Η έκθεση προτείνει η ιδιωτικοποίηση της κατασκευής των εθνικών αξόνων να ξεκινήσει από το πέρασμα των Τεμπών, συνολικού μήκους 25 χιλιομέτρων, με μια συμφωνία παραχώρησης που προτείνεται να λειτουργήσει ως "πιλότος", για την προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων!

Συγκεκριμένα, προτείνεται η κατασκευή της παράκαμψης Τεμπών από τους ιδιώτες, με την παράλληλη παραχώρηση σ' αυτούς της εκμετάλλευσης μέσω διοδίων ολόκληρου του τμήματος Λάρισας - Κατερίνης, μήκους 77 χιλιομέτρων. Με το σενάριο αυτό η συμμετοχή των ιδιωτών σε ίδια κεφάλαια θα είναι ίση με 5,4 δισ. δρχ., δηλαδή θα ανέρχεται μόλις στο 15% του συνολικού κόστους του έργου. Τα υπόλοιπα χρήματα θα προέλθουν: Από τα μετά φόρων έσοδα των διοδίων, που υπολογίζονται με 10 δρχ. ανά χιλιόμετρο σε σταθερές τιμές 1994, δηλαδή κατά τη διάρκεια της κατασκευαστικής περιόδου θα ανέλθουν σε 10,8 δισ. δρχ. Από δάνειο 20 δισ. δρχ. από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, που θα καλύψει έτσι το 50% του συνολικού κόστους του έργου. Από δάνειο των ελληνικών τραπεζών που υπολογίζεται σε 3,8 δισ. δρχ.

Με το επιχείρημα ότι οι πιθανότητες προσέλκυσης ιδιωτικών κεφαλαίων για την κατασκευή αυτόνομων τμημάτων της ΠΑΘΕ και της Εγνατίας θεωρούνται πολύ μικρές, οι συντάκτες της έκθεσης προτείνουν να χρησιμοποιηθούν ως δέλεαρ τα τμήματα Κόρινθος - Αθήνα, Αθήνα - Υλίκη και Κατερίνη - Θεσσαλονίκη. Τμήματα τα οποία ενώ δεν έχουν σημαντικό κατασκευαστικό κόστος προσφέρουν σημαντικά έσοδα και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων.

Θεωρούν επίσης απίθανη τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στη χρηματοδότηση της Δυτικής Εγνατίας, "λόγω του υψηλού κινδύνου κατασκευής, αλλά και της αβεβαιότητας των κυκλοφοριακών προβλέψεων". Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ οι συντάκτες της έκθεσης προτείνουν να αναληφθεί η εκτέλεση από τους ιδιώτες των τμημάτων - "φιλέτων" από εισπρακτικής άποψης των οδικών αξόνων και να δοθεί επιπλέον σ' αυτούς η εκμετάλλευση και πρόσθετων διοδίων, τμημάτων που δε θα κατασκευάσουν αυτοί, τα οποία διόδια ακριβώς για να προσελκύσουν τους ιδιώτες θα ανέβουν στα ύψη!

Αναλυτικότερα η έκθεση επεξεργάζεται τέσσερα σενάρια με πιθανούς συνδυασμούς αυτοχρηματοδότησης τμημάτων του ΠΑΘΕ και της Εγνατίας από ιδιώτες. Σε κάθε περίπτωση προτείνεται η κατασκευή από ιδιώτες της ζεύξης του Μαλλιακού, αλλά με την ταυτόχρονη παραχώρηση της εκμετάλλευσης σ' αυτούς μέσω διοδίων των τμημάτων Αθήνας - Υλίκης και Κατερίνης - Θεσσαλονίκης! Αλλα τμήματα που προτείνονται να κατασκευαστούν με την "αυτοχρηματοδότηση" και αντίστοιχη είσπραξη διοδίων από άλλα τμήματα των οδικών αξόνων είναι τα εξής: Θεσσαλονίκη - Στρυμόνας, Θεσσαλονίκη - Προμαχώνας, Στρυμώνας - Νέα Καρβάλη, Κομοτηνή - Κήποι κ. ά.

Πάντως επισημαίνει ότι αν προτιμηθεί η κατασκευή της μεγάλης ζεύξης του Μαλλιακού με κόστος 150 δισ. δρχ. η είσπραξη των διοδίων δε θα επαρκέσει για να καλύψει την ολοκλήρωση των έργων Θεσσαλονίκης - Προμαχώνα του ΠΑΘΕ και Αρδανίου - Ορμενίου της Εγνατίας...

Από την έκθεση προκύπτουν οι σοβαρότατοι κίνδυνοι που αναλαμβάνει το δημόσιο, καθώς όλα τα σενάρια αναθέτουν σ' αυτό: α) τον κίνδυνο της αγοράς (δηλαδή να χρηματοδοτήσει μέσω φορολογίας προφανώς τους ιδιώτες αν η κυκλοφορία αυτοκινήτων είναι μειωμένη και δεν εισπράξουν τα αναμενόμενα έσοδα)! β) Μέρος του συναλλαγματικού κινδύνου, επιτρέποντας την ανεξέλεγκτη αύξηση των διοδίων. γ) Τοκόστος σε κάθε περίπτωση ανωτέρας βίας που θα εμποδίσει την εμπρόθεσμη κατασκευή των δρόμων ή την απρόσκοπτη είσπραξη των διοδίων. δ) Να εξασφαλίσει τη μορφή αυτή της ιδιωτικοποίησης με θεσμικά μέσα, ανεξάρτητα αν επέλθει κάποια πολιτική μεταβολή.