Το ταξίδι του Ελληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ και τα όσα συντελέστηκαν στην Ουάσιγκτον ήρθαν με τον πλέον επίσημο τρόπο να επιβεβαιώσουν την όλο και πιο επικίνδυνη πορεία υποτέλειας που ακολουθεί η κυβέρνηση απέναντι στα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η πολιτική των "ευχαριστιών", όπως εκφράστηκε πριν δυο μήνες με αφορμή την κρίση στα Ιμια, δίνει πλέον και επισήμως τη θέση της, στο επακόλουθό της. Την πολιτική των δημόσιων παρακλήσεων προς το Λευκό Οίκο να διευκολύνει την κυβέρνηση σε μια όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη για το εσωτερικό της χώρας δημοσιοποίηση της υποταγής της στις αμερικανικές πιέσεις.

Ηδη η κυβέρνηση Σημίτη εμφανίστηκε, εξερχόμενη του Λευκού Οίκου, να "πανηγυρίζει" για την (και επίσημη) υπαγωγή των ελληνοτουρκικών σχέσεων στην αμερικανική επιδιαιτησία. Ταυτόχρονα, ως αμερικανοκίνητο πιόνι στη σκακιέρα της "Νέας Τάξης", επιχείρησε να βαφτίσει τη "βήμα βήμα" αποψίλωση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο - την οποία χρόνια προωθούν οι Αμερικάνοι για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους στην Ανατολική Μεσόγειο- ως πολιτική ελληνικής έμπνευσης (!), την οποία μάλιστα αποδέχτηκαν οι ΗΠΑ!

Την ίδια ώρα τα όποια "ανταλλάγματα" φιλοδοξούσε να "επιτύχει" η άρχουσα τάξη της χώρας, αναζητώντας "γονυπετής" το χρίσμα του αγωγού των αμερικανικών πολυεθνικών συμφερόντων στη Βαλκανική, είναι από ισχνά έως ανύπαρκτα, σε βαθμό που δύσκολα μπορεί να κρυφτεί ο εξαρτημένος χαρακτήρας της από τα πολυεθνικά "αφεντικά". Αυτός ακριβώς ο απόλυτα υποτελής χαρακτήρας της ελληνικής ολιγαρχίας αποτυπώθηκε περίτρανα στους λόγους και τις ικεσίες των πολιτικών υπαλλήλων της. Οι τελευταίοι, διά στόματος Σημίτη, μετέτρεψαν την παρουσία τους στις ΗΠΑ σε περιοδεία θιάσου, με στόχο την "προσέλκυση κεφαλαίων" μέσω της αναγόρευσης της Ελλάδας σε "παράδεισο" για το αμερικανικό κεφάλαιο και σε κατάλληλα "προπαρασκευασμένη γέφυρα" για το πέρασμα της σταυροφορίας - άλωσης των αγορών της Βαλκανικής και αφαίμαξης των λαών της.