Δεν εισέπραξαν συμπάθεια μόνο απ' την κυβέρνηση οι συνταξιούχοι. Ηταν και η αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς και η Πολιτική Ανοιξη, που διαρρηγνύανε τα ιμάτιά τους κάθε φορά που οι συνταξιούχοι έκαναν πορεία ή είχαν συναντήσεις με υπουργούς, ξεχνώντας και οι δυο ποιοι ήταν εκείνοι που ψήφισαν τους αντιασφαλιστικούς νόμους.

Απ' το Μάρτη ο πρόεδρος της ΝΔ προέβαλλε το αίτημα για τη συγκρότηση Διακομματικής Επιτροπής που θα μελετούσε το θέμα των συντάξεων, ενώ τελευταία πριν από κάθε κινητοποίηση ο Μ. Εβερτ καλούσε τη ΣΕΑ για συνάντηση. Η ΝΔ βέβαια δεν απάντησε ποτέ στα έγγραφα ερωτήματα της ΣΕΑ για το πώς τοποθετείται απέναντι στα αιτήματα των συνταξιούχων.

Η Πολιτική Ανοιξη υιοθέτησε τα αιτήματα των συνταξιούχων στις 7.12.1995 με δήλωση του Ν. Μαρτάκη.

Μοναδικός σύμμαχος των συνταξιούχων ήταν το ΚΚΕ. Απ' τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησης της χώρας απ' το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ πήρε σημαντικές πρωτοβουλίες για την προστασία και ενίσχυση των εισοδημάτων των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Τελευταία πρωτοβουλία ήταν η πρόταση νόμου για τις συντάξεις στις 10.11.1995, με βάση την ομόφωνη απόφαση για την επανασύνδεση που πήρε το Διοικητικό Συμβούλιο του ΙΚΑ στις 9.11.1995.

Η πρόταση νόμου συζητήθηκε στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή στις 14.2.1996. Εκεί οι μάσκες έπεσαν. Απορρίφτηκε, τόσο απ' την κυβέρνηση, όσο και απ' την αντιπολίτευση, στο όνομα του προγράμματος "σύγκλισης". ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συμφώνησαν στη συγκρότηση της Διακομματικής Επιτροπής.

Κι όταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Μ. Κωστόπουλος, δήλωσε να καταργηθούν πρώτα οι αντιασφαλιστικοί νόμοι και μετά να γίνει η Διακομματική, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ έκαναν πως δεν άκουσαν...