O Πέτρος Τατσόπουλος, που στα 21 του χρόνια ξάφνιασε το χώρο με τους "Ανήλικους", συνέχισε την ανοδική πορεία του με το "Παυσίπονο", τα "Κινούμενα σχέδια", την "Καρδιά του κτήνους", έργο έξυπνο, με λεπτό χιούμορ, με τρυφερότητα και με απρόβλεπτες, ασυνήθιστες θα λέγαμε, καταστάσεις. Το Ι994, μετά από πέντε χρόνων σιωπή, ο Π. Τ. εμφανίζεται και πάλι στις προθήκες των βιβλιοπωλείων με το ογκώδες μυθιστόρημά του "Η πρώτη εμφάνιση". Και όντως ήταν η πρώτη εμφάνιση ενός νέου ακόμη, στην ηλικία, συγγραφέα, του οποίου όμως το δημιούργημα απέδειχνε ότι διαθέτει μεγάλη συγγραφική ικανότητα, πείρα, ευαισθησία, φρεσκάδα και αστείρευτο χιούμορ.

Πριν από ένα περίπου μήνα, κυκλοφόρησαν οι "Ανάλαφρες ιστορίες" του, που γράφτηκαν από το 1987 έως το 1995. Ιστορίες διαφορετικές, εξαιρετικά δείγματα της λογοτεχνικής ωριμότητας του Τατσόπουλου. Ιστορίες αισθαντικές, τρυφερές, πικρές, χιουμοριστικές, σατιρικές, βαθιά ανθρώπινες, αλλά και τραγικές. Ιστορίες που μας θύμισαν κάτι που δεν πρέπει να ξεχάσουμε, ότι το διήγημα είναι από τα πιο δύσκολα είδη του πεζού λόγου. Ανάμεσα στα δέκα διηγήματα (το ένα είναι πιο όμορφο από το άλλο), ξεχωρίσαμε το "Πείσμα", που με απλά, αλλά μεθοδικά λόγια, ο συγγραφέας του σημαδεύει κατευθείαν την καρδιά του αναγνώστη, και το τραγικό διήγημα ο "Μπάμπουρας κι εγώ". Διήγημα, που συναρπάζει, αναστατώνει (εκδόσεις "Εστία").

Τ. Δ.