαν δημιουργηθεί με την εκλογή Σημίτη" (!). Βέβαια, η κυβέρνηση έσπευσε να διορθωθεί και να ανακαλέσει τα περί ωραρίου, ενώ δεν υπάρχει αμφιβολία και θα "συμμορφωθεί" και στα υπόλοιπα αιτήματα.

- Στο πλευρό του Κ. Σημίτη έχουν ταχθεί τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ, οι οποίοι αμέσως έλαβαν σαφή δείγματα υποτέλειας και υποταγής από την κυβέρνησή του, τόσο με την κρίση στα Ιμια και το ταξίδι στην Ουάσιγκτον όσο και με τη Διακυβερνητική Διάσκεψη.Οι "ισχυροί προστάτες" του Κ. Σημίτη δεν παρέχουν μόνο τη στήριξή τους στο πρόσωπό του, αλλά επιτίθενται στους εσωκομματικούς αντιπάλους του. Είναι χαρακτηριστικό το άρθρο της "Wall Street Journal", την περασμένη βδομάδα, με το οποίο εξαπέλυε σφοδρή επίθεση στην "τριτοκοσμική" αντίληψη του υπουργού Εθνικής Αμυνας Γερ. Αρσένη,για αμυντικές συμφωνίες με χώρες που έχουν προβλήματα με την Τουρκία, όπως η Συρία, το Ιράκ κ.ά.

- Ισχυρό όπλο του Κ. Σημίτη έναντι των εσωκομματικών αντιπάλων του είναι ασφαλώς η κατοχή της εξουσίας, την οποία χρησιμοποιεί για να ισχυροποιήσει τη θέση του.Οι αναθέσεις των "μεγάλων έργων", οι ιδιωτικοποιήσεις, τα καζίνο, αλλά και ο κρατικός μηχανισμός, αποτελούν μερικά μόνο από τα όπλα του πρωθυπουργού στη διαμάχη για την κατοχύρωση της εξουσίας του.

- Σίγουρα τη θέση του Κ. Σημίτη ενισχύει και η "αμυντική στάση" και η "αμηχανία" των εσωκομματικών αντιπάλων του.Βαδίζοντας σε κοινή πορεία με την κυβερνητική πολιτική, συνδιαμορφώνοντας τις αντιλαϊκές επιλογές και αναλαμβάνοντας να υλοποιήσουν τα αντιλαϊκά μέτρα που αποφασίζονται οι αντίπαλοι του Κ. Σημίτη, δεν έχουν περιθώρια να δείξουν κάποια ουσιαστική "διαφοροποίηση", με αποτέλεσμα να τις χρεώνονται εξίσου στα μάτια των λαϊκών στρωμάτων. Οι όποιες επιμέρους "διαφωνίες" γίνεται αντιληπτό ότι εξυπηρετούν μόνο ανάγκες εσωκομματικών σκοπιμοτήτων και βέβαια δεν πείθουν για το φιλολαϊκό προσωπείο που επιχειρούν να διαμορφώσουν.

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι η ομάδα Σημίτη δεν κινδυνεύει κύρια εκ των ένδον. Ο μεγάλος φόβος και η αγωνία που τη διακατέχει είναι κατά πόσο θα μπορέσει να υφαρπάσει τη λαϊκή ψήφο, στις επόμενες εκλογές, ώστε να σταθεροποιήσει την κυριαρχία της και στο κόμμα.Κι αυτό, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι μετά από τρεις μήνες στη διακυβέρνηση της χώρας έχει δώσει απτά δείγματα για το γεγονός ότι εργάζεται ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Στο πλευρό του Κ. Σημίτη έχουν ταχθεί τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ, οι οποίοι αμέσως έλαβαν σαφή δείγματα υποτέλειας και υποταγής από την κυβέρνηση Σημίτη, τόσο με την κρίση στα Ιμια και το ταξίδι στην Ουάσιγκτον όσο και με τη Διακυβερνητική Διάσκεψη. Οι "ισχυροί προστάτες" του Κ. Σημίτη δεν παρέχουν μόνο τη στήριξή τους στο πρόσωπό του, αλλά επιτίθενται στους εσωκομματικούς αντιπάλους του