Με άριστα, βαθμολόγησε τις επιδόσεις της πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σημίτη το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, απαιτώντας παράλληλα κλιμάκωση των μέτρων και αποφασιστικότερα βήματα στην κατεύθυνση της παραπέρα υπονόμευσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Αυτά προκύπτουν από την έκθεση του ΔΝΤ, που έσπευσε να δώσει στη δημοσιότητα το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, επειδή το περιεχόμενό της στρώνει το χαλί για την εφαρμογή των νέων αντιλαϊκών μέτρων που υπάρχουν στα συρτάρια των οικονομικών υπουργείων. Μαζί, λοιπόν, με τα "μπράβο" για τη μέχρι τώρα προσήλωση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στην εφαρμογή της συγκεκριμένης αντιλαϊκής πολιτικής, το ΔΝΤ συνιστά "εδώ και τώρα" δέσμη νέων "τολμηρών μέτρων", δηλαδή σκληρότερη λιτότητα για το λαό (να κουτσουρευτούν ή ακόμη και να κοπούν κάποιες συντάξεις, να καταργηθεί το κατώτατο ημερομίσθιο και ο μισθός και μαζί τους η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, να καταργηθούν οι νόμοι που θέτουν περιορισμούς σε προσλήψεις ή απολύσεις, να μειωθούν κι άλλο οι δαπάνες του κράτους για κοινωνικούς σκοπούς, να επιταχυνθούν οι ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων που ελέγχονται από το δημόσιο(προβληματικές και κερδοφόρες κλπ.), προκειμένου να εκπληρωθούν οι στόχοι του προγράμματος "σύγκλισης" και να μπορέσει να μετάσχει η Ελλάδα στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ) της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η έκθεση του ΔΝΤ αρχίζει με τη γενική διαπίστωση ότι "η ελληνική οικονομία παρουσίασε αισθητή βελτίωση τα τελευταία χρόνια με την εφαρμογή του προγράμματος "σύγκλισης" και την πολιτική της "σκληρής δραχμής"" και την επισήμανση ότι μ' αυτήν την πολιτική η κυβέρνηση κατάφερε - εκτός από την επιτάχυνση του ρυθμού ανάπτυξης, τη μείωση του πληθωρισμού - να κερδίσει τη χαμένη αξιοπιστία στις διεθνείς χρηματαγορές και να βελτιώσει το"επιχειρηματικό κλίμα".

Πριν περάσουν στο "διά ταύτα" των υποδείξεων για νέα αντιλαϊκά μέτρα, οι συντάκτες της έκθεσης μέμφονται την κυβέρνηση, επειδή το 1996 δεν αντιμετώπισε με τη δέουσα προσοχή ορισμένα θέματα.Μεταξύ άλλων, οι συντάκτες της έκθεσης του ΔΝΤ θεωρούν ότι:

• Παρά την ανατίμηση της δραχμής έναντι του ECU, ο ρυθμός μείωσης του πληθωρισμού επιβραδύνθηκε και παρόλο που ο πληθωρισμός υποχώρησε κατά τους πρώτους μήνες του 1997, "φαίνεται ότι έχει ανακοπεί προσωρινά η πτώση του σκληρού του πυρήνα".
• "Αν και σημειώθηκε ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης ταχύτερος από τον προβλεπόμενο, το έλλειμμα του προϋπολογισμού ήταν υψηλότερο από το στόχο, αντανακλώντας, τόσο υστερήσεις εσόδων, όσο και σημαντική υπέρβαση των δαπανών για μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων".
• "Διευρύνθηκε σημαντικά το έλλειμμα του ισοζυγίου, το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών,καθώς αυξήθηκαν σημαντικά οι εισαγωγές και οι εξαγωγές έμειναν στάσιμες".
• "Η ανταγωνιστικότητα,όπως μετριέται βάσει του σχετικού κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, χειροτέρευσε λόγω της ταχείας αύξησης της αμοιβής εργασίας".
• Το κράτος στην Ελλάδα ξοδεύει πολλά χρήματα, τόσο για τη λειτουργία του, όσο και για ..."συντάξεις και επιδόματα αναπηρίας"!

Στην έκθεση υπάρχουν και ορισμένες ομολογίες, όπως, για παράδειγμα, το γεγονός ότι "αντίθετα με την κοινή αντίληψη, τα "φορολογούμενα" τμήματα της κοινωνίας στην Ελλάδα υπόκεινται ήδη σε υψηλή φορολογία και ο σταθμισμένος φορολογικός συντελεστής επί της κατανάλωσης υπερβαίνει το μέσο όρο της ΕΕ". Ομολογούν, δηλαδή, πως οι έμμεσοι φόροι στην Ελλάδα είναι υπέρογκοι και τα μεγάλα θύματα είναι οι εργαζόμενοι που ξοδεύουν όλα τα χρήματά τους, για να σημειώσουν στη συνέχεια πως "είναι δύσκολο και δαπανηρό να αυξηθούν ουσιαστικά τα φορολογικά έσοδα".

Με βάση τις παραπάνω διαπιστώσεις, οι συντάκτες της έκθεσης του ΔΝΤ εκφράζουν την ...ανησυχία τους για την εκπλήρωση των στόχων του προγράμματος "σύγκλισης" και των σχετικών δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση απέναντι στους εταίρους της στην Ευρωπαϊκή Ενωση, επειδή "η οικονομία αντιμετωπίζει δυσκολίες σε περίοδο ρυθμών ανάπτυξης μεσαίου επιπέδου".

Οι "προκαταρκτικές προβλέψεις" του ΔΝΤ για την εξέλιξη βασικών δεικτών της ελληνικής οικονομίας το 1997, είναι ότι:

• Το έλλειμμα της κεντρικής διοίκησης θα είναι μεγαλύτερο, σε σχέση με το στόχο που έχει θέσει η κυβέρνηση με τον προϋπολογισμό, κατά 0,5% του ΑΕΠ και ότι αυτή η εξέλιξη "ενδέχεται να οδηγήσει σε παρόμοια απόκλιση του ευρύτερου κυβερνητικού τομέα". Η υπέρβαση αυτή (κατά 180 περίπου δισ. δραχμές) αποδίδεται στην αναμενόμενη "σημαντική υστέρηση εσόδων".
• Ακόμη και αν - με αλχημείες και λογιστικά τεχνάσματα - "επιτευχθεί ο δημοσιονομικός στόχος, είναι πιθανόν ότι θα συνεχιστεί η επιδείνωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, καθώς και ότι ο πληθωρισμός δε θα πέσει κάτω από 5%.
• Θα "διαβρωθεί περαιτέρω η ανταγωνιστικότητα" της ελληνικής οικονομίας, αν συνεχιστεί η αύξηση της αμοιβής εργασίας". Θεωρούν, δηλαδή, ότι το '96 και το '97 δόθηκαν ...μεγάλες μισθολογικές αυξήσεις και για να γίνουν πειστικοί συγκρίνουν αυτές τις αυξήσεις μισθών στην Ελλάδα (που ο πληθωρισμός είναι τριπλάσιος της Κοινότητας) με τις χαμηλές μισθολογικές αυξήσεις στις άλλες χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
• Θα οξυνθεί παραπέρα το "πρόβλημα της ανεργίας,εξαιτίας των επιλογών των επιχειρηματιών να επιδιώκουν μεγιστοποίηση των κερδών τους. Οπως αναφέρεται, "αν και τα οφέλη από το χαμηλότερο χρηματοδοτικό κόστος μπορούν να συνεχίσουν να στηρίζουν την κερδοφορία, υπάρχει ένα όριο ως προς αυτό, πράγμα που στρέφει τις επενδύσεις περισσότερο προς τις τεχνολογίες έντασης κεφαλαίου, παρά προς τις τεχνολογίες έντασης εργασίας".

Με βάση όλα τα παραπάνω, οι συντάκτες της έκθεσης του ΔΝΤ επισημαίνουν πως τα σημάδια βελτίωσης "δεν πρέπει να οδηγήσουν σε εφησυχασμό", αλλά ότι "τώρα είναι η στιγμή για τολμηρά μέτρα" και εκφράζουν την ικανοποίησή τους για τον"κοινωνικό διάλογο" που ξεκίνησε η κυβέρνηση.