Το πρώτο νομοσχέδιο που αναμένεται να συζητηθεί στη Βουλή μετά τις διακοπές του Σώματος για τις εορτές του Πάσχα είναι το αναφερόμενο στις αυξήσεις - εμπαιγμό των εργαζομένων στο δημόσιο και τους συνταξιούχους. Μπορεί μεν η κυβέρνηση να επείγεται να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της έναντι των εκπροσώπων του ξένου κεφαλαίου, δε δείχνει όμως την ίδια σπουδή, όταν πρόκειται για το εισόδημα των εργαζομένων ή των απόμαχων της δουλιάς. Ετσι με συνοπτικές διαδικασίες ολοκλήρωσε το σκανδαλώδες νομοθέτημα για την κατασκευή της ζεύξης Ρίου - Αντιρρίου, καθιστώντας νόμο του κράτους μια ακόμα αποικιοκρατική σύμβαση, χαρίζοντας, αυτή τη φορά, δισεκατομμύρια σε γαλλικές εταιρίες, μετά τα δισεκατομμύρια που χαρίστηκαν στη γερμανική "Χόχτιφ" για το αεροδρόμιο στα Σπάτα. Κι αυτό, παρά τις έντονες αντιρρήσεις που εκφράστηκαν ακόμα και από τον θεσμοθετημένο σύμβουλο του κράτος για τέτοια ζητήματα που είναι το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας. Μετέθεσε, όμως, για μετά το Πάσχα την ψήφιση των αυξήσεων - κοροϊδία στις ήδη πενιχρές αποδοχές, καταδικάζοντας χιλιάδες εργαζόμενους και συνταξιούχους να αντεπεξέλθουν στο ακριβότερο από πέρσι πασχαλινό τραπέζι με τους περσινούς τους μισθούς. Για μια ακόμα χρονιά το Πάσχα πολλών εργαζομένων γίνεται πρόβλημα. Το ότι σε εγκύκλιο του υπουργού Οικονομικών, Αλ. Παπαδόπουλου, με ημερομηνία 29/3/96 περιλαμβάνεται οδηγία ότι οι νέες αυξήσεις θα δοθούν αναδρομικά με τη μισθοδοσία του πρώτου δεκαπενθήμερου του Μάη, απλώς επιβεβαιώνεται ο εμπαιγμός και η παχυδερμία της κυβέρνησης Κ. Σημίτη, της κυβέρνησης του... "νέου ήθους και ύφους".

Μιλώντας ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Δρυς στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή, όπου συζητήθηκε το νομοσχέδιο ξεκαθάρισε προς αποφυγή οποιωνδήποτε παρεξηγήσεων και παρερμηνειών των προθέσεων της κυβέρνησης ότι "η πολιτική μας αυτή είναι μέσα στα πλαίσια που καθορίζει το Πρόγραμμα Σύγκλισης". Με άλλα λόγια παραδέχτηκε ότι πολιτική αποδεκτή για την κυβέρνηση είναι ό,τι επιτρέπει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών και η Ευρωπαϊκή Ενωση των μονοπωλίων. Πρόκειται για την πολιτική που καταδικάζει τους εργαζόμενους σε διαρκώς αυξανόμενη πείνα και ανέχεια. Την πολιτική που αποδέχεται αύξηση αποδοχών για μεν τους εν ενεργεία μόλις 2,5% + 2,5%, για δε τους συνταξιούχους 3,5% + 3,5%. Να σημειωθεί ότι για τους συνταξιούχους η αύξηση είναι μικρότερη από το ούτως ή άλλως απαράδεκτο 3,5% +3,5%, αφού το γελοίο αυτό ποσοστό θα το πάρουν μόνο οι συντάξεις έως 100.000 δρχ. Από εκεί και πέρα όσο αυξάνεται η σύνταξη τόσο μειώνεται το ποσοστό αύξησης, ενώ για το τμήμα άνω των 270.000 δρχ. δε δίδεται καμία αύξηση. Φυσικά στο ερώτημα αν σήμερα είναι δυνατόν όχι να ζήσει αξιοπρεπώς, αλλά απλά να επιζήσει, άνθρωπος με 100.000 δρχ. η κυβέρνηση δε λέει τίποτα. Και τι να πει άλλωστε; Το μόνο που ψελλίζει για τους χαμηλοσυνταξιούχους είναι ότι έχει συγκροτηθεί επιτροπή, το πόρισμα της οποίας θα ανακοινωθεί μέχρι τον Ιούνη, "προκειμένου η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει με ευαισθησία και κοινωνική δικαιοσύνη τα αιτήματα των χαμηλοσυνταξιούχων", όπως σημείωσε ο Γ. Δρυς. Αμέσως μετά, όμως, αυτοαναιρέθηκε στα όσα περί ευαισθησίας και κοινωνικής δικαιοσύνης ανέφερε, σημειώνοντας ότι αυτά θα γίνουν "πάντοτε όμως στα πλαίσια αποδοχής της οικονομίας". Νωρίτερα, εξάλλου, είχε τονίσει ότι "η εισοδηματική πολιτική του 1996 εξαντλεί τα περιθώρια που υπάρχουν στον προϋπολογισμό".

Αυτή είναι η μια όψη της οικονομικής κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και των άλλων, εκτός του ΚΚΕ, κομμάτων του Κοινοβουλίου. Η άλλη είναι η οσφυοκαμψία στις εντολές των ισχυρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που για την ικανοποίησή τους ο προϋπολογισμός έχει ανεξάντλητα σχεδόν περιθώρια. Αλλωστε, είναι γνωστό και ομολογημένο ότι ουσιαστικά έχει συνταχθεί στις Βρυξέλλες, και ο υπουργός Οικονομικών με παρρησία έχει ομολογήσει στη Βουλή, ότι το οικονομικό Σύνταγμα της χώρας είναι το λεγόμενο "Πρόγραμμα Σύγκλισης". Στο όνομα της πραγματοποίησης των στόχων αυτού του προγράμματος, που στην πραγματικότητα είναι βρόχος στο λαιμό του λαού, αποβιομηχανοποιείται η χώρα, καταστρέφεται η αγροτική της παραγωγή, και τελικά μετατρέπεται σε χώρα παροχής φτηνών υπηρεσιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ από τη μία κατασκευάζεται μια σειρά έργων αμφίβολης εξυπηρέτησης των αναγκών της χώρας και έχει στηθεί γύρω από αυτά χορός δισεκατομμυρίων, που τα λυμαίνονται μία χούφτα μεσαζόντων, από την άλλη κλείνουν μεγάλες παραγωγικές μονάδες όπως για παράδειγμα της Χαλυβουργικής. Ετσι οι απαιτούμενες πρώτες ύλες για την κατασκευή των μεγάλων έργων εισάγονται, γιατί οι προδιαγραφές γίνονται στο εξωτερικό. Κάτι που παραδέχτηκε στη Βουλή ο υφυπουργός Ανάπτυξης Φ. Ιωαννίδης, λέγοντας ότι αυτό επιβάλλουν οι Γερμανοί, προσθέτοντας μοιρολατρικά ότι δεν μπορούμε να αντιδράσουμε, επειδή είμαστε μικρή χώρα που πρέπει να υποστεί τις συνέπειες. Με άλλα λόγια ο εκσυγχρονιστής υφυπουργός επανέλαβε τα περί ψωροκώσταινας της εποχής του μεσοπολέμου επενδεδυμένα με σοσιαλδημοκρατική λογική.

Πραγματικός ζωολογικός κήπος φαντάζει η κυβέρνηση, με όλα τα μέλη της να υπακούουν στην μπακέτα των θηριοδαμαστών που λέγονται Ευρωπαϊκή Ενωση, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ κλπ. Φυσικά δεν πρόκειται μόνο για κροκοδείλους, ιπποπόταμους και έχιδνες, όπως αλληλοχαρακτηρίστηκαν την περασμένη βδομάδα κυβερνητικά και πολιτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, χωρίς διόλου να αμφισβητείται ότι πολλά από τα χαρακτηριστικά των προαναφερόμενων άγριων θηρίων και ερπετών τους ταιριάζουν. Ενυπάρχουν - μια και ανάλογα χαρακτηριστικά επίσης καθημερινά αναδείχνονται - ύαινες και κοράκια, αλλά ταυτόχρονα ασπάλακες, λαγοί και όρνιθες.

Γιάννης ΚΩΣΤΑΚΗΣ